Prvenac grupe “Rege against the Machine” slavi 30. godišnjicu
BANjALUKA - Legendarni debi album benda “Rege against the Machine” originalno objavljen 3. novembra 1992. godine, slavi tri decenije svog ultimativnog pohoda na top-liste i rok muziku.
Prije nego što je do tada slabo poznati bend iz Los Anđelesa objavio svoj istoimeni debi 1992. godine, niko nije napravio cijeli album hip-hop/rok fuzije, iako je bilo jednokratnih pokušaja poput saradnje benda “Aerosmith” i “Run DMC” sa numerom “Walk This Way (1986) ili “Public Enemy” i “Antrax” sa “Bring The Noise” (1991), ali sa ovom pločom počinje pravi uspon krosover zvuka među širi sloj publike.
Stvarajući potpuno novi podžanr rep roka, a ne samo jednokratni hit “Rege against the Machine” unaprijedili su njegovu kulturnu i političku poruku, koju su učinile snažnijom zbog svojih radikalnih, lijevo orijentisanih i antirasističih tekstova ili kako je to gitarista Tom Morelo slikovito opisao, kao sudar hevi metala i marksizma.
- Moj prvi oglas koju sam dao u novinama za članove benda glasio je: “Tražim neomarksističkog hevi metal pjevača koji takođe voli 'Run DMC'“ - rekao je Morelo.
Nakon što je 1986. diplomirao političke nauke na Harvardu, Morelo se preselio u Los Anđeles da postane rok zvijezda i da naplati svoje opsesivno vježbanje gitare tokom tinejdžerskih dana. Ipak, nakon niza slabo plaćenih poslova počeo je da radi u kancelariji senatora Alana Krenstona, liberalnog demokrata, gdje je definitivno zauzeo oštar stav protiv sistema. Nakon što je dao otkaz Morelo se pridružio metal bendu pod nazivom “Lock up”, dok je sin srednjoklasne porodice, po ocu porijeklom iz Kenije, pjevač Zak de la Roča, vrištao revolucionarne, tvrdo ljevičarske tekstove u hardkore bendovima. Kada su se Morelo i njegov prijatelj bubnjar Bred Vilk upoznali De Roča i basistu Tima Komerforda, odmah su pronašli zajednički jezik u muzici.
Odlučili su da sebe nazovu po Zakovoj staroj pjesmi “Rage Against The Machine” i u roku od nekoliko sedmica nakon formiranja snimili su traku od 12 pjesama, koju su rasprodali u iznenađujućih 5.000 primjeraka. Obezbijedili su ugovor sa “Epik Rekords” početkom 1992. uz aranžman u kojem im je bila dozvoljena kreativna kontrola.
Rezultat je bio album koji je oštra kritika gotovo svega što je američko i zapadno društvo predstavljalo, bogatstvo protiv siromaštva, ratni zločini vladine elite, neuspjeh u obrazovanju i zdravstvu, mentalno i fizičko porobljavanje masa putem kapitalizama i policijske brutalnosti. Kada je album nazvan imenom grupe i sa fotografijom samospaljivanja budističkog monaha na omotu izašao, munjevito je napravio diverziju među publikom, koja je pratila bend na svirkama, prije svega zahvaljujući ubitačnom singlu “Killing In The Name”. Neobično podešavanje metal rifova, težak ritam, brutalan i škrti tekst i divlji urlici De la Rošea pretvorili su singl u hit.
Zvučni kolaž metala, fanka i repa uz zapaljive tekstove i nevjerovatnu energiju benda uživo pretvorili su album u kult, koji je svakim novim koncertom grupe postajao veći. Kritika je reagovala jako dobro uz vrlo pozitivne komentara na račun energije i oštrih tekstova, dok je publika album pretvorila u bestseler sa tri miliona prodatih primjeraka. Uz uspjeh su stigle i kritike prvobitnog jezgra obožavalaca, za prodaju lijevih ideala radi bogatstva, ali bend ne da je ublažio retoriku, već je nastavio radikalnije i bučnije, dok sam album važi za jedan od najboljih albuma devedesetih i klasik krosover zvuka.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
