Kultni album “Kill `Em All” slavi 40 godina: Ploča koja je otvorila novu eru hevi metala

Oni su danas jedan od najuspješnijih bendova svih vremena i jedan od najpriznatijih metal bendova u istoriji, ali tog jula 83. bili su samo mali garažni metal bend, poznat u fanzinskim underground metal krugovima, koji je pokušavao da uzme svoje parče uspjeha u muzičkoj industriji. Nakon izlaska albuma nije se desila eksplozija uspjeha i slave preko noći, jer će bend do nje sačekati još nekoliko godina i još dva albuma, ali ono što mu niko ne može osporiti jeste da je bio začetnik nove revolucije u žanru teškog roka, stvorivši treš i spid metal. Žanrove koji će svoj zvuk pretvoriti u talas čiji se posljedice čuju i četiri decenije kasnije. Poput “Bitlsa” za klasični rok, “Led cepelina” za hard rok i “Seks pistolsa” za pank, tako je i “Metalika” postala bend prekretnica, koji je odredio izgled i zvuk hevi metala u osamdesetim.

Od tvoraca treš metala, koji su pokrenuli čitav talas sličnih bendova poput “Slejera”, “Antraksa” i “Megadeta”, oni su postali predvodnici kompletnog žanra i jedan od posljednjih zaista velikih rok dinosaurusa.

Dugokosi pankeri

Zvučni pejzaž hevi metala bio je najplodniji tokom ranih osamdesetih, sa bendovima poput “Ajron mejden”, “Džudas prist” i “Motorhed”, koji su dominirali kao dio novog talasa britanskog hevi metala (NWOBHM), ali suštinski to je i dalje bila razrada obrazaca hard i bluz roka sedamdesetih. Ono što je “Metalika” učinila revolucionarnim svojim prvencem jeste za to vrijeme blasfemična odluka da spoje obrasce britanskog metala sa svojim pank i hardkor uzorima poput benda “Blickrig” ili “Misfits”, generišući potpuno novi zvuk, koji je otišao korak dalje u brutalnosti kreiranja rok buke. Ono što treba pomenuti jeste da su članovi grupe u vrijeme snimanja ovog albuma bili u ranim dvadesetim godinama i još nisu mogli legalno da kupe alkohol, što je možda presudilo da muzički hrabro odu korak dalje od svojih uzora, ne mareći za žanrovske podjele.

U svakom slučaju možda bi ostali zanimljiv, ali nepoznat bend da njihov demo-snimak “No Life Till Leather”, koji sadrži rane snimke većine pjesama “Kill 1Em All”, nije dospio u ruke Džona Zazule, vlasnika nezavisne kuće “Megafors” iz Nju Džersija, koji je, po sopstvenim riječima, bio oduševljen, uprkos gruboj produkciji. Iskusni distributer je zamišljao “Metaliku” kao američki odgovor na evropske grupe poput “Motorheda” i “Venoma”, koje su bile među najtežim u žanru metala. Zato je brzo stupio u kontakt sa bendom i poslao im 1.500 dolara da doputuju na istok, sa jedinim ciljem da izdaju prvi studijski album.

Sam bend nekoliko sedmica pred snimanje albuma izbacio je gitaristu i jednog od koautora pjesama Dejva Mustejna (Megadet) zbog problema sa alkoholom, narkoticima i nasiljem, zamijenivši ga Kirkom Hametom iz benda “Egzodus”, što je bio rizičan potez, ali ispostaviće se da je dolazak daleko virtouznijeg Hameta kombinovan sa jednako talentovanim basistom Klifom Bartonom bio dovoljan da pokrije sve tadašnje slabosti ritam gitariste/pjevača Džejmsa Hetfilda i bubnjara Larsa Ulriha u studiju. Hetfild i Lars stvarali su ritmove koji su više kažnjavali i ostavljali slušaoca bez daha, dok su Barton i Hamet muzički držali stvari na okupu. Album “Kill 1Em All” bio je savršen debi za “Metaliku”, album jednostavnih, ali intenzivnih pjesama koje su jasno pokazale kako je svaki član grupe bio zaslužan u stvaranju najbrutalnije muzike u dotadašnjoj istoriji rokenrola. Numere “Wihplash” i “No Remorese” sadrže ritmove koji se mogu opisati kao vratolomni u najbukvalnijem smislu, a po riječima novinara Mika Vola, autora biografije grupe, one su doslovno označile rađanje treš metala.

