Emotivno sjećanje na Feđu Stojanovića u Ateljeu 212

 Projekat je izveden u okviru pratećeg programa festivala BELEF, u rediteljskoj postavci glumca Erola Kadića, a veoma nadahnuto i emotivno su dramski prvenac pokojnog glumca čitale njegove kolege - Aljoša Vučković, Gorica Popović, Gordan Kičić i Jelena Gavrilović, uz pijanistu Vladimira Maričića i slikara Ljubisava Milunovća.

Multimedijalni program je uključio čitanje pozorišnog komada i muziku, jer je svaki od četvoro glumaca otpjevao neke od neprolaznih pjesama koje je Feđa Stojanović volio da interpretira („Devojko mala” iz filma „Ljubav i moda”, kasnije - grupa „Idoli”, „O mladosti” - Arsen Dedić, i druge numere).

Scensko čitanje djela „Ja, Feđica” u režiji Erola Kadića na velikoj sceni „Mira Trailović“ je upravo evociralo uspomene ne samo na život neprežaljenog glumca, već i neprevaziđene upravnice Ateljea 212, rediteljke, osnivačice BITEF festivala, čije ime nosi upravo teatarska scena.

Upoznavanje Feđe i velike umjetnice Mire Trailović koja ga je preko noći dovela iz JDP-a u Atelje 212, njegov mukotrpni početak karijere u tom legendarnm pozorištu gdje je dobijao uglavnom veoma sitne i nezapažene uloge, pretežno policajaca, neke su od duhovitih tema koje su provejavale kroz monodramu.

Napisan tekst nema raspisane dijaloge, već je pisan u prvom licu u vidu knjige uspomena, više kao autobiografija, ili kraći roman, te je jedina forma za glumca mogla biti monodrama.

Aljoša Vučković je sa najviše stila i scenske, vokalne ubjedljivosti predstavio odlomke djela svog kolege, koji je pisao o svojim mladalačkim ljubavima, ranim jadima, sećanja na vrijeme kada je kao sasvim mali bio omiljen u društvu, posebno kod ljepšeg pola, zbog svoje sposobnosti da bude zabavan i uvek zanimljiv, što će ga voditi ka karijeri glumca, a prvo je upisao prava.

Iz trećeg plana je djelovala Jelena Gavrilović, koja se tek u nekoliko kraćih segmenata uključila u priču, igrajući samu sebe u sceni sa Aljošom, koji je tada glumio Feđu.

Gorica Popović i Gordan Kičić su dočarali vrijeme koje je Feđa opisivao u svojoj ispovijesti, posebno je ostala upečatljiva ljubavna priča koju je svojevremeno imao sa damom iz Teherana (Iran), zbog koje nije želeo da se vrati u Jugoslaviju, već je ostao tamo neko vrijeme.

Prijatelji iz detinjstva, portret školskih dana, presjek glumačke karijere, druženje sa velikim Zoranom Radmilovićem i nadmetanje sa njim oko toga ko će tumačiti ulogu Ujka Vanje u Zoranovoj režiji, činili su zanimljivu okosnicu čitanja drame - ispovijesti, kao koktel smijeha i tuge u publici.

Ovo izvođenje posvećeno je uspomeni na dramskog umjetnika koji je bio tražen u mnogim teatrima prestonice i po Srbiji, te ga je publika mogla gledati, osim u matičnom Ateljeu 212, i u komadima Madlenianuma, JDP-a, Malog pozorišta „Duško Radović”, Zvezdara teatra, UK Vuk.

Feđa Stojanović (1948-2021) u poslednjem periodu je bio profesionalno veoma vrijedan, imao je naslove na repertoaru JDP-a („Zašto je poludeo gospodin R?”), Zvezdara teatra („Ljubav u Savamali”), dok je u vrijeme pandemije imao i jednu premijeru u Ateljeu 212 - „Da bog da te majka rodila” Vedrane Rudan, u režiji Tatjane Mandić Rigonat.

Veče scenskog druženja sa posthumno prezentovanom dramom značajnog glumca zapravo je bilo simbolično podsjećanje i na sve koji su nas napustili u ovim teškim vremenima pandemije, prije svega dramski umjetnici i muzičari.  

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.