Sutra 23 godine od zločina nad Srbima u Paulin dvoru
Beograd - Sutra se navršavaju 23 godine od zločina u selu Paulin Dvor kod Osijeka, gdje su pripadnici Hrvatske vojske ubili 18 civila, od kojih 17 Srba i jednog Mađara, ali do sada niko za ovaj zločin nije odgovarao po komandnoj odgovornosti, niti za prikrivanje, organizovanje i premiještanje leševa žrtava.
Zbog ratnog zločina protiv civilnog stanovništva u Paulin Dvoru, u martu 2003. godine optužena su samo dvojica pripadnika 130. brigade Hrvatske vojske kao neposredni izvršioci, iako ih je bilo mnogo više, saopšteno je iz Dokumentaciono-informacionog centra "Veritas".
Na suđenju koje je trajalo do prošle godine, pravosnažno su osuđena oba optužena i to Nikola Ivanković na 15, a Enes Viteškić na 11 godina zatvora.
U noći između 11. i 12. decembar 1991. godine više pripadnika 130. brigade Hrvatske vojske upalo je u kuću Andrije Bukvića u selu Paulin Dvor kod Osijeka, u kojoj su bili u nekoj vrsti kućnog pritvora mještani, uglavnom, srpske nacionalnosti, prosječne starosti 64 godine.
Hrvatski vojnici su iz automatskog oružja i ručnim granatama, zbog odmazde za smrt saborca, ubili 18 civila, a među ubijenima je bilo osam žena i četiri bračna para, dok su iz porodice Katić ubijeni 82-godinji Mitar i njegova dva sina sa suprugama.
Nakon mučkog ubistva nedužnih civila, 17 posmrtnih ostataka je odvezeno sa mjesta zločina i skriveno na prostoru vojnog skladišta Lug kod Čepina, tako što je "grobnica" prekrivena starim rashodovanim vozilima, dok je na mjestu zločina ostavljen skalpiran leš Dare Vujnović, koja je zetečena i ubijena van "kuće smrti".
Sutradan ujutro zločinci su kuću Andrije Bukvića, radi uništavanja tragova zločina, eksplozivom sravnili sa zemljom.
Istoga dana je iz kuće, koja je bila pod stražom, nestala bolesna i nepokretna starica Milka Lapčević /81/, čije tijelo je početkom marta 1992. godine pronađeno smrznuto u jarku u blizini sela Hrastin, oko 2,5 kilometra od njene kuće.
Njen leš je ekshumiran u junu 2006. godine sa Centralnog groblja u Osijeku, a identifikovana je u oktobru iste godine.
O zločinu u Paulin Dvoru ubrzo je saznao i komandant operativne zone pukovnik Karl Gorinšek i odmah o svemu obavijestio Glavni štab Hrvatske vojske i "pro forme" naredio istragu, koja se pretvorila u strogu čuvanu tajnu.
O ovom zločinu se ponovo počelo govoriti tek krajem novembra 1996. godine kada je tadašnji komandant Drugog zbornog područja general Đuro Dečak od tadašnjeg šefa Hrvatske izvještajne službe /HIS/ Miroslava Tuđmana tražio mišljenje o premiještanju posmrtnih ostataka, a ubrzo poslije toga, 12. decembra, počinje njihova ekshumacija i "pakovanje" u bijele plastične bačve.
Sredinom januara 1997. godine, na sastanku koji je u strogoj tajnosti održan u Osijeku, za novu "grobnicu" paulindvorskih žrtava odabrano je petstotinjak kilometara udaljeno selo Rizvanuša na Velebitu, nedaleko od Gospića.
Pod nadzorom Siguronosno-informativne službe /SIS/, na čijem je čelu tada bio pukovnik Ante Gugić, i uz pratnju i znanje Kriminalističkog sektora Vojne policije, na čijem je čelu bio major Ante Glavan, transport kostiju je obavila Karlovačka inženjerijska brigada HV-a.
Posmrtne ostatke paulindvorskih žrtava na lokaciji Rizvanuša pronašli su i ekshumirali istražioci Haškog tribunala u maju 2002. godine.
Godinu dana kasnije, u Zavodu za sudsku medicinu u Zagrebu porodice su ih identifikovale i većinu njih sahranile u zajedničku spomen grobnicu u njihovom selu, koju su sami izgradili i finansirali.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