- Ako neko želi da identifikuje trenutak kada je treš metal stigao pljujući i režući u svijet, numera “Wihplash” je neosporno taj momenat - napisao je Vol. Pjesma “Hit The Lights” kojom počinje ovaj album zvuči žestoko, baš kao i na demo kaseti “No Life”, ali Hetfildov glas u njoj već isporučuje njegov kasniji zaštitni znak, moćno režanje očajnog vuka. Hametove gitarističke solaže su zvučne eksplozije koje donose doslovni vatromet zvuka. “Fantom lord” pokazuje senzibilitet benda za pisanje kompleksniji pjesama u stvaranju nečeg više od ubijanja publike rifovima, dok su sporiji i bučniji komadi “Seek & Destroy” i “Jump in the Fire” upečatljivi prekidi od ekstremnijih trenutaka albuma i dokazuju njihovu sposobnost da pišu rok pjesme koje će jednog dana vladati top-listama. “Metalika” nije samo svirala žestoko na “Kill 1Em All”, već je pisala i pjevala bijesno i to je definitivno bio prelomni momenat u istoriji žanra. Čuveni novinar i pisac Din Vejnstejn u svojoj knjizi “Eseji o debitantskim albumima” kaže da je kompletnost albuma bila začuđujuća za debi izdanje.

- Tekstovi pjesama “Kill 1Em All” izazvali su isto toliko uzbuđenja kao i muzika benda. Sve zajedno, riječi pjesama na albumu čine jednu temu. To je konceptualni album koji najavljuje proboj novog podžanra metala, njegove fanove i njegove vođe. To je slavlje metala. To je poziv na oružje novoj generaciji metalaca, od kojih su mnogi već bili naoružani i spremni - rekao je Vejnstajn”. Sam bend i Zazula nisu bili pretjerano zadovoljni produkcijom Pola Čurčija, koji je više bio okrenut klasičnom rok zvuku pa je tonski inženjer Kris Bubac uradio završni miks, koji je bolje uhvatio koncertnu energiju grupe.

Masovni uticaj

Glavni tekstopisac Džejms Hetfild rekao je kasnije za “Rolingstons” da je taj album bio vjerna slika benda u tom vremenu,

- Prvi album bio je naprosto ono što smo umjeli. Tresi glavom, pronađi i uništi, napij se, porazbijaj sve živo - rekao je Hetfild.

Album je po izlasku, zbog finansijskih ograničenja izdavačke kuće, štampan u serijama od 500 primjeraka i na kraju prodat u 17.000 primjeraka u SAD do kraja godine. “Metalika” je promovisala svoj materijal kroz koncerte i mrežu za prodaju kaseta i nezavisne muzičke časopise kao što su “Metal forses” u UK i “Metal manija” u SAD. Samo izdanje nije ušlo na “Bilbord 200” top-listu sve do 1986. godine, kada je dostigao 155. mjesto nakon komercijalnog uspjeha grupe trećim studijskim albumom “Master Of Puppets”. Do sada je prodat u više od devet miliona primjeraka širom planete, ali je vjerovatno riječ o jednom od najpiratizovanijih albuma u istoriji rokenrola, posebno u eri kaseta. Uprkos skromnoj prodaji u odnosu na ostatak diskografije album je pomogao bendu da uspostavi imidž i izgradi bazu obožavatelja u ranim godinama uz ogroman uticaj na kompletnu metal scenu širom planete, jer je većina od 17.000 ljudi, koji su ga kupili 1983, napravili svoj bend.

Svojom agresivnošću i strogom ozbiljnošću inspirisao je brojne buduće zvijezde poput gitariste Kerija Kinga, koji je priznao da je “Slejer” još pronalazio svoj zvuk, dok je “Metalika” već odredila imidž i muzički identitet u tom periodu. “Antraksov” gitarista Skot Jan bio je impresioniran težinom albuma i pisanjem pjesama i rekao je da je uticao na njega jednako kao i albumi “Ajron mejdena”.

Na stranu priznanja kritike i kolega, tiraži i uticaj na scenu, suština albuma krije se u činjenici da je on bez problema izdržao sud vremena i da sadrži neke od njihovih pjesama koje i danas najviše prijaju publici, a koje su doslovno zvučni zid bijesa i brzine. To je efikasno konstruisana zvučna mašina, koja je inspirisala generaciju metal muzičara i čak 40 godina kasnije nastavlja da jednako razbija cijeli svijet kao u ljeto 1983. godine.

Ime i omot

Prvobitno je trebalo da nosi naziv “Metal Up Your Ass”, sa naslovnom grafikom koja prikazuje ruku koja drži bodež koji izlazi iz WC šolje.

Zazula je uvjerio bend da promijeni ime, jer su se distributeri bojali da bi izdavanje albuma sa uvredljivim naslovom umanjilo njegove šanse za uspjeh. Nađen je kompromis sa novim imenom i legendarnom grafikom krvave glave i čekića. Sam naziv je referenca na muzičke kuće i izdavače koji su bili previše mlaki, strašljivi i koji su nervirali bend, a čekić pored krvave mrlje je omaž činjenici da je basista Barton skoro svuda sa sobom nosio čekić da bi mogao da lomi šta god mu dođe pod ruku.

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.