Branko Radičević - veliki romantičar
BIJELjINA - Srpski romantičarski pjesnik Branko Radičević (1824-1853) rođen je na današnji dan 1824. godine.
Pisao je ljubavne i rodoljubive pesme, a pred sam kraj života i elegije.
Mnogi književnici ga smatraju najznačajnijim romaničarskim pjesnikom, pored Jovana Jovanovića Zmaja i Laze Kostića.
Pjesme je pisao na čistom narodnom jeziku u duhu modernog evropskog romantizma. Godine 1836. upisao je Gimnaziju u Sremskim Karlovcima, gdje je završio šest razreda latinske škole.
Sedmi i osmi razred Gimnazije završio je u Temišvaru, a dvije godine poslije upisao je studije prava u Beču.
U to vrijeme obolijeva od tuberkuloze.
Vrativši se u Beč 1849. upisao je studije medicine, kako bi našao lijek za ovu bolest, od koje su preminuli mnogi članovi njegove familije.
U Beču se družio sa Vukom Karadžićem i Đurom Daničićem pa je ideja da svoja djela stvara na narodnom jeziku dobila veliku podršku.
Prvu zbirku pjesama objavio je 1847. godine.
Bio je prvi pjesnik koji je pisao na čistom narodom jeziku i to u duhu romantizma moderne Evrope.
Njegove pjesme su bile pune ljubavi, mladosti, vedrine i žudnje za životom, rodoljublja i vitalnosti.
Godine 1851. izašla je njegova druga zbirka pjesama, koja je nakon radosnog romaničnog tona, poprimila izvjesnu dozu elegije. Intenzivno se družio sa porodicom Vuka Stefanovića Karadžića.
Na jednom od tih druženja upoznao je Vukovu ćerku Vilheminu Minu Karadžić.
Mina je bila veoma obrazovana i talentovana djevojka.
Govorila je srpski i njemački jezik, prevodila književna djela...
Tom prilikom rodilo se prijateljstvo između Vukove ćerke i mladog pjesnika koje je trajalo sve do njegove smrti.
Pojedini istoričari tvrde da je Branko bio zaljubljen u Minu, te da ga je ta ljubav inspirisala da joj napiše pjesmu "Pevam danju, pevam noću", koja je postala jedna od Brankovih zaštitnih književnih znakova.
Branko Radičević je preminuo 1. jula 1853. godine u bečkoj bolnici, a u momentu njegove smrti njegovala ga je Ana Kraus, supruga Vuka Karadžića. Sahranjen je prvobitno u Beču.
Međutim, Brankova želja bila je počiva na Stražilovu, a nakon nekoliko neuspjelih pokušaja Srpska omladina mu je 1883. godine ispunila tu želju.
Na tridesetu godišnjicu smrti pjesnika njegovi posmrtni ostaci su premješteni na Stražilovo.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
