Jedinstveni muzičar snažnih emocija
Frederik Fransoa Šopen, poljski kompozitor i pijanista, najistaknutiji je predstavnik poljske muzičke kulture i jedan od najznačajnijih pijanista i kompozitora svih vremena.
Osim manjeg broja orkestralnih i komornih dijela, 17 poljskih pjesama za glas i klavir, Šopen je komponovao isključivo klavirsku muziku koju je obogatio novim izražajnim sredstvima. Bio je jedinstven kao pijanista, izvođač sopstvenih djela i sasvim osoben kao autor. Šopen je bio bez uzora u ranijim periodima klasične muzike i gotovo bez nasljednika.
Iza sebe je ostavio opus od 74 štampana djela koja po svojoj formalnoj strukturi i poetskim obilježjima nemaju premca u evropskoj muzici. Svojom je umjetnošću uticao na klavirsku muziku i interpretativni stil, a njegov se uticaj osjeća i u 21. vijeku.
Talenat
Šopen se rodio 1. marta 1810. godine, u blizini Varšave kao sin naturalizovanog Francuza, koji se doselio u Poljsku 1787. godine i majke Poljakinje. Šopenova porodica se 1810. godine seli u Varšavu.
Već kao dječak pokazao je svoj veliki talenat. Dok još nije imao ni deset godina, novine su pisale o njemu hvaleći ga. Sa sedam godina je već komponovao dva muzička djela. Nastupao je na raznim aristokratskim zabavama kao glavna atrakcija.
Šopenov prvi učitelj je bio njegov otac koji je brzo odustao od podučavanja. Zatim je dobio drugog učitelja koji je poslije nekoliko godina priznao da ga Šopen muzikalno prevazilazi, pa je odgovornost za Šopenov razvoj pala na poznatog muzičkog pedagoga Jožefa Elsnera. U ovo doba nastaju i oba Šopenova klavirska koncerta.
Ranu mladost provodi i na putovanjima u Berlinu, Beču i Drezdenu. U svojoj dvadesetoj godini Frederik Šopen se seli u Pariz sa ciljem da se usavrši. Do tada je već komponovao svoja dva klavirska koncerta.
Život u Parizu
Revolucija u Varšavi izbija 1830. godine protiv ruskog okupatora. Šopen se tada nalazio u Beču i burno je reagovao na vijest. Zahvatila ga je snažna želja za povratkom u otadžbinu, ali su ga prijatelji nagovorili da ne ide.
Umjesto toga, Šopen se seli u Pariz i nikada se nije vratio kući. U svom dnevniku Šopen opisuje jake emocije koje ima u vezi sa stanjem u domovini.
Šopen se u Parizu družio sa drugim poljskim iseljenicima. Među njegovim prijateljima bili su i muzičari Franc List, Hektor Berlioz i Robert Šuman, slikar Ežen Delakroa i pisci Onore de Balzak i Žorž Sand, koja je bila i Šopenova ljubavnica. Njih dvoje bili su poznat par tog vremena i o njima se pisalo u literaturi. U ovo vrijeme Šopenovo zdravlje biva sve lošije.
Smrt
Šopen je sa Žoržom zimu proveo na Majorki i tada mu se zdravlje znatno pogoršalo. Nešto prije smrti, Šopen i Sand su se rastali. Sand ga nije posjetila dok je ležao na samrti, iako je Šopen izrazio želju za to.
Kratko prije svoje smrti, Šopena su nagovorili da ide na turneju po Engleskoj. To je bila kobna odluka. Tamošnja vlažna klima negativno je uticala na Šopena, koji je bolovao od tuberkuloze.
Preminuo je ubrzo po povratku u Pariz, 1849. godine, u okruženju prijatelja i rođene sestre. Sahranjen je u Parizu, a srce mu je preneseno u jednu crkvu u Poljskoj, u skladu sa njegovim testamentom.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
