Iz arhive “Glasa”
Pregledajući stare novine, zarad sjećanja na prošla vremena, ovog puta vratili smo se u izdanja “Glasa” iz različitih perioda i to u “Glas” od 27. i 28. juna 1994. godine, 26. juna 2006. godine, te od 26. juna 2017. godine.
Arhiva “Glasa Srpske” sačuvana je na papiru, a jedan njen dio, koji je digitalizovan, nalazi se na sajtu www.glassrpske.com/arhiva
1994.
Tekst posvećen promociji prve klase oficira i podoficira vojnih škola i vojske Republike Srpske i Republike Srpske Krajine s naslovom “Pet plus prvoj generaciji” zauzimao je skoro cijelu naslovnu stranicu “Glasa srpskog” koji je objavljen kao dvobroj za 27. i 28. jun 1994. godine (broj 7387 i 7388, godina LI), koji je objavljen na 31 stranici. Osim toga, na naslovnoj stranici nalazio se i intervju s predsjednikom Republike Srpske i vrhovnim komandantom vojske Radovanom Karadžićem koji je nosio naslov “Ratnici za sva vremena”. Novine su manje-više bile posvećene tekstovima vezanim za ratno stanje, ali i pojedinim sportskim, kulturnim i svjetskim dešavanjima.
Kultura kao narodni vez
Na 15. stranici “Glasa” nalazio se tekst dr Nikole Koljevića, koji je, kako je naznačeno predstavljao ogled na ogled i imenovan je s “tragom diferencijalne dijagnoze akademika Vasilija Krestića”.
- Ako je, dakle kultura za nas, kao što je možda još jedino za Grke u Evropi bila najpresudniji minimalac u oblikovanju nacionalne fizionomije, onda je danas možda najvažnije obnavljanje oblika društvene komunikacije koji ne bi bili samo svečarski i prigodni. Porodica može da na svojim plećima danas ponese samo de tog tereta jer i u porodici imamo “rascep generacija” koji nam je, uz farmerke stigao preko Okeana kao šarena laža u celofanu. Država i škola, kao i elitne kulturne institucije mogu i moraju da učine mnogo. Tim pre što nam je duhovna i društvena elita toliko potrebna i tako često bila ugrožena - stoji u tekstu.
2006.
Gdje je utrošen novac za izgradnju Srpskog Sarajeva pitanje je postavljeno u tekstu koji je zauzimao skoro cijelu naslovnoj stranici “Glasa Srpske” objavljenog 26. juna 2006. godine, koji je nosio naslov “Vrijeme za naplatu dugova”.
Osim pomenutog, u ovom “Glasu” (broj 11.021, godina LXIII), koji je izašao na 56 stranica, obrađene su razne političke teme koje su tada bile aktuelne, te izdvojene priče iz kulture, sporta (Svjetsko prvenstvo u Njemačkoj), hronike, kao i o raznim svjetskim dešavanjima.
Mrvice gozbe neukom narodu
Na 19. stranici ovog “Glasa” nalazio se tekst s potpisom S. Desnica, kojim je napravljen osvrt na premijerno izvođenje predstave “Je li bilo Kneževe večere”, koju je u Narodnom pozorištu Republike Srpske režirao Kokan Mladenović, a u kojoj je glavnu ulogu igrao Mihajlo Miša Janketić.
- Mnogi su umni ljudi dokazali da Kneževe večere nikada nije ni bilo i to je činjenica. Opet, mnogo je onih koji se hrane sa izmišljene Kneževe trpeze, dijeleći mrvice te gozbe ovom našem neukom narodu, i napijajući ga, po potrebi rujnim vinom i strašeći ga Kneževom kletvom. Kneževe večere nije bilo. Međutim, mi se i danas hranimo onim čega nije bilo i pijani smo od onoga što se nije pilo. Naš mamurluk će, kad pijanstvo prođe, upravo zato biti dug i strašan - rekao je tada Kokan Mladenović.
2017.
Institucije BiH u sudu izgubile 2.4 miliona, “Delfinima” peti trofej u nizu u Svjetskoj ligi, SDS okružen lešinarima koji ga vode ka nestanku, neki su od naslova koji su se našli u “Glasu Srpske objavljenom 26. juna (broj 14.379, godina LXXIV), koji je tada izašao na 40 strana. Centralni naslov zauzimao je tekst o obilježavanju četvrt vijeka od najslavnije bitke i velike pobjede Vojske RS – Herojska pobjeda za slobodu Srpske. Osim pomenutih, novine su bile ispunjene razgovorima, reportažama i raznim pričama koje su tada bile aktuelne u državi i u svijetu.
Niko kao Andrić nije video kako se reči pretvaraju u pojave
Od rođenja velikog Iva Andrića 2017. godine obilježeno je 125 godina, a na 20. i 21. stranici ovog “Glasa” nalazio se tekst posvećen upravo ovom Nobelovcu, o kome je govorio književnik i akademik, predsjednik Organizacionog odbora za obilježavanje 125 godina od Andrićevog rođenja Miro Vuksanović. On se u tekstu Aleksandre Glišić posebno osvrnuo o “Večiti kalendar maternjeg jezika”.
- Počeo je sa “beo, bela, belo”, osvetljenim pridevima i stihovima u kojima je Kosovka devojka “zasukala bijele rukave”, a oko njih, u pesmi “sve sija i blešti sa beline raznih tonova”. Kaže, kada bi rekao “razgaliti” da je pri tom uvek gledao “površine modrog neba među razmaknutim belim oblacima”, a da sa glagolom “snebivati se” čovek može danima da se druži i preispituje - naznačio je tada Vuksanović.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
