Decenija bez umjetničke magije crne princeze

Margita Stefanović rođena je kao jedinica u porodici beogradskog pozorišnog i TV reditelja Slavoljuba Stefanovića-Ravasija. 

Završila je arhitekturu, ali je bila i školovani muzičar. Srednju muzičku školu završava u klasi sa Ivom Pogorelićem sa kojim uzima privatne časove kod ruskog profesora Timikina.

Kao apsolutni sluhista i uz Pogorelića najtalentovanija u klasi dobija ponudu za nastavak školovanja na moskovskom konzervatorijumu.

Ponudu odbija i u Beogradu upisuje arhitekturu koju uspješno završava 1982.

Kao student osvaja treću nagradu na međunarodnom konkursu u Japanu za rad na temu uređenja crnogorskog sela Reževići.

Istovremeno važi za jednog od najtalentovanijih klasičnih pijanista.

Prekretnicu u njenoj muzičkoj orijentaciji predstavlja prisustvovanje koncertu tek formiranog benda Milana Mladenovića Katarina II u sali bioskopa „Topčiderska zvezda".

Prvog maja 1982. upoznaje članove grupe Električni orgazam, a kroz druženje sa njima i Milana Mladenovića.

Mladenović je, fasciniran njenim talentom i voljom za istraživanjem, poziva da se pridruži grupi, te kupuje sintesajzer na kojem Stefanovićeva vježba.

Nakon povratka sa tromjesečnog puta po Južnoj Americi Margita Stefanović postaje stalni član sastava.

Katarina II 1985. mijenja ime u Ekatarina Velika i djeluje sve do 1994. godine.

Tokom tog perioda Margita Stefanović komponuje i muziku za pozorište (predstave „Klasni neprijatelj ", „Tri sestre", „S one strane duge" i „Majka hrabrost") i televiziju (drama „Plavi, plavi"), radi kao producent („Karlovi Vari") i gostuje na albumima mnogih jugoslovenskih grupa (Bejbi Kejt, Elvis J. Kurtović, Van Gog, Babe).

Godine 1985. pojavljuje se u filmu Gorana Markovića „Tajvanska kanasta" u ulozi sestre glavnog junaka.

U filmu se pojavljuje i EKV izvodeći pjesmu „Tatu".

Poslije raspada Ekatarine Velike nastavlja da se bavi muzikom.

Sa nekoliko beogradskih muzičara krajem 1994. osniva bend "Kurajberi" koji uglavnom izvodi obrade stranih i domaćih hitova po beogradskim klubovima.

Godine 1995. osniva bend EQV sa muzičarem Vladimirom Stojićem i izdaje CD „Ti si sav moj bol" (nazvan po pjesmi Ekatarine Velike) za bečku muzičku kuću „Coop Arts & Crafts Unlimited".

Na CD-u se nalazi i tehno obrada istoimene pjesme.

U tom periodu nastavlja da gostuje i na albumima i koncertima jugoslovenskih bendova i povremeno svira sa sastavima "Glisersi", "Zion banda" i "Direktori".

Krajem 90-tih njena muzička aktivnost slabi.

Godine 2002. komponuje muziku za predstavu beogradske rediteljke Hajdane Baletić „Kaput mrtvog čoveka" što je njeno posljednje muzičko djelo.

Margita Stefanović je posljednje godine života provela u beogradskom Centru za smještaj beskućnika, a umrla je 18. septembra 2002. na beogradskoj Infektivnoj klinici.

Uzrok smrti nije zvanično objavljen, ali se pretpostavlja da je umrla od posljedica dugogodišnjeg konzumiranja droge.

Zorana Predina, frontmena slovenačkog benda "Lačni Franz", Margita Stefanović inspirisala je za pesmu "Kosa boje srebra".

- Slučajno sam na TV uhvatio kraj filma o bendu Ekatarina velika, s kojim smo se upoznali, susretali i družili na koncertnim binama cijele bivše države - kaže Zoran Predin objašnjavajući kako je nastao njegov novi singl, pjesma "Kosa boje srebra" inspirisana Margitom Stefanović.

- Margitu Stefanović, crnu princezu Ju Novoga vala, bolje sam upoznao na koncertu za ljudska prava, u beogradskom SKC decembra 1988. godine, na kojem smo imali, čekajući na tonske probe, puno vremena za razgovor - prisjetio se Zoran Predin.

- Oduševila me je snaga Margitinih stavova, mirnoća govora i nježnost njenih pokreta. Očigledno me je tragična sudbina mojih muzičkih kolega do te mjere potresla, da sam te noći, pod utiskom filma, sanjao da sam sreo Margitu, ali da me ona nije prepoznala zbog moje kose boje srebra - objašnjava Predin, koji je istog jutra sjeo i napisao pjesmu.

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.