Zavičaj kao Ćopićeva životna inspiracija
Banjaluka - Branko Ćopić je imao utopijsku sliku sveta, ali je bio među prvima koji je razvijao kritičku sliku sveta, njegove satirične priče i komedije sasvim su drugačije od uobičajene linije.
Rekao je ovo ugledni lingvista i profesor Univerziteta u Beogradu Jovan Delić povodom 100 godina od rođenja velikog srpskog književnika Branka Ćopića, čija su književna djela objavljena na više od 30 jezika širom svijeta.
Ćopić je ostao upamćen kao autor izuzetne popularnosti, neobično plodan pisac sa, za naše prilike, nevjerovatnim tiražima. O mnogim zgodama iz svog života pisac Branko Ćopić je i sam pripovijedao, a neke od njih ostale su zabilježene u intervjuima, radio i televizijskim emisijama.
Mala opština Krupa na Uni je, uz podršku fondacije "Bašta sljezove boje" osnovane u Novom Sadu i Zadužbine Branka Ćopića, koja je sastavni dio Srpske akademije nauka i umjetnosti, riješila da pristupi izgradnji spomen-područja u Hašanima.
Predviđeno je da u idućih deset godina u Hašanima, na površini od skoro 40 hektara, budu izgrađeni sokak Branka Ćopića, kuće njegovih književnih junaka, kao i šest malih privrednih objekata. Nosioci tog projekta ističu da je cijelog života svojim stvaralaštvom pisac stremio povratku u zavičaj koji ga je obilježio.
Ćopić je nižu gimnaziju završio u Bihaću, a učiteljsku školu je pohađao u Sarajevu, Banjaluci i Karlovcu. Filozofiju i pedagogiju diplomirao je u Beogradu 1940. godine. Prvu književnu nagradu je dobio kao student 1938. od Akademije sedam umjetnosti za kratku priču, zatim Rakićevu nagradu iduće godine, potom nagradu Srpske kraljevske akademije 1940. godine. U to vrijeme objavljivao je kratke priče u beogradskoj "Politici".
Napad na Jugoslaviju 1941. godine zatekao ga je na odsluženju vojnog roka u Mariboru, da bi se ubrzo potom u rodnoj Krajini u ljeto te 1941. priključio ustanicima partizanima. Relativno brzo postao je politički komesar, a u isto vrijeme i dopisnik partizanskih listova, banjalučkog "Glasa" i "Borbe". Pisao je skečeve i pozorišne predstave.
Poslije rata bio je glavni urednik beogradskog dječjeg lista "Pionir", a potom profesionalni pisac. Njegoševu nagradu dobio je 1972. za antologijsku zbirku pripovjedaka "Bašta sljezove boje". Ćopić je tu knjigu objavio 1970. godine. Dobitnik je i nagrade AVNOJ-a, a NIN-ovu nagradu za najbolji roman dobio je 1958. godine za roman "Ne tuguj, bronzana stražo".
Od 1968. godine bio je član SANU. Napustio je ovaj svijet skokom sa mosta u Beogradu 26. marta 1984. godine. Očigledno, pisanjem bajkovitih priča o djetinjstvu i ratu branio je i samog sebe od stvarnosti u kojoj mu je bivalo sve tješnje i tamnije.
Ime
Branko Ćopić je rođen, prema službenim dokumentima, 1. januara 1915, ali prema nekim drugim podacima, 1914. godine. Njegovo rodno selo Hašani danas je u opštini Krupa na Uni u Republici Srpskoj. Lokalno predanje, ali i sam Branko Ćopić tvrdili su da je, navodno, bio prvo dijete u podgrmečkom kraju koje je ime dobilo po velikom srpskom pjesniku Branku Radičeviću.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
