Andrićeva djela kao znakovi nasred puta

Riječi su ovo banjalučkog književnika Ranka Pavlovića o srpskom piscu Ivi Andriću, kome je 10. decembra 1961. u Stokholmu uručena Nobelova nagrada za književnost.

- Andrićevo djelo je spomenik srpskom jeziku i koliki god je njegov značaj za našu književnu baštinu, tolika je i njegova vrijednost što je putokaz prvenstveno proznim stvaraocima, pripovjedačima i romanopiscima. To djelo je već postalo opšta narodna svojina i zauzelo značajno mjesto u svjetskoj književnoj baštini - istakao je Pavlović.

Te 1961. godine, 26. oktobra saopšteno je da je srpski pisac Ivo Andrić dobitnik Nobelove nagrade iz oblasti književnosti.

U najužem izboru su, pored Andrića, bili i engleski pisci Lorens Darel i Grejam Grin, Amerikanac Džon Štajnbek i Italijan Alberto Moravija. Andrić je u Stokholm otišao 5. decembra u društvu supruge Milice, a svečana ceremonija dodjele Nobelovih nagrada održana je 10. decembra u dvorani Koncertne palate Švedske akademije.

Dr Anders Esterling, član Akademije, rekao je Andriću prilikom uručenja nagrade: "Veliko je zadovoljstvo za Švedsku akademiju da u Vama nagradi jednog vrijednog predstavnika onog jezičkog područja koje do sada nije bilo predstavljeno u listi nagrađenih..." 

Ivo Andrić se potom obratio svojim govorom na francuskom "O priči i pričanju", koji je kasnije objavljen u knjizi "Istorija i legenda", u okviru Sabranih djela.

- Stoga bih želio da težište ovog kratkog izlaganja postavim, kao što je po mom mišljenju pravo i umjesno, na razmatranje o priči i pričanju uopšte. Na hiljadu raznih jezika, u najraznoličnijim uslovima života, iz vijeka u vijek, od drevnih patrijarhalnih pričanja u kolibama, pored vatre, pa sve do djela modernih pripovjedača koja izlaze u ovom trenutku iz izdavačkih kuća u velikim svjetskim centrima, ispreda se priča o sudbini čovjekovoj, koju bez kraja i prekida pričaju ljudi ljudima - dio je iz Andrićevog govora na svečanom uručenju nagrade.

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.