Amerika kao vuk koji samo dlaku mijenja

“Umijeće ratovanja” govori o tome što znači biti nepobjediv, ali i kako postići pobjedu bez bitke, samo pomoću razumijevanja politike i psihologije sukoba.

Utisak je kako su vojni i politički stratezi iz Vašingtona i Pentagona dobro izučili i proučili ovo djelo, pogotovo u onom dijelu koji se odnosi na širenje obmana “mekom silom”, da bi se došlo do krajnjeg cilja, što u današnjim okolnostima znači novo širenje NATO granica ka istoku te stvaranje neke nove i veće željezne zavjese prema Rusiji. Pri tom bi potpunu kontrolu nad tim odvojenim dijelom, kako strateški, tako i ekonomski, trebalo da imaju pripadnici takozvane duboke države, nekrunisani ministri globalne vlade, hegemoni koji poput vukova dlaku mijenjaju, ali i ne ćud.

Program “pomoći”

Kako bi se to i sprovelo izdvojene su milijarde dolara “pomoći” koje su poslužile za finansiranje prije svega raznih i mnogobrojnih nevladinih organizacija, ali i medija na prostorima istočne Evrope i zapadnog Balkana, koji su trebali da se bore protiv ruskog malignog uticaja u svojim zemljama. Krajnji cilj, što je navedeno uostalom u mnogim američkim strateškim dokumentima, jeste smanjenje evropske zavisnosti od ruskih energenata, ali i promovisanje američkog vođstva te “osiguranje istočne i južne granice Evrope”.

S tim ciljem SAD su još polovinom 2017. godine osnovale “Fond za borbu protiv ruskog uticaja” (CRIF), koji je trebalo da “pomogne” zemljama ranjivim na ruski uticaj, a koje, kako je tada navedeno, nemaju ekonomske sposobnosti da efikasno odgovore”. Da sve ovo zvuči prihvatljivije navedeno je kako se ugroženim zemljama na ovaj način želi pomoći u “borbi za vladavinu prava i jačanju demokratskih procesa”.

Američki predsjednik Donald Tramp je prvo 2. avgusta 2017. godine potpisao Zakon o suzbijanju američkih protivnika kroz sankcije. Onda je na red došao i Zakon o suzbijanju ruskog uticaja u Evropi i Evroaziji, kao uvod u osnivanje pomenutog fonda.

U Vašingtonu su tad odlučili da u ovu geopolitičku igru uključe i Američku agenciju za međunarodni razvoj USAID, ali i razne nevladine i međunarodne organizacije, kao što su Organizacija za evropsku bezbjednost i saradnju, Nacionalna zadužbina za demokratiju, Crnomorski fond, Balkanski fond za demokratiju, Praški centar za civilno društvo, Strateška organizacija Sjevernoatlantskog pakta, Evropska zadužbina za demokratiju i druge srodne organizacije.

Širenje uticaja

Obrazlažući zašto ovo rade naveli su kako Vlada Ruske Federacije godinama unazad nastoji da izvrši uticaj širom Evrope i Evroazije, uključujući i bivše države Sovjetskog Saveza, obezbjeđujući resurse političkim strankama, istraživačkim centrima i grupama civilnog društva koje onda navodno siju nepovjerenje u demokratske institucije, promovišu ksenofobične i neliberalne stavove i potkopavaju evropsko jedinstvo. Navedeno je i da se ruski pristup fokusira na pronalaženje jeftinih ili asimetričnih sredstava za usporavanje integracije Balkana u zapadne institucije.

Naveli su i kako je ruska vlada za te namjene mobilisala pojedine firme, uključujući energetski gigant “Gasprom” i državnu banku Sberbank, da izvrše investicije širom regiona za koje drže da će pojačati njen politički uticaj u sprečavanju širenja NATO-a.

Kako bi stali u kraj tome, te proširili svoj uticaj, Pentagon je potegao za zelenim novčanicama. Prema izvještaju Stejt departmenta, koji je prije par dana objavljen na njihovom zvaničnom sajtu, SAD su u periodu od 2017. do 2021. godine, preko pomenutog CRIF-a potrošile ukupno 1.021.251.330 američkih dolara za finansiranje ovih aktivnosti. Najveći dio te sume, 621.555.857 miliona, “investirano” je u zemlje centralne i istočne Evrope i Balkana.

