U slučaju nuklearnog rata ne bi došlo do nestanka čovječanstva

Ranije procjene razmatrale su uglavnom samo direktne efekte nuklearne eksplozije i zračenja te nedirektne efekte ekonomskih, društvenih i političkih poremećaja.

U izvještaju iz 1979. za američki Senat, Kancelarija za tehnološku procjenu napravila je analizu mogućih žrtava nuklearnog rata između SAD i Sovjetskog Saveza.

Prema njoj,u SAD bi umrlo od 35 do 77 odsto tadašnjeg stanovništva /od 70 do 160 miliona mrtvih/, a u Sovjetskom Savezu od 20 do 40 odsto stanovništva.

Ovaj izvještaj napravljen je u vrijeme "hladnog rata", kada je nuklearnog oružja u svijetu bilo mnogo više nego danas.

Brojni naučnici smatraju da bi globalni termonuklearni rat sa hladnoratovskim zalihama oružja mogao dovesti do izumiranja ljudi.

Takve procjene dobile su dodatnu podršku 1983. kada je u kalkulacije prvi put uključen koncept nuklearne zime koja bi nastala zbog dima i prašine koje bi u višim dijelovima atmosfere blokirale Sunce.

Međutim, noviji modeli pokazuju da je potpuno izumiranje ljudi vrlo malo vjerovatno i sugeršuu da bi dijelovi svijeta ostali naseljivi čak i nakon globalnog nuklearnog rata.

U anketi stručnjaka na Konferenciji o globalnim rizicima od katastrofe u Oksfordu 2008. procijenjeno je da je vjerovatnoća potpunog izumiranja ljudi od eksplozija nuklearnog oružja u ovom vijeku samo jedan odsto, a da je vjerovatnoća da umre milijarda ljudi oko deset odsto.

Novije studije rade se na mnogo moćnijim kompjuterima sa mnogo boljim modelima i sa mnogo boljim razumijevanjem raznih posljedica nuklearnih eksplozija.

Studije pokazuju da bi globalno zahlađenje uzrokovalo slabljenje globalnog hidrološkog ciklusa i smanjilo globalne padavine za čak 45 odsto.

Autori studije nisu detaljno ulazili u analizu posljedica koje bi "nuklearna zima" imala za poljoprivredu, ali se pretpostavlja da bi proizvodnja hrane bila zaustavljena na godinu dana te da bi većina ljudi na planeti biti gladna.

Jedna od ozbiljnih posljedica nuklearnih eksplozija su nuklearne padavine - zaostala radioaktivna prašina i pepeo koji postupno padaju nakon što su u eksplozijama izbačeni u gornju atmosferu.

One nastaju ako se eksplozija dogodila dovoljno visoko u atmosferi i obično su ograničene na okolinu od nekoliko stotina kilometara od mjesta eksplozije.

Dodir sa radioaktivnim materijalima može dovesti do trovanja zračenjem, vanjskim izlaganjem ili konzumiranjem kontaminirane hrane i vode.

U akutnim dozama, tokom kratkog vremena, zračenje će dovesti do "prodromalnog sindroma", odumiranja koštane srži i centralnog nervnog sistema i gastrointestinalne smrti.

Tokom dužeg perioda, čak i niže doze zračenja mogu uzrokovati genetska oštećenja i rak.

Osim nuklearne zime i nuklearnih padavina, nuklearne eksplozije mogle bi uzrokovati osiromašenje zaštitnog sloja ozona i elektromagnetske pulseve.

Naučnici upozoravaju da nuklearni ratovi, čak i ako su regionalni i relativno mali, mogu uzrokovati teške posljedice, među ostalim i poremećaje u globalnoj klimi koji bi mogli potrajati deceniju ili više.

U slučaju regionalnog nuklearnog sukoba u kojem bi dvije suprotstavljene nacije u suptropskom pojasu svaka upotrijebile po 50 komada nuklearnih oružja veličine onoga koje je korišteno u Hirošimi /oko 15 kilotona svako/ u glavnim naseljenim središtima, bilo bi oslobođeno, čak pet miliona tona čađi.

To bi moglo uzrokovati hlađenje od nekoliko stepeni na velikim područjima Sjeverne Amerike i Evroazije, uključujući većinu regija u kojima se uzgajaju žitarice.

Zahlađenje bi trajalo godinama, a prema istraživanju moglo bi biti "katastrofalno".

Studija iz 2020, objavljena u PNAS-u, pokazala je da bi čak i manji, regionalni nuklearni rat, uzrokovao pad proizvodnje žitarica u desetak zemalja i glad milijarde ljudi.

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.