ZAPISI IZ ARHIVA: Banjalučki ljekari u Kraljevini Jugoslaviji (1929–1941): Bijeli mantil stigao iz Rusije

Nakon toga je postavljen za ljekara u Pljevljima, gdje je u zgradi bivše austrougarske bolnice na Dolovima formirao prvu ambulantu i organizovao zdravstvenu zaštitu stanovništva. Za vrijeme Prvog svjetskog rata u Pljevljima je bio sanitetski major crnogorske vojske. Tamo je ostao i nakon kapitulacije Crne Gore.

Biran je za narodnog poslanika Velike narodne skupštine srpskog naroda u Podgorici 1918.

Između dva svjetska rata službovao je kao privremeni okružni ljekar u Pljevljima, fizikus Okruga pljevaljskog, sanitetski referent Kosovske oblasti, oblasni sanitetski referent u Štipu, zdravstveni inspektor u Skoplju, zdravstveni inspektor i načelnik odjeljenja za socijalnu politiku i narodno zdravlje u Novom Sadu i Skoplju.

U Banjaluci je bio načelnik Odjeljenja za socijalnu politiku i narodno zdravlje od oktobra 1939. do aprila 1940, kada je premješten u Skoplje.

Na početku Drugog svjetskog rata sklonio se u okolini Andrijevice. Kada je Pavle Đurišić formirao u Kolašinu Štab Limsko-sandžačkog odreda Jugoslovenske vojske u Otadžbini, dr Zarubicu je postavio za načelnika saniteta i upravnika bolnice. U Kolašinu je dočekao partizane, koji su ga postavili za upravnika Bolnice III partizanske divizije. Zarobili su ga Nijemci u Pivi u avgustu 1944. i sproveli u Sarajevo, gdje je radio u bolnici do 2. februara 1945, kada su ga ustaše odvele i ubile.

Radmilo Ivković, rođen 1884. u Zaječaru, medicinske studije je završio u Beču 1922.

Bio je sreski ljekar u Zaječaru (1923–26, 1927–28. i 1930–35), ljekar Državne bolnice u Sarajevu (1926–27), sreski ljekar u Negotinu na Vardaru (1928), u Velikom Gradištu (1928–30) i u Požarevcu (1935–37).

Godine 1937. postavljen je za višeg zdravstvenog savjetnika Odjeljenja za socijalnu politiku i narodno zdravlje Kraljevske banske uprave Vrbaske banovine u Banjaluci. Tu je bio i šef Zdravstvenog odsjeka, a zamjenjivao je i načelnika Odjeljenja za socijalnu politiku i narodno zdravlje. Januara 1940. je premješten u Odjeljenje za socijalnu politiku i narodno zdravlje u Nišu.

Za vrijeme Drugog svjetskog rata bio je viši zdravstveni savjetnik Banske uprave u Nišu, v. d. upravnika bolnice u Toponici i referent za socijalno staranje i narodno zdravlje Okruga zaječarskog. Vršio je i dužnost upravnika Gamzigradske banje. Ubijen je 10. juna 1943.

Borivoje Ilić, rođen 1904. u Knjaževcu, završio je studije medicine 1932. u Beogradu, a potom stažirao u Glavnoj vojnoj bolnici u Beogradu. Ljekarsku pripravničku službu obavio je u Opštoj državnoj bolnici i Centralnom higijenskom zavodu u Beogradu.

Službovao je kao ljekar banovinskih bolnica u Banjaluci (1933–35) i Derventi (1935–36), Zdravstvene zadruge u Srpcu (1936–37), Udružene zdravstvene opštine Kotorsko (1937–40) i ambulante u Bosanskom Petrovom Selu (1940–41).

Drugi svjetski rat proveo je kao ljekar u Knjaževcu i u Saobraćajnoj bolnici na Dedinju. Poslije oslobođenja je bio saobraćajni ljekar u Knjaževcu i Bolesničkom fondu državnog saobraćajnog osoblja u Novom Sadu.

Žika Jakšić, rođen 1881. u Krčedinu u Sremu, završio je studije medicine 1911. u Beču.

Radio je kao opštinski ljekar u Čurugu (1919–20), sreski ljekar u Zrenjaninu (1920-24), ljekar Higijenskog zavoda u Zagrebu (1924-26), šef Stalne bakteriološke stanice u Banjaluci (1926-28) i šef Bakteriološke stanice i upravnik Doma narodnog zdravlja u Subotici (1928-41). Drugi svjetski rat proveo je kao penzioner u Zemunu.

Nikola Janković je radio od 12. avgusta do 30. septembra 1939. kao sekundarni ljekar Državne bolnice u Banjaluci. Prije i poslije toga radio je u Opštoj državnoj bolnici u Beogradu.

Grigorij Ivanovič Jelatancev, rođen 1895. u Maničeskom Gruskom (Rusija), studije medicine završio je 1930. u Beogradu.

Stažirao je u Opštoj državnoj bolnici i u Centralnom higijenskom zavodu u Beogradu, a radio u Anatomskom institutu. Potom je bio ljekar Zdravstvene zadruge i banovinski ljekar u Srpcu (1932-36) i Ljubiji (1936-40), ljekar Higijenskog zavoda u Banjaluci (1940-41) i banovinski ljekar u Dvoru (1941).

Za vrijeme Drugog svjetskog rata bio je opštinski ljekar Udružene zdravstvene opštine u Dvoru na Uni i kotarski ljekar u Kotorišću i Bugojnu. Poslije oslobođenja bio je ljekar kotarskih narodnih odbora u Dvoru na Uni, Jastrebarskom i Jaski. Honorarno je radio u Dječijem domu "Rade Končar" u Klinča Selu.

Penzionisan je 1967. Umro je u Zagrebu 1988.

Mr Bojan Stojnić, direktor, Verica M. Stošić, pomoćnik direktora Arhiv Republike Srpske

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.