Jedini roman Isidore Sekulić ponovo pred čitaocima: “Đakon Bogorodičine crkve” u novom ruhu
BANjALUKA - Jedini roman Isidore Sekulić “Đakon Bogorodičine crkve” doživio je novo izdanje na radost brojnih čitalaca i poštovalaca djela velike srpske književnice.
- Već na samom početku “Đakona Bogorodičine crkve” nagoveštena je glavna tema romana - udaja protagonistkinje Ane, “gospođice Nedićeve”, o čemu čitava varoš vodi brigu. Ana, samosvesna i emancipovana devojka, intelektualka i pijanistkinja, opire se zahtevima malograđanske sredine i braku po svaku cenu. Sve dok joj se ne dogodi ljubav. I ta ljubav nije obična, već prva, prava, velika i zabranjena - ljubav prema mladom i lepom pravoslavnom monahu - iz koje izrasta ne samo zaplet romana već i intimna drama junakinje - podsjeća izdavač romana, beogradska “Laguna”.
Djelo Isidore Sekulić objavljeno je u ediciji “Savremenice” koja je nastala u želji da se osvježi ili upotpuni naše kulturno pamćenje o složenom radu značajnih Srpkinja iz DžIDž i s početka DžDž vijeka, kao i o istoriji privatnog života žena tog doba.
- Slika srpske književnosti i kulture ovog perioda postaće raznovrsnija i bogatija zahvaljujući novom tumačenju i prevrednovanju nezasluženo zaboravljenih dela - saopštili su iz ove izdavačke kuće.
Roman “Đakon Bogorodičine crkve” dramatizovan je u režiji Uglješe Šajtinca, a život Isidore Sekulić prikazan je TV dramom.
- “Đakon Bogorodičine crkve” je roman o spiritualnim sudarima i problemima, jedno od najneobičnijih djela u srpskoj književnosti. U osnovi povijesti o ljubavi između kaluđera Irineja i Ane Nedićeve nalazi se religiozno shvaćena suprotnost između duše i tijela, neba i zemlje, čistih osjećanja i tjelesne požude. Religiozna ekstaza nosi junake romana i njom je u potpunosti prožet ambijent u kome žive. Povijest je predstavljena kao čarolija tako da sa pravom može da se kaže kako je riječ o poetskom romanu, o poemi u prozi - rekli su kritičari o ovom djelu.
Svake godine u čast ove književnice na naučnom skupu izdaje se zbornik radova “Isidorijana” i dodjeljuje se književna nagrada “Isidora Sekulić”.
Odbor akademika Srpske akademije nauka i umetnosti uvrstio ju je na popis među sto najznačajnijih Srba, 1993. godine.
Sekulićeva je bila prozni pisac, romanopisac, esejista, poliglota, likovni kritičar i akademik. Rođena je u Mošorinu 16. februara 1877. godine, a umrla u Beogradu 5. aprila 1958. godine. Prva je žena članica Srpske akademije nauka i umjetnosti.
Djetinjstvo je provela u Rumi, Zemunu i Novom Sadu. A u Novom Sadu je pohađala “Višu djevojačku školu”, u Somboru se školovala na “Srpskoj preparandiji”.
- U školskoj torbici, dolazeći kući, nalazila sam poruke podsmijeha, svoje karikature, i sve se svodilo na to da zabijam nos u knjigu i da se pravim važna. Ja nisam zabijala nos u knjigu, ali su mi oni oko mene pridavali važnost koju sama sebi nisam davala. Naprotiv, uvlačila sam se u sebe i bježala u posljednje redove, u najtamnije uglove. Osjećala sam da smetam, da izazivam svojom željom za znanjem - ovako je Isidora Sekulić opisala svoje djetinjstvo.
Njena putovanja od Osla do Bergena rezultirala su “Pismima iz Norveške”, meditacijskim putopisom 1914. godine, koja je ujedno njena najpoznatija knjiga. Poslije prvih negativnih kritika na ovo djelo danas se ubraja u jedno od najvažnijih proznih djela srpske moderne i u srpskoj književnosti jedan je od najljepših putopisa.
Prva žena
akademik SANU
Isidora Sekulić bila je prva srpska žena koja je izabrana za člana - dopisnik Srpske Kraljevske akademije nauka (1939. godine), članica Srpske akademije nauka i umjetnosti (1950. godine).
Takođe je bila prva žena akademik SANU, predsjednik Srpskog centra PEN (1931. godine), predsjednik Udruženja književnika Jugoslavije i predsjednik Udruženja književnika Srbije.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