Pozamašna svota ovog novca, oko 365 miliona dolara, predviđenog za “demokratizaciju” i borbu protiv “ruskog malignog uticaja” stigla je i na prostore bivše Jugoslavije. BiH je dobila najviše, nešto manje od 81 milion dolara, zatim slijedi Sjeverna Makedonija (67,4 mil.), Kosovo (61 mil.), Srbija (55,5 mil.), Crna Gora (50), Slovenija (40 mil.) i Hrvatska (11,3 mil.). Inače i prijedlog američkog budžeta za 2023. predviđa novih 300 miliona dolara za “suprotstavljanje ruskom uticaju”. Ono što odmah upada u oči jeste da je BiH jedan od najvećih kamenčića u ovoj američkoj geopolitičkoj cipeli, s kojom je Vašington zagazio na balkanske prostore.

Dupli aršini

Ono što je interesantno u ovoj priči jeste i to što u SAD još od 1938. godine postoji Zakon o registraciji stranih agenata (FARA), koji je osmišljen da ograniči uticaj stranih vlada i strane “propagande” u Americi. Zakon zahtijeva da oni koji promovišu interese neke strane sile otkriju takav odnos, kao i sve svoje aktivnosti u vezi sa promovisanjem “drugih interesa”.

Od kraja hladnog rata američka vlada rijetko je sprovodila ovaj zakon. I tako je bilo sve do američkih izbora 2016. godine, kada su se pojavile optužbe za navodno rusko miješanje. Nakon toga, a tokom 2017. i 2018. godine, američki zakonodavci su predstavili preko desetak zakona kojima se željela povećati učinkovitost ovog zakona.

Na ovo je ukazao i politički analitičar Danijel Simić navodeći kako SAD sebi daju za pravo da se miješaju u društveno-politički život drugih država i to na način koji je zabranjen kod njih.

- Kod njih se zato ide u zatvor. Podaci koje su sada objavili poslužiće im samo kao opravdanje za neke buduće intervencije. Ne treba zaboraviti kako su se oni nedavno pohvalili i kako su samo sa pet milijardi dolara “dobili” Ukrajinu 2014. godine. Ne čudi me ni to što je više od 360 miliona dolara uloženo u ove naše balkanske prostore. To su za njih mrvice, a kada novcem ne mogu nešto riješiti, onda se sila primjenjuje - kaže Simić.

Radi se, kako je pojasnio, o uhodanoj matrici, koja će se i dalje primjenjivati u hegemonističkoj spoljnoj politici Amerike, a u zavisnosti od trenutnih geopolitičkih potreba.

- To je poput mlina za meso ili kafu. Oni putem njega pokušavaju nametnuti razne narative o nekakvim štetnim uticajima i imperijama zla, od kojih ih jedino oni mogu spasiti. I tako je još od Regana, pa do danas, s tim da je Vašington danas spreman da finansira čak i pojedine ljevičarske i komunističke organizacije pa i one ultradesničarske i nacističke - naglasio je Simić.

CIA kao oruđe

Svi ovi podaci nisu začudili ni zatekli general-majora u penziji i bivšeg načelnika Uprave za strategijsko planiranje Vojske Srbije Božidara Forcu, koji kaže kako se radi o “redovnim aktivnostima američke administracije”.

- Te poslove uglavnom koordiniše CIA i za te namene se izdvaja mnogo veći novac nego što se zvanično prikazuje. Naravno, ima tu i drugih sponzora, raznih lažnih filantropa poput Džordža Soroša, Rokfelera i Rotšfilda. Stvaraju se nevladine organizacije koje pod raznim izgovorima sprovode strateške ciljeve Zapada. I to je jedan američki izum, koji se koristi, još od kraja hladnog rata - poručio je Forca.

Kako je rekao treba samo pogledati neka od strateških dokumenata i biće sve jasno. Prvi je onaj koji je izdala Evropska unija, drugi NATO i na trećem mjestu na kojem se nalazi nedavno usvojena strategija nacionalne bezbjednosti SAD. U sva tri ova dokumenta, pojašnjava on, sve je isto, od riječi do riječi, kada je u pitanju odnos prema Rusiji i Kini.

