Ko je Andrija Mandić, kandidat za predsjednika Skupštine Crne Gore

Andrija Mandić je rođen 19. januara 1965. godine u Šavniku.

Po nacionalnnosti je Srbin, a po vjeroispovijesti pravoslavac. Diplomirao je na Metalurško-tehnološkom fakultetu u Podgorici, gdje živi i radi.

Mandić ima veoma bogatu političku karijeru, a politikom je počeo da se bavi 90-tih godina prošlog vijeka.

Mandić važi za jednog od najvećih kritičara Mila Đukanovića i njegove Demokratske partije socijalista (DPS).

Protivio se odvajanju Crne Gore od Srbije, nezavisnosti tzv. Kosova i pristupanju Crne Gore NATO savezu.

Kako se navodi na zvaničnom sajtu njegove partije, prije aktivnog političkog angažmana Mandić je bio uspješan preduzetnik.

Bio je direktor i suvlasnik akcionarskog društva za preradu obojenih metala, a organizovao je i prvu privatnu proizvodnju aluminijumskih legura u Crnoj Gori.

Bio je član delegacije Skupštine Crne Gore u Parlamentarnoj skupštini Saveta Evrope, član Ustavnog odbora, Odbora za bezbjednost i odbranu, te Odbora za antikorupciju u Skupštini Crne Gore.

Mandić je bio član delegacije u Parlamentarnoj skupštini Organizacije za evropsku bezbjednost i saradnju (OEBS).

Mandić je bio jedan od protivnika nezavisnosti Crne Gore od

Mandić je bio nosilac liste „Demokratski front – Mi ili on” na Parlamentarnim izborima koji su održani 16. oktobra 2016. godine.

Polovinom 2017. godine Andrija Mandić i Milan Knežević našli su se među optuženima za navodni pokušaj državnog udara na dan izbora 2016. godine. U optužnici Tužilaštva navedeno je da je u Crnoj Gori 16. oktobra 2016. godine spriječen državni udar. Milivoje Katnić, specijalni državni tužilac je naveo da je u noći održavanja izbora bilo planirano da dođe do upada u zgradu skupštine, hapšenja i likvidacije tadašnjeg premijera Mila Đukanovića. Suđenje je počelo 24. maja 2017. godine, a Mandić se izjasnio da nije kriv za ono što ga Tužilaštvo tereti, te da je riječ o „montiranom procesu” sa ciljem da se DF proglasi terorističkom organizacijom, da im se zabrani rad, te da se bez njihove saglasnosti uvede Crna Gora u NATO savez.

U maju 2019. godine Viši sud u Podgorici osudio je Andriju Mandića i Milana Kneževića na po pet godina zatvora. Apelacioni sud u Podgorici je 9. februara 2021. godine ukinuo presudu prvostepeno osuđenima u predmetu „Državni udar”. U obrazloženju te odluke se, između ostalog navodi da je Vijeće višeg suda „potpuno pogrešno donosilo zaključke u odnosu na dokaze koji su provedeni tokom suđenja.

Krajem decembra 2019. godine vladajuća većina u Skupštini Crne Gore usvojila je sporni Zakon o slobodi vjeroispovijesti kojim se predviđa da država postaje vlasnik svih vjerskih objekata koji su izgrađeni do decembra 1918. godine, ukoliko vjerske zajednice ne dokažu vlasništvo.

 Tome je prethodila rasprava koja je rezultovala sukobom između poslanika DF-a i poslanika vladajuće koalicije. Dvadeset poslanika opozicije je privedeno, od kojih je 13 uhapšeno zbog kršenja Zakona o javnom redu i miru. Među njima je bio i Andrija Mandić koji je pozvao vjernike Srpske pravoslavne crkve da izađu na ulice kako bi spriječili „otimanje svetinja”.

U noći između 28. i 29. decembra građani su počeli da se okupljaju na ulicama Podgorice, a nakon toga i drugih gradova. Protest opozicije je ubrzo pretvorio u litije u kojima je učestvovalo na stotine hiljada ljudi širom Crne Gore. Pod sloganom „Ne damo svetinje” građani su mirnim šetnjama izrazili svoje nezadovoljstvo zbog izglasavanja tog zakona, a podržalo ih je i sveštenstvo SPC, konkretno pokojni mitropolit Amfilohije i vladika Joanikije.

Na krilima litija do izborne pobjede Demokratski front je i na Parlamentarne izbore koji su održani 30. avgusta 2020. godine izašao sa jednom listom pod nazivom „Za budućnost Crne Gore”. Pored stranaka koje čine DF pridružilo im se i nekoliko manjih partija, a za nosioca liste izabran je profesor Zdravko Krivokapić. Mandić je odlučio da se kandiduje za poslanika, ali sa posljednjeg mjesta te liste, kako bi ustupio svoje mjesto Krivokapiću. DF je na izborima osvojio 18 poslaničkih mandata, što je otvorilo mogućnost da sa opozicionim koalicijama „Mir je naša nacija” i „Crno na bijelo” formira novu vladu Crne Gore. Za mandatara je izabran Zdravko Krivokapić koji je donio odluku da formira ekspertsku, a ne političku vladu. Ta odluka, a prije toga i koalicioni sporazum koji je potpisao sa liderima druge dvije koalicije Aleksom Bečićem i Dritanom Abazovićem da neće mijenjati spoljnopolitički kurs Crne Gore, da neće mijenjati zastavu i himnu, da će ostati u NATO savezu, te da neće povlačiti priznanje nezavisnosti Kosova, dovelo je do toga da se Krivokapić udalji od DF-a i donekle izgubi njihovu podršku. Jedan od Krivokapićevih najoštrijih kritičara bio je upravo Andrija Mandić koji ga je optužio da je izdao birače koji su ga doveli na poziciju da odlučuje o novoj vladi.

Uprkos svim kritikama poslanici njegove partije su 4. decembra 2020. godine glasali za novu Vladu Crne Gore. Nastavili su da kritikuju odluke Zdravka Krivokapića, a razdor među DF-ovim poslanicima i čelnicima produbio se nakon što je smuhenjen ministar pravde Vladimir Leposavić i izglasana “Rezolucija o genocidu u Srebrenici”.

Tada je poslanički klub DF-a napustio parlament i započeo bojkot, a Mandić i ostali lideri zatražili su od premijera da podnese ostavku jer više nema skupštinsku većinu, navodi se, između ostalog, na portalu biografija.org.

Mandić je u braku sa Sanjom Mandić sa kojom ima dvoje djece, sina Iliju i ćerku Milenu.

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.