Ko je bio prvi pravi srpski vampir
Izvjesni Petar Blagojević povampirio se prije Save Savanovića i tako ušao u anale kao prvi vampir u Srbiji.
O njemu, za razliku od Savanovića, postoje ozbiljniji dokazi od literarnih – austrijska štampa prenijela je 1725. godine izvještaj u kome se sasvim ozbiljno govori o postojanju vampira u Srbiji.
„Ej, Savo Savanoviću, devedeset godina vampiruješ, i ne osta bez večere kao večeras!” Tom rečenicom, iz pripovetke „Posle devedeset godina”, okončao je u gluvo doba noći karijeru najpoznatiji srpski vampir.
Pošto se odao imenom, mještani Zarožja su pronašli Savanovićev grob i smirili ga – glogovim kocem.
Literarna i docnija TV slava učinili su, ipak, da Sava Savanović postane poznat kao „prvi srpski vampir” – od Glišićeve novele pa sve do onomad kada se, urušila vodenica u kojoj je nekada „ordinirao”.
Mediji, i domaći i strani, pohrlili su u Zarožje pošto su mještani vješto proturili vijest da Sava Savanović traži novo stanište.
Ono, Milovan Glišić je Savanovića sveo samo na leptira koji plaši djecu, ali turističke ambicije dovitljivih seljana Zarožja učinile su svoje.
Stvar sa vampirima u Srbiji, međutim, nekada nije baš bila za šalu.
Selo Kisiljevo kod Požarevca, kao i većina srpskih sela, vremenom je prilično opustjelo, mnogo je zatvorenih kuća koje djeluju avetinjski: nigdje ni prozora ni vrata, krovovi propali, počupane čak i električne instalacije, zabilježio je Glas javnosti.
Broj stanovnika se u posljednjih desetak godina takođe se drastično smanjio, a oni koji su ostali, sjećaju se priča svojih predaka o prvom srpskom vampiru Petru Blagojeviću, koji je harao ovim mjestom početkom 18. vijeka, ali mu je medijsku slavu preoteo Sava Savanović iz Zarožja.
Pretraga pak pokazuje da je u austrijskim izvorima Petar Blagojević (Peter Plogojewitz) zabilježen kao seljak iz Srbije, za kojeg se vezuje legenda da je poslije smrti postao vampir.
Navodi se da je živio je u 18. vijeku u selu Kisilova (današnje Kisiljevo), u sjevernijem dijelu centralne Srbije, koja je tada bila dio austrijskog carstva (od 1718. do 1739).
Nakon smrti Petra Blagojevića, ljudi u ovom kraju počeli su poslije kratke i misteriozne bolesti da umiru. Nastala je sumnja da se Petar povampirio.
Na samrtnoj postelji mnogi su tvrdili da im se umrli Blagojević u noći ukazivao i da ih je davio.
Njegova supruga je pobjegla neposredno poslije tih čudnih zbivanja, rekavši da joj je u snu došao mrtav muž tražeći svoje opanke.
Najzad, dva mjeseca po ukopu, u junu 1725. godine, otvoren je Blagojevićev grob, tijelo mu navodno nije trulilo, a na usnama je imao svježu krv.
Mještani su proboli kolac kroz njegovo tijelo i spalili ga. Odgovorni službenik austrijske uprave bio je protiv toga, ali je pristao zbog velikog straha koji je vladao među stanovništvom.
Izvještaj Frombalda, carskog načelnika Gradištanske oblasti, objavljen je potom u bečkom časopisu Wienerisches Diarium i spada u prva pominjanja vampirizma u Evropi i svijetu.
Prema riječima zvonara crkve u Kisiljevi Borislava Dragojevića, poslije Perine smrti austrijska vojna uprava poslala je komisiju da ispita da li vampiri u Srbiji postoje i da li se razvila epidemija vampira.
„Otvarali su grobove ljudi za koje se pričalo da su se povampirili. Austrijski komesari su naredili spaljivanje svih leševa koji su delovali živo, a od tada u selu postoji kletva: 'Dabogda te Pera posetio!'“, rekao je Dragojević novinarima.
Pored Blagojevića, austrijski izvori, iz tog vremena – baš nekako oko 1825, pominju i još jednog Srbina neobičnog imena Arnold Paol (Arnold Paole). Biće, ipak, da je kod austrijskih činovnika tog vremena važilo pravilo: piši njemački da te cio svijet razumije, pa je Pavle, po nadimku „Arnaut” postao Paole.
Pavle, hajduk i vojnik najamnik, kazuju bečki izvori, imao je bliski susret sa vampirom u Grčkoj, odakle je i donio zarazu.
On je, navodno, ubio vampira ali se poslije toga osjećao loše i ubrzo je umro u selu pokraj Svilajnca, poslije čega su krenuli napadi vampira u tom kraju.
Pavle je doživio Petrovu sudbinu – tijelo mu ekshumirano (od strane vlasti) i probodeno glogovim kocem, a carski činovnici su sve to pedantno zabilježili i proslijedili u, kako se tada govorilo, Vienu.
Oba slučaja opisana su u austrijskim medijima i postali su dio „vampirske manije” i u Engleskoj, Francuskoj i Nemačkoj.
I na tome se završila svjetska storija o srpskim vampirima pošto im je docnije, voljom jednog Irca, slavu preuzeo komšija, knez Cepeš. Sve dok se nije urušila vodenica u Zarožju.
Mada, iskreno govoreći, nije ni mali uspjeh za Peru, Pavla i Savu da uđu u Vikipediju i tu opstanu ne samo pored pomenutog komšije iz Rumunije nego i uz modernu konkurenciju koju glumi Megan Foks.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
