Tragični kraj prvog srpskog pilota
Narednik Mihajlo Petrović bio je prvi diplomirani srpski pilot i prvi pilot koji je stradao u istoriji ratnog vazduhoplovstva Srbije.
Petrović je poginuo u borbama nad Skadrom u sklopu vojnih operacija tokom Prvog balkanskog rata.
Važio je za talentovanog slikara, a pisao je poeziju.
Školovanje
Petrović je osnovnu školu završio u rodnom selu a želja za većim znanjem ga je odvela prvo u Kragujevac, u vojno zanatsku školu koju će, iako jedan od najboljih đaka, razočaran napustiti pred kraj školovanja. Potom nakratko odlazi u Beograd, da bi početkom XX vijeka stigao u Rusiju.
Zaposlio se u livnici topova u Petrogradu, gdje je zahvaljujući svom predznanju brzo napredovao, ali ga je ruska zima spriječila da ostane u Rusiji. Ozbiljno bolestan vratio se u zavičaj, godinu se oporavljao da bi 1903. upisao Artiljerijsku podoficirsku školu u Kragujevcu koju će završiti kao prvi u klasi. Dobio je čin podnarednika, a potom službuje u Nišu, Kragujevcu, da bi bio prekomandovan u Beograd, sada već u činu narednika.
Dovoljno zainteresovan i hrabar, prijavljuje se na prvi konkurs za avijatičare koji je raspisalo Ministarstvo vojno aprila 1912. Među nekoliko stotina kandidata prolazi rigorozne testove i sa još petoricom kandidata odlazi u Francusku, u malo mjesto Etamp, kraj Pariza.
Prvi je obavio samostalan let na avionu tipa "farman 20", već 29. maja, a taj događaj je zabilježio pariski "Figaro" sa fotografijom preko cijele strane i pod naslovom "Neustrašivi i divljenja dostojan let srpskog seržana".
Ponovo prvi u klasi, 23. jula polaže pilotski ispit, dobija diplomu i postaje prvi diplomirani srpski pilot.
Pogibija
U Srbiji je krajem decembra 1912. godine donijeta odluka o formiranju "Vojne aeroplanske jedinice". Prvu eskadrilu sačinjavalo je tada šest aviona, a Kraljevina Srbija bila je jedna od prvih zemalja na svijetu koja je formirala ratno vazduhoplovstvo.
Cijela grupa srpskih avijatičara, uključujući Petrovića vraća se iz Francuske u Srbiju januara 1913. između dva Balkanska rata i već u martu bivaju upućeni kao pomoć crnogorskoj vojsci koja opsjeda Skadar, koji je u to vrijeme bio pod kontrolom Turaka.
Petrović polijeće u jutro 20. marta 1913, a zbog moguće promjene vremenskih uslova dobija upozorenje da se ne penje više od 800 metara. Trenutno vremensko zatišje koristi da nadleti turske položaje i cijelu liniju fronta i penje se na visinu od preko 1.200 metara, okreće se ka srpskim linijama i, kako je to uobičajeno, gasi motor i počinje spiralno da ponire prema letjelištu kod sela Barbaluši.
U tom trenutku jak i iznenadni udar vjetra odozdo podiže letjelicu uvis, okreće avion, a remen kojim je pilot bio vezan puca, i na užas desetina očevidaca koji su čekali njegov povratak, Mihajlo Petrović ispada iz aviona. Kako u to vrijeme padobran nije bio u upotrebi u vazduhoplovstvu, nesrećni pilot pao je slobodnim padom i poginuo na licu mjesta.
Ovaj slučaj poslužio je kao povod da sistem vezivanja pilota ubuduće bude bitno ozbiljniji.
Petrović je sahranjen kod crkve u selu Barbaluši 21. marta 1913. godine. Po završetku Balkanskih ratova, aprila 1914, njegovi posmrtni ostaci prenijeti su na Cetinje. Tridesetih godina prošlog vijeka njegovi posmrtni ostaci prenijeti su na Novo beogradsko groblje gdje su sahranjeni u porodičnu grobnicu.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
