ZAPISI IZ ARHIVA: Banjalučki ljekari u Kraljevini Jugoslaviji (1929-1941): Honorarni ljekar Uprave policije
Vladislav Popović, specijalista za interne bolesti, rođen 1897. u Budimcima, završio je studije medicine 1923. u Gracu.
Stažirao je kao privremeni sekundarni ljekar u Opštoj državnoj bolnici u Beogradu (1923-1925). Potom je radio u Osijeku kao sekundarni ljekar Zakladne bolnice (1925-1927), sreski sanitetski referent, ljekar Doma narodnog zdravlja i ljekar državne željeznice, a u Banjaluci kao sreski ljekar (1937). Ponovo je bio od avgusta 1937. do maja 1941. sreski ljekar u Osijeku. Kao Srbin je 5. maja 1941. otpušten iz državne službe.
U Drugom svjetskom ratu učestvovao je od 2. do 8. aprila 1941. kao rezervni sanitetski kapetan druge klase Vojske Kraljevine Jugoslavije. Potom je od 1. jula do 30. oktobra 1942. bio ljekar u radnoj postrojbi u Zagrebu. Preuzet je od 10. novembra 1943. do oslobođenja 1945. ponovo u državnu službu kao gradski kotarski ljekar.
Poslije oslobođenja je radio u Zaraznoj bolnici Treće armije, Vojnobolničkom centru i Gradskoj ambulanti u Osijeku.
Srbislav Popović, rođen 1912. u Kruševcu, završio je studije medicine 1938. u Beogradu.
Staž je obavio u Beogradu, a potom je bio ljekar pripravnik Hirurškog odjeljenja Državne bolnice u Banjaluci (1939-1941). Pored redovne dužnosti, od 5. aprila 1940. bio je honorarni ljekar Uprave policije u Banjaluci.
Drugi svjetski rat proveo je u ratnom zarobljeništvu u Njemačkoj.
Od 1. januara 1946. bio je ljekar nadničar Druge univerzitetske interne klinike Medicinskog fakulteta u Beogradu. Obavljao je i privatnu praksu.
Milan Putnik iz Velike Kikinde je bio od 10. juna 1940. ljekar pripravnik Državne bolnice u Banjaluci.
Pavle Radosavljević, rođen 1895. u Beogradu, studije medicine završio je 1924. u Lionu. Bio je specijalista za dječije bolesti i odojčad.
Stažirao je u Lionu i Parizu (1924-1926). U Beogradu je radio kao ljekar u Francuskom dispanzeru za odojčad "Kap mleka" (1926-1929) i kao pripravnik Centralnog higijenskog zavoda (1929-1930), u Banjaluci kao ljekar Higijenskog zavoda (1930-1931), a u Zemunu kao ljekar Školske poliklinike (1931-1941). Obavljao je privatnu praksu do jula 1941.
Za vrijeme Drugog svjetskog rata bio je ljekar Školske poliklinike Centralnog higijenskog zavoda u Paliluli u Beogradu. Poslije rata je radio u Beogradu.
Smiljka Rakin, specijalista za dječije bolesti, rođena 1911. u Vukovaru, studije medicine završila je 1936. u Beogradu.
Radila je u Sarajevu kao pripravnik Državne bolnice i Higijenskog zavoda (1936-1937) i kao volonter na ginekologiji Državne bolnice (1937), a u Banjaluci kao činovnički zdravstveni pripravnik Antituberkuloznog dispanzera, Školske poliklinike i Dječijeg dispanzera Higijenskog zavoda (1937-1941).
Drugi svjetski rat provela je u izbjeglištvu u Srbiji i radila u Domu narodnog zdravlja u Petrovcu, Školskoj i dječijoj ambulanti Higijenskog zavoda u Nišu, Centralnom higijenskom zavodu u Beogradu i Okružnoj bolnici u Šapcu.
Poslije oslobođenja je bila ljekar Oblasne bolnice u Somboru, Pokrajinske bolnice u Sremskoj Mitrovici, pedijatar Dječijeg centralnog dispanzera u Zagrebu, šef Dječijeg dispanzera u Gospiću, ljekar specijalista i šef Dječijeg dispanzera u Sisku, ljekar Opšte bolnice u Sarajevu, šef Dječijeg dispanzera Opšte bolnice u Banjaluci (1950-1951) i specijalista za dječije bolesti Dječije bolnice u Osijeku.
Jekaterina Ribkin je rođena u Jekaterinburgu 1901. Završila je studije medicine 1928. u Zagrebu. Bila je specijalista rendgenologije.
Po završetku stažiranja radila je u Centralnom rendgenološkom institutu Medicinskog fakulteta u Zagrebu kao asistent dnevničar (1929-1935), a u Banjaluci kao ugovorni ljekar Okružnog ureda za osiguranje radnika (1935-1937) i ugovorni ljekar Državne bolnice (1935-1941). U Banjaluci je u Pašićevoj br. 6 vodila privatnu ordinaciju.
Za vrijeme Drugog svjetskog rata radila je kao ugovorni ljekar, a od 28. novembra 1942. kao asistent Državne bolnice u Banjaluci.
Mobilisana je 25. aprila 1945. u Jugoslovensku armiju. Do jula iste godine radila je kao ljekar Petog korpusa pri Okružnoj bolnici u Banjaluci, kad ju je OZN-a uhapsila. Pod istragom je bila do kraja novembra, kada je puštena zbog nepostojanja krivice. Zatim je radila kao mobilisana pri Vojnoj bolnici u Banjaluci, a od 1. januara 1946. kao honorarni rendgenolog u Okružnoj bolnici u Banjaluci. Potom je premještena u Sarajevo, pa u Zagreb, gdje je 1958. penzionisana u činu sanitetskog potpukovnika. Umrla je u Zagrebu 1995.
Mr Bojan Stojnić, direktor, Verica M. Stošić, pomoćnik direktora Arhiv Republike Srpske
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
