Haški tribunal – savremena inkvizicija
Moskva - Falsifikujući događaje, Haški tribunal je pokazao, kako pišu mnogi, svoje pravo lice “istinskog čudovišta”, odnosno savremene ikvizicije - stoji u komentaru Glasa Rusije, povodom oslabađajuće presude hrvatskim generalima.
Objektivnost se nije mogla ni očekivati, jer još jednom je bilo potrebno da se potvrdi da su samo Srbi bili krivci za konflikt na Balkanu, da su “agresori” i da među njima nije bilo žrtava.
Apelaciono vijeće Haškog tribunala u obrazloženje oslobađajuće presude iseljavanje civila poslije vojne operacije nije priznalo za deportaciju već je, maltene, zaključilo da je svako slobodan da izabere šta da radi i kada da ode, navodi “Glas Rusije”.
Hrvatska armija je tokom akcije “Oluja” brisala sve na svom putu, zauzimala veliki broj posmatračkih punktova UN, koje je podvrgavala gađanju direktnim navođenjem.
U toku napada odreda pod komandom Ante Gotovine dva puta su bili korišćeni vojnici snaga UN i zarobljeni Srbi kao živi štit.
Prema podacima snaga UN za poršku mira, Hrvati su zarobili sedam vojnika danskog bataljona “plavih šljemova” i zajedno sa zarobljenim Srbima tjerali su ih da idu ispred tenkovske kolone. Za vrijeme hrvatske agresije ubijena su dvojica Čeha, jedan Danac, ranjeno je dvadesetak ljudi iz sastava “plavih šljemova”.
Gubici UN, prema zvaničnim podacima, iznosili su - 18 osoba. Hrvatska armija je ušla u Krajinu, a da praktično nije naišla na otpor, palila je i uništavala sve na teritoriji gdje su živjeli Srbi.
Specijalna misija EU koja je posjetila Krajinu pisala je u svom saopštenju od 23. avgusta da je u vrijeme od 7. avgusta do 22. avgusta na teritoriji sektora Jug bilo uništeno od 60 do 80 odsto imovine Srba, da je Srba ostalo svega dva do pet odsto u odnosu na broj koji je tu živio ranije, da je uništena sva stoka, a sela paljena pomoću benzina do temelja.
Svi se sjećaju tragičnog egzodusa srpskog stanovništva sa svojih iskonskih terotorija 1995. godine. Kilometarsku kolonu izbjeglica gađala je hrvatska vojska, a bilo je i napada iz vazduha.
- Današnja Krajina je spaljena i opustošena zemlja, koja je dospjela u ruke vandala – pisao je belgijski novinar kojem je pošlo za rukom da u dane ofanzive dođe u Krajinu.
Prema podacima Crvenog krsta Jugoslavije, već do kraja 1991. godine bilo je registrovano više od 250.000 izbjeglica iz Hrvatske – građana srpske nacionalnosti, a sa posla je bilo otpušteno više od 120.000 Srba zbog nacionalne pripadnosti!
O samom Anti Gotovini dovoljno govori njegova biografija. Godine 1973. godine stupio je u službu u francusku Legiju stranaca pod pseudonimom Andrija Grabovac.
Kao pripadnik specijalnog odreda učestvovao je u vojnim operacijama 1979. godine, dobio je francusko državljanstvo i napustio Legiju u zvanju narednika.
Zatim je već kao civil radio kao instruktor pripadnika različitih oružanih formacija i učestvovao u nizu tajnih operacija na teritoriji Argentine, Gvatemale, Paragvaja, Bolivije, Čilea i drugih zemalja.
Godine 1986. godine hapse ga i osuđuju u Francuskoj za pljačku zlatarske radnje, a 1990. godine zadržavaju ga zbog iznuđivanja 350.000 franaka od francuskog biznismena, mada mu je pošlo za rukom da se sakrije.
Godine 1991. dolazi u Hrvatsku, a već 1994. godine dobio je čin generala i učestvovao u operacijama protiv srpskih trupa.
Za to vrijeme tražilo ga je francusko pravosuđe zbog otmice ljudi i iznuđivanja, osudivši ga u odsustvu na dvije i dvije i po godine zatvora.
U komentaru se navodi da je i dugogodišnje ponašanje zvaničnog Beograda i ravnodušnost prema srpskim osuđenicima pomoglo da se stvori ovakva slika o sukobima u Hrvatskoj i na prostoru bivše Jugoslavije.
Priznavanje Tribunala, saradnja sa njim, prećutni pristanak na optužbe Srba, nepružanje pomoći braniocima Otadžbine... dovelo je vlasti Srbije do situacije da praktično priznaju krivicu za sve što se desilo 90-ih godina.
Sada je vlast u Srbiji, prvi put za 20 godina, “dirnula” odluka Tribunala. Beograd je čak odlučio da smanji nivo saradnje sa Hagom do tehničkog odnosa, ali to nimalo ne mijenja suštinu odnosa strana - zaključuje se u komentaru “Glasa Rusije”, uz opasku da srpski političari uglas tvrde da je odluka političke prirode, a da je samo predsjednik Republike Srpske Milorad Dodik odmah odluku suda nazvao - sramnom.
Tribunal je skoro završio zadatak da naslika svoje viđenje dešavanja na Balkanu 90-ih godina, a svi koji su mu u tome pomagali snose jednaku odgovornost pred istorijom.
Kuloarski gnijev i ljutnja poslije sličnih ciničnih presuda - ne uzimaju se u obzir, stoji u komentaru na “Glasu Rusije”.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
