“Glasov” vodič kroz evropska prvenstva - Portugalija 2004: Grčko čudo u Lisabonu!

Portugalci su dobili prvenstvo ispred Španije i zajedničke kandidature Austrije i Mađarske. Silno su željeli da na domaćem terenu naprave iskorak i dođu do titule. Imali su ekipu punuvelikih zvijezda, dok su za selektora angažovali Brazilca Luisa Felipea Skolarija, koji je sa “kariokama” bio šampion svijeta dvije godine ranije u Japanu i Južnoj Koreji.

Igrano je na deset stadiona u osam gradova i to u Lisabonu (“Luž” 64.642, “Žoze Alvalade” 50.095), Portu (“Dragao”, 50.033, “Besa”, 28.263), Aveiru (“Munisipal”, 32.830), Faro Luleu (“Algrave”, 30.305), Bragi (“Munisipal”, 30.286), Gimaraešu (“D. Afonso Henrikeš”, 30.000), Koimbri (“Sidade de Koimbra”, 29.622) i Leiriji (“DR, Magaljaeš Pesoa”, 28.642). Otvaranje takmičenja na “Dragau” bilo je spektakularno i svi su očekivali pobjedu domaćina nad Grčkom, kojoj je to bio tek drugi nastup nakon debija 1980. godine. Ipak “heleni” su šokirali domaćina i slavili sa 2:1 (Karagunis 7, Basinas 51p - Ronaldo 90+3). Između ostalog meč je upamćen po prvom golu Ronalda za nacionalni tim. Remi Grka sa Španijom (1:1) i poraz od Rusije (1:2) nisu davali neke pretjerane šanse i sa četiri boda kao drugi prošli su u četvrtfinale, koliko je imala i “furija”, koja je dala manje golova. Prva je bila Portugalija sa šest, a rusi su imali tri.

Branilac titule Francuska krenula je spektakularnom pobjedom protiv Engleske (2:1) goloviam Zinedina Zidana u 90+1 i 90+3 minutu iz penala, dok je Frenka Lampard dao gola za “albion” u 38. minutu. U grupi su još bile Hrvatska i Švajcarska, koje suskupile dva, odnosno bod pa bile treća i četvrta, dok su “trikolori” bili prvi (7), a Englezi drugi (6). Danska, Švedska i Italija imale su po pet bodova u grupi C, a dalje su prošli Skandinavci, jer su imali bolju ukupnu gol-razliku, dok su Bugari bili bez boda. “Grupa smrti” bila je grupa D, gdje je igrala Njemačka, Holandija, Češka i debitant Letonija. Nijemci su se ponovo obrukali sa samo dva remija, iako su na EP stigli kao vicešampioni svijeta pa su bili treći sa dva boda. Letonija je bila posljednja sa bodom (remi bez golova sa “pancerima”), Holanđani su bili drugi sa četiri, a Česi prvi sa sve tri pobjede uz fantastičnu igru. Sa njom su nastavili i u četvrtfinalu, gdje su eliminisali Dansku (3:0), Šveđani su bili bolji od Holanđana na penale (5:4, 0:0), kao i Portugalci protiv Engleza (6:5, 2:2). Novo veliko iznenađenje Grci su priredili u četvrtfinalu, kada su eliminisali aktuelnog šampiona Starog kontinenta Francusku (1:0) golom Angelosa Haristeasa u 65. minutu. Defanzivna taktika

Grka pokazala se kao uspješna, a uz nju su skupili 18 žutih kartona, najviše od svih učesnika. “Heleni” su znali da ih čeka porazu koliko se budu nadigravali sa protivnicima pa su žargonski rečeno “parkirali autobus” i vrebali prilike iz kontranapada i prekida. To se desilo u polufinalu protiv Češke, koju su+pobijedili sa 1:0 srebrnim golom Trojanosa Delasa u 105. minutu, koji je bio prvi u istoriji. Portugalci su finale izborili pobjedom protiv Holandije 2:1 (Ronaldo 26, Maniče 58 – Andrade 63ag).

Tako se prvi put u istoriji desilo da finale igraju reprezentacije koje su odigrale prvi meč na turniru. Grci nisu odustajali od svoje taktike i čekali su priliku koju je u 57. minutu iskoristio

Haristeas za veliko slavlje i veliku tugu domaćina. Spektakularan doček šampiona Evrope priređen je u atinskoj luci Pirej, gdje se okupilo nekoliko stotina hiljada navijača, a fudbalska euforija tresla je Grčku i narednih godina. Na šampionatu su postignuta i dva autogola. Prvi je dao Igor Tudor (Hrvatska - Francuska 2:2), a drugi Žorž Andrade (Portugalija - Holandija 2:1). Maskota šampionata bio je dječak Kinas.

Nagrade Milioni za učesnike

Globalna ekspanzija fudbala donijela je značajan finansijski priliv pa je UEFA učesnicima podijelila više od 200 miliona švajcarskih franaka, za razliku od 120 miliona, koliko je bilo četiri godine ranije. Svi timovi su za učešće dobili 7,5 miliona, dok je pobjednik nagrađen sa još deset miliona, drugi sa šest, polufinalisti sa četiri, četvrtfinalisti sa tri...

Veliko brukanje “plavih”

Čak 50 država nastupilo je u kvalifikacijama, među kojima je bila i Savezna Republika Jugoslavija, koja je takmičenje završila pod imenom Srbija i Crna Gora, nakon što je država promijenila ime 2003. godine. U grupi su još bili Italija, Vels, Finska i Azerbejdžan.

Pod vođstvom selektora Dejana Savićevića prva utakmica odigrana je u Napulju 12. oktobra 2002. protiv “azura” uz obećavajući remi 1:1 (Del Pjero 38 - Mijatović 27), da bi četiri dana kasnije bila pobijeđena Finska 2:0 golovima Darka Kovačevića (55) i Siniše Mihajlovića (84) iz penala. Prvi šok uslijedio je 12. februara u Podgorici protiv Azerbejdžana. “Plavi” su vodili sa 2:0 (Mijatović 33p, Lazetić 52), da bi tada Gurban Gurbanov golovima u 58. i 77. minutu donio remi. Gostovanje Finskoj (0:3) 7. juna 2003. samo je pogoršalo stvari (Hipija 19, Kolka 45, Forsel 56), a novo brukanje uslijedilo je četiri dana kasnije u Azerbejdžanu 1:2 (Gurbanov 88p, Ismailov 90+1 – Bošković 27). Tu su praktično izgubljene sve šanse da se ekipa bude među prve dvije. Golom Dragana Mladenovića pobijeđen je Vels (1:0) u Beogradu, gdje je upisan i remi sa Italijom 1:1 (Saša Ilić 82 - Inzagi 22), a za kraj je pobijeđen Vels u Kardifu sa 3:2 (Vukić 6, Milošević 82, Ljuboja 88 - Hartson 26p, Ernšou 90+3). Prva je bila Italija sa 17 bodova, drugi Vels (13), treća SCG (12), četvrta Finska (10) i peti Azerbejdžan (4). Italijani su direktno otišli na EP, dok je Vels igrao baraž i ispao od Rusije.

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.