Ruski đak, londonski plejboj, surovi ubica
Karlos Šakal, terorista porijeklom iz Venecuele, koji se izjašnjava kao profesionalni revolucionar, ponovo se našao u sudnici kao osumnjičeni za bombaške napade u Francuskoj 1982. i 1983. godine, kada je ubijeno 11, a povrijeđeno više od 100 ljudi.
Ali, Iljič Ramirez Sančez (62) - kako mu je pravo ime - poriče odgovornost.
Šakal već služi doživotnu robiju zbog ubistva dva francuska policajca i jednog potkazivača 1975, a iza rešetaka je od 1994. godine, kada ga je u Sudanu uhvatila francuska tajna služba i u vreći prebacila u Pariz.
Dvije decenije su francuski obavještajci obilazili svijet u potrazi za Karlosom Šakalom - od rodne Venecuele, preko Južne Amerike, sve do Kartuma u Sudanu gdje, kako tvrdi, nije ni uhapšen, već kidnapovan, pošto je bio "žrtva terorističke akcije" francuske i sudanske policije.
Među njegovim akcijama zasigurno je najspektakularnija otmica ministara OPEC-a 1975. godine u Beču. Tada je ubio čuvara i držao 70 talaca, privukavši veliku medijsku pažnju. Šokirane austrijske vlasti su mu omogućile da sa terorističkom grupom otputuje avionom i taoce oslobodi u Alžiru.
Važio je za inteligentnog, obučenog i lukavog protivnika moćnih obavještajnih službi svijeta.
Njegov život je, vjeruje se, inspirisao Frederika Forsajta za roman "Šakalov dan", na osnovu koga su snimljena dva filma.
Prije dvije godine Karlos je i sam napisao knjigu pod naslovom "Revolucionarni islam", koju smatraju manifestom profesionalnog revolucionara. U knjizi za terorizam kaže da je političko oruđe za dobijanje informativnog rata, mentalna bomba, ukratko oružana propaganda.
Rođen je u Karakasu u Venecueli 12. oktobra 1949. godine, od oca dobrostojećeg marksističkog advokata i majke katolkinje.
Kao 17-godišnjak se inspirisao revolucionarima poput Če Gevare. Proučavao je gerilsko ratovanje i tehnike sabotaže, dok su ga rukovanju oružjem u kubanskom logoru Mantansas obučili iskusni agenti KGB.
Kada su mu se roditelji razveli, preselio se u London s majkom i braćom, gdje ga pamte kao plejboja na diplomatskim prijemima. Mnogi poznanici iz džet seta tog vremena nisu mogli doći sebi kad su shvatili da je plejboj, koji je volio žene, u stvari bio surovi ubica koga je, po svoj prilici bila regrutovala KGB na moskovskom Univerzitetu Patris Lumumba, gdje je bio upisan.
Godine 1969. izbačen je iz Komunističke partije Venecuele, a 1970. i sa univerziteta budući da se priključio "antisovjetskim" demonstracijama arapskih studenata.
To je bio okidač za njegovo približavanje palestinskim studentima i njegovo preobraćanje u islamskog teroristu, pošto se priključio marksističkom Narodnom frontu za oslobođenje Palestine (PFLP), grupi svojevremeno poznatoj po otmicama aviona.
Na obuci u Jordanu postao je Šakal i povezao se s terorističkim grupama poput Bader-Majnhof, Crvenih brigada i organizacije "Crni septembar", gdje se borio protiv armije Jordana.
Po povratku u London 1971. kontaktirao je sa džet setom sakupljajući u tajnosti informacije za buduća ubistva i otmice.
U žižu je dospio 1972. u vrijeme napada na izraelske atletičare na Olimpijskim igrama u Minhenu, kada je izraelska tajna služba ubila visokog funkcionera PFLP, a Karlos dobio zadatak da "uzvrati udarac" jevrejskoj zajednici u Londonu, napadom na predsjednika robne kuće "Marks i Spenser" Edvarda Sifa 1973.
Tome je, godinu dana ranije, prethodio napad ručnom granatom na Izraelsku banku u Londonu i automobilom bombom u Parizu kada su 63 lica povrijeđena.
Šakal je bio poznat po surovosti - umio je hladno da uđe, baci granatu i izađe iz lokala kao da se ništa nije desilo: tako je u pariskom restoranu "De Mago" ubio dvije, a ranio 34 osobe.
Godine 1976. je umiješan u otmicu aviona francuske kompanije "Er Fra ns" na putu za Ugandu, zbog čega su izraelske snage bombardovale Entebe.
Krvavi upad u francusku ambasadu u Hagu (dvije žrtve) doveo je Karlosa do suđenja i zatvora.
Bio je oženjen njemačkom teroristkinjom Magdalenom Kop, s kojom je 1982. pokušao da digne u vazduh i jednu francusku nuklearku.
Kraj karijere
Na kraju perioda hladnog rata - kada je izgubio podršku u sovjetskom bloku, u francuskoj obaveštajnoj službi i u američkoj CIA - više nije bilo prepreka da mu se uđe u trag. Krio se, sve teže nalazeći jatake, u Siriji, da bi bio konačno uhvaćen 14. avgusta 1994. godine u Sudanu.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