- Imamo jedan neviđen nonsens da ako nešto nije pod američkom kontrolom onda je to zbog štetnog ruskog ili kineskog uticaja. Zbog toga su oni svet opet podelili na regione u kojima se onda analizira političko, vojno i ekonomsko stanje i shodnu njemu povlače potezi, odnosno donose mere, koje bi trebalo da povrate američki hegemonistički uticaj u njima, a što se, između ostalog, sprovodi i kroz uslovljene NATO integracije - smatra Forca.

Navodi i kako je postalo očigledno da je strategija američke spoljne politike dobrim dijelom bazirana i na knjizi “Umijeće ratovanja” te je u svim vojnim i političkim strategijama, od Buša, preko Obame do Bajdena, citiran upravo autor ove knjige Sun Cu, a nije zaobiđen ni njemački vojni teoretičar i istoričar Karl fon Klauzevic, koji je govorio da je “rat nastavak politike drugim sredstvima”.

- Smatraju da je protivnik pobeđen kada je ubeđen. I to je suština njihove spoljne politike, da i potpunosti ovlada svetom - kategoričan je Forca.

Profesor međunarodne politike Srđan Perišić navodi da i Velika Britanija posljednjih nekoliko godina izdvaja značajan novac za finansiranje “nezavisnog rada pojedinih medija”, ali i raznih nevladinih organizacija, koje bi trebalo da se bore protiv ruskog uticaja na ovim našim prostorima. Radi se o, kako kaže, 82 miliona funti, od čega je 16 miliona otišlo u zemlje zapadnog Balkana, odnosno bivše Jugoslavije.

- Kome je sav taj novac dodeljen možemo samo da nagađamo. On im služi za kreiranje javnog mnjenja i njegovog oblikovanja po “zapadnim vrednostima”. Vlasti i zemlje koje nisu na tom fonu, u njima zapad proizvodi krize, otvara priče o kriminalu i korupciji te postavlja marionetske vlade - kaže Perišić navodeći kako vjeruje da dio tog novca ode i na adrese pojedinih političkih partija.

Kada je u pitanju BiH ubijeđen je da se ovaj novac prije svega koristi za rušenje Srpske, koja iz zapadne perspektive predstavlja nepoželjni neokooperativni element, jer se protivi ulasku u NATO.

- I podatak da je BiH druga na ovom spisku po količini novca koji joj je dodeljen najbolje govori koliko je Srpska trn u oku. Da zaključim, krajnji cilj Britanaca i Amerikanaca je da sve evropske i baltičke države okrenu i odvoje od Rusije. I novac koji se izdvaja za te namene, što zvaničnim, što tajnim kanalima, to treba da obezbedi, da Amerika proširi svoj takozvani “meki uticaj”. Hegemon, kao i vuk, nikada ćud ne menja - smatra Perišić.

Pokušaji donošenja zakona

Vlasti u Srpskoj su u nekoliko navrata pokušavale i planirale da donesu zakon, po uzoru na onaj u SAD o nevladinim organizacijama, baziranom na FARA zakonskom aktu, koji je predviđao, između ostalog, “uplitanje države i u rad NVO sektora”. Prvi put ta priča je otvorena još 2015, onda i 2018. Ponovo je aktuelizovana početkom ove godine, što je od strane pojedinih međunarodnih organizacija i boraca za pravo ocijenjeno kao udar na demokratiju.

Koliko je ko dobio

Država                         Dodijeljeno

Moldavija                     98,1

BiH                               80,8

Letonija                        73,2

Sjeverna Makedonija   67,4

Rumunija                       66,1

Litvanija                      64,1

Kosovo                          61,1

Srbija                           55,5

Crna Gora                    50

Estonija                        48,6

Bugarska                       47,7

Slovenija                      40,3

Albanija                       39

Jermenija                      30,4

Mađarska                      17,6

Gruzija                          15,4

Hrvatska                       11,4

Slovačka                       11,3

Ukrajina                       10,8

(“Pomoć” izražena milionima dolara)

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.