Počela Oktobarska revolucija

Vojno-revolucionarni komitet objavio je proglas o padu privremene vlade i vlast je preuzeo Petrogradski sovjet radničkih i vojnih deputata. U Smoljnom je Drugi kongres Sovjeta radničkih i vojničkih deputata izabrao prvu revolucionarnu radničko-seljačku vladu s Lenjinom na čelu.

Oktobarska revolucija je bila prva marksističko-komunistička revolucija u istoriji. Najvažnije revolucionarne aktivnosti u Petrogradu, tadašnjoj prestonici Rusije, bile su pod komandom Petrogradskog sovjeta, na čijem je čelu bio Lav Trocki i Vojnog revolucionarnog komiteta, na čijem je čelu bio Adolf Jof. Revolucija se smatra kao reakcija na napore koji su bili stavljeni na carsku Rusiju kao rezultat Velikog rata.

Revolucija je zbacila rusku privremenu vladu, što je dovelo do Ruskog građanskog rata, koji je pratio osnivanje Sovjetskog Saveza 1922. godine.

Narastajuće nezadovoljstvo radnika i vojnika izazvalo je nemire tokom nekoliko dana jula, koji će postati poznati kao Julski dani. Julske dane je takođe izazvao bijes radnika zbog njihovog ekonomskog položaja. Grupa od 20.000 naoružanih mornara iz Crvenog Krondaštada je umarširala u Petrograd i zahtijevala da Sovjeti preuzmu vlast. Prestonica je bila bez odbrane tokom dva dana. Nakon gušenja nemira, vlada je okrivila boljševike za podstrekivanje pobune i mnoge boljševičke vođe, uključujući Lenjina i Grigorija Zinovljeva, su bili primorani da se kriju.

Iako je Boljševička partija radila polulegalno tokom jula i avgusta, njen položaj na krajnjoj ljevici je konsolidovan. Boljševici su postali najjača grupa u Petrogradskom sovjetu početkom septembra 1917, dok je Trocki postao predsjednik Sovjeta.

Dana 7. novembra (25. oktobra po starom julijanskom kalendaru) Lenjin je poveo svoje snage u pobunu u Petrogradu protiv neefikasne Privremene vlade Aleksandra Kerenskog. Tokom svog većeg dijela nemiri su u Petrogradu bili bez prolivene krvi, sa Crvenom gardom, predvođenom boljševicima, koja je zauzimala vladine ustanove uz mali otpor prije konačnog juriša na Zimski dvorac u noći između 6. i 7. novembra.

Juriš, koji je predvodio Vladimir Antonov-Ovsenko, je pokrenut u 21.45, nakon pucnja iz krstarice "Aurora". Zimsku palatu čuvali su kozaci, Ženski bataljon i odred kadeta Vojne akademije. Dvorac je zauzet oko dva časa poslije ponoći, a 7. novembar je uzet kao zvaničan datum Oktobarske revolucije.

Sljedećeg dana Sovjet je izabrao Sovjet narodnih komesara kao osnovu za novu sovjetsku vladu, pripremivši sazivanje ustavotvorne skupštine i usvojio Dekret o miru i Dekret o zemlji.

Dekret o zemlji je ratifikovao akcije seljaka širom Rusije koji su zauzeli privatno zemljište i podijelili ga među sobom. Boljševici su smatrali sebe predstavnikom saveza radnika i seljaka i ovjekovječili to shvatanje sa srpom i čekićem na zastavi i grbu Sovjetskog Saveza.

Pokušaji boljševika da preuzmu vlast u ostalim dijelovima Ruskog carstva su bili vrlo uspješni i na teritorijama sa većinskim ruskim stanovništvom - iako su borbe u Moskvi trajale dvije nedjelje - ali su bili manje uspješni u dijelovima carstva u kojoj Rusi nisu bili većina, koji su zahtijevali nezavisnost još od Februarske revolucije. Na primjer, ukrajinska Rada, koja je proglasila autonomiju 23. juna 1917, je osnovala Ukrajinsku Narodnu Republiku, koju je podržao Ukrajinski kongres sovjeta.

Ovo je dovelo do oružanog sukoba sa boljševičkom vladom u Petrogradu i ukrajinskim proglašenjem nezavisnosti od Rusije 25. januara 1918. godine.

Uspjeh Oktobarske revolucije je transformisao Rusku revoluciju po karakteru od liberalne u socijalističku. Sjedinjene Države nisu priznavale novu rusku vladu sve do 1933. Evropske sile su počele da priznaju Sovjetski Savez početkom dvadesetih godina prošlog vijeka i počele da sklapaju ugovore sa njim.

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.