U društvu sa King Džordžom, bluz pjevačem
Odrastao sam u Virdžiniji, to je istočna obala Sjedinjenih Američkih Država. Moj otac je svirao bluz, onako u kućnoj varijanti, kad bi se vratio s posla i odatle se u meni rodila ljubav prema toj vrsti muzike.
Ovim riječima je King Džordž, bluz pjevač koji je nedavno nastupio u Banjoj Luci, započeo za "Glas Srpske" svoju interesantnu životnu priču.
- Kada sam malo poodrastao, preselio sam se u Njujork, gdje sam poslije par godina upoznao mladića po imenu Džimi Hendriks. Imali smo isto interesovanje - bluz. Provodili smo dosta vremena zajedno, čak smo jedno vrijeme živjeli u istom stanu, za koji smo obojica plaćali kiriju. Džimi je prije svog odlaska na evropsku turneju "zaboravio" da plati jednu kiriju, pa sam je ja platio umjesto njega - priča King Džordž i nastavlja priču o najboljem gitaristi koji je hodao zemljom.
Kaže da su Džimi i on u to vrijeme "visili" po gradu, a preko njega je upoznao neke važne ljude u muzičkom biznisu, kao što je, recimo, Litl Ričard.
- Džimi mi je otvorio vidike kad je muzika u pitanju, jer mi je približio muziku Boba Dilana, koju nikada nisam shvatao. Često smo zajedno svirali. Iako je bio nekoliko godina mlađi od mene, uvijek mi je izgledalo da sam zapravo ja mlađi od njega. Jednostavno je bio zreliji. To je čovjek koji je u svom kratkom životnom vijeku proživio više nego jedan "običan smrtnik" - kaže Džordž.
Sa Hendriksom Džordž ima par snimaka i to su uglavnom rani radovi. Najpoznatija je pjesma "Have Mercy", koju su kasnije obradili "Rolling Stonesi ".
Nastavljajući priču o "ludim šezdesetim", Džordž napominje da su to bila drugačija vremena.
- Svakodnevno smo učestvovali u nečemu što je kasnije postalo istorijski fenomen, a da toga nismo bili ni svjesni. A učestvovali smo u rokenrol revoluciji. Svako ko mi kaže da te godine u drugoj polovini šezdesetih nisu kreirale današnju sliku svijeta, za mene je najobičniji neobrazovani slijepac - naglašava Džordž.
Oprobao se u više muzičkih pravaca, ali kako kaže, bluz je uvijek bio dio njega.
- Tokom sedamdesetih bio sam profesionalni soul pjevač i sve što ide uz to - ružičasto odijelo, blještava scena, veliki prateći bend. Ali sve to samo je jedna mašinerija za zarađivanje para. Nedostajalo mi je nešto. Nedostajao mi je bluz - kategoričan je King Džordž.
Poslije toga odlučio je da više ne želi da se bavi tim i da hoće da ima jednostavan takozvani "village band".
- Tada sam se okrenuo bluz muzici i počeo da se bavim samo njom. To je ta stvar koja se zove instinkt i, ako ga pratiš onda kad treba, može da napravi čudesne, skoro vudu stvari. Takva je i muzika koju ja pravim - instinktivna - poručuje Džordž.
Ipak, napominje on, da bi čovjek pravio takvu muziku, treba mu mnogo samopouzdanja, što, kaže, malo muzičara danas ima.
- Bluz nema veze sa ritmom, samo sa osjećajem njega. Jednom je novinar upitao Boba Marlija šta treba da uradi da bi postao rastaman, na šta mu je Bob odgovorio da treba da se rodi ponovo. Tako je i sa bluzom ili ga imaš ili ne - rekao je King Džordž.
Prateći bend
Zanimljivo je da prateći bend King Džordža čine isključivo bijelci, a poznato je da je bluz "crnačka muzika".
Na pitanje zašto je tako, King Džordž odgovara:
- Pa iz jednostavnog razloga što nisam više želio da živim u Sjedinjenim Američkim Državama. Danas sam državljanin Švedske, a u mom bendu svira jedan bijelac iz Njujorka, te dvojica muzičara sa prostora bivše Jugoslavije, koji trenutno žive u Švedskoj.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
