ZAPISI IZ ARHIVA: Banjalučki ljekari u Kraljevini Jugoslaviji (1929 - 1941): Solunac na čelu vojne bolnice
Sergije Damzin je od februara 1930. radio kao kontraktualni ljekar Higijenskog zavoda u Banjaluci. Prije dolaska u Banjaluku bio je kontraktualni ljekar Centralnog higijenskog zavoda u Beogradu.
Ante Dančević, rođen 1899. u Starom Gradu na Hvaru, završio je studije medicine 1925. u Zagrebu. Praktični staž obavio je u bolnici u Dubrovniku (1926 - 27). Potom je radio u Jelsi, Mačvanskom Prnjavoru (1927 - 28), Higijenskom zavodu u Sarajevu (1928 - 30), Higijenskom zavodu u Banjaluci (1930), Pokupskom (1930 - 37) i Gradecu (1937 - 41). Bio je ljekar socijalnog osiguranja, a obavljao je i privatnu praksu.
Drugi svjetski rat proveo je kao sreski ljekar u Pisarovini. Bio je od 27. januara do 15. marta 1943. i od 1. aprila do 10. jula 1944. u Jugoslovenskoj armiji.
Poslije rata bio je sreski ljekar i upravnik Zdravstvene stanice u Pisarovini, ljekar Kotarsko-gradske zdravstvene stanice u Karlovcu, Odjela za ambulante i školske poliklinike Ministarstva narodnog zdravlja u Zagrebu, Uprave vanbolničke službe istog ministarstva, Komisije državne kontrole u Zagrebu, Sanitarne inspekcije Ministarstva narodnog zdravlja u Zagrebu, kada je prešao u službu Ministarstva unutrašnjih poslova. Za vrijeme boravka u Pisarovini obavljao je privatnu praksu i radio kao ugovorni ljekar socijalnog osiguranja. Kao direktor Stanice za hitnu pomoć u Zagrebu spominje se 1956.
Ljudevit Deže, rođen 1892. u Vršcu, studije medicine završio je 1919. u Budimpešti. Austrougarsku vojsku služio je od 1. maja 1914. do 1. januara 1918.
Ukazom od 1. decembra 1921. primljen je u Vojsku Kraljevine SHS u činu rezervnog sanitetskog poručnika. Službu u Vojsci Kraljevine Jugoslavije je počeo kao trupni ljekar 49. pješadijskog puka u Strumici (1926 - 27). Radio je kao sekundarni ljekar Unutrašnjeg odjeljenja Stalne vojne bolnice u Zagrebu (1927), trupni ljekar 35. pješadijskog puka "Zrinjski" u Zagrebu (1927 - 28), trupni ljekar 45. pješadijskog puka u Mariboru (1928 - 30), sekundarni ljekar i šef Odjeljenja za zubne bolesti Stalne vojne bolnice u Zagrebu (1930 - 38) i upravnik Vrbaske stalne vojne bolnice u Banjaluci (1938 - 41). Imao je čin sanitetskog potpukovnika od decembra 1939. U Banjaluci je u Njegoševoj ulici br. 2 posjedovao privatnu ordinaciju.
Po naređenju Zaštitnog redarstva za grad Banjaluku i Veliku župu Sana i Luka uhapšen je u noći 22/23. juna 1942. Sa sinom Ivanom pobjegao je 1942. u Dalmaciju i pridružio se četnicima Momčila Đujića. U Dinarskoj četničkoj diviziji bio je od 1942. referent saniteta i šef bolnice. Emigrirao je u Italiju krajem rata.
Krsto Đ. Dragomirović, hirurg, bio je oženjen Milicom, kćerkom vojvode Stepe Stepanovića. U Vojsci Kraljevine Srbije bio je ljekar Timočke stalne vojne bolnice u činu sanitetskog poručnika do avgusta 1902, a zatim trupni ljekar Garnizona beogradskog. Unaprijeđen je 1907. u čin sanitetskog kapetana prve klase, a 1910. u sanitetskog majora. Marta 1920. postavljen je za referenta saniteta Komande Vrbaske divizijske oblasti u Banjaluci u činu sanitetskog pukovnika. Umro je 1928. u Čačku.
Milutin Đorđević, rođen 1887. u Beogradu, završio je studije medicine u Gracu 1914. Prije stupanja u vojnu službu bio je "vojno-državni pitomac za medicinu". Učestvovao je kao ljekarski pomoćnik u srpskoj vojsci u balkanskim ratovima 1912. i 1913, a kao sanitetski oficir 1914 - 1920. Sanitetski poručnik postao je 1914, sanitetski kapetan druge klase 1915, sanitetski kapetan prve klase 1918, sanitetski major 1920, sanitetski potpukovnik 1924. i sanitetski pukovnik 1929.
Bio je sekundarni ljekar Bregalničke privremene vojne bolnice u Štipu (1914), trupni ljekar šestog pješadijskog puka u Velesu i na ratištu na Drini (1914), komandir Prve poljske bolnice Drinske divizije u Koceljevi (1914 - 15), trupni ljekar Petog pješadijskog puka (1915 - 16), bataljonski ljekar Šestog pješadijskog puka Drinske divizije na Krfu i Solunskom frontu (1916 - 17), komandir Sanitetskog odjeljenja i trupni ljekar Šestog pješadijskog puka na Solunskom frontu i u novooslobođenim krajevima (1917 - 21), upravnik Stalne vojne bolnice na Cetinju (1921 - 23), upravnik i šef Unutrašnjeg odjeljenja Stalne vojne bolnice Vrbaske divizijske oblasti u Banjaluci (1923 - 29), šef Unutrašnjeg odjeljenja Stalne vojne bolnice četvrte armijske oblasti u Zagrebu (1929 - 37) i šef Zaraznog odjeljenja Glavne vojne bolnice u Beogradu od maja 1937.
Krešimir Župančić je završio studije medicine 1921. Radio je kao sreski ljekar u Stocu, Ljubinju, Ljubuškom, Banjaluci (1932) i Livnu (1937 - 41). Decembra 1941. premješten je za sreskog ljekara u Metkoviću.
Mr Bojan Stojnić, direktor, Verica M. Stošić, pomoćnik direktora Arhiva Republike Srpske
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
