Aleksandra Kokotović, multimedijalna umjetnica, za “Glas": Humor glavni mehanizam preživljavanja

Ovako je razgovor za “Glas Srpske” započela multimedijalna umjetnica Aleksandra Kokotović, govoreći o izložbi “Vid' mu glave”, koja će u petak u 19 časova biti otvorena u Kamenoj kući na tvrđavi Kastel.

- Glave u nazivu odražavaju tematsko jezgro, naglašavajući ključnu ulogu ljudske glave, kao simbola identiteta, spoznaje i emocija. Označava poziv gledaocima da zarone ispod površine, baveći se zamršenim narativima i izraženom dubinom ugrađenom u svako umetničko delo, nudeći na kraju putovanje u raskošan vitraž ljudskog života, dok krilatica iz bosanskog žargona “Vid' mu glave” ukazuje na humor, kao glavni mehanizam preživljavanja i ide ruku pod ruku sa našom psihom - objasnila je Kokotovićeva.

GLAS: Priroda naše svijesti je višestruka i to prikazujete svojim djelima. Kako ste svoje zamisli i ideje u stvari realizovali i prilagodili različitim medijima stvaranja?

KOKOTOVIĆ: Stvaranje umetničkih dela koja istražuju višestruku prirodu svesti uključuje promišljenu integraciju filozofskih koncepata u vizuelni izraz. Prilagođavajući ideje različitim medijima kretala sam se kroz jedinstvene kvalitete svakog materijala, da bih prenela različite aspekte svesti. Slike na različitim površinama omogućavaju raznovrsnu interakciju tekstura, dok skulpture pružaju opipljiv, trodimenzionalni prikaz. Proces je uključivao simbiotski odnos između konceptualnog istraživanja i praktičnih razmatranja svakog medija, što je rezultovalo kohezivnim predstavljanjem zamršenih slojeva svesti unutar izložbe.

GLAS: Namjera postavke je da izazove gledaoca da razmišlja o suštini života. U kojoj mjeri umjetnost uopšte može to da čini?

KOKOTOVIĆ: Umetnost poseduje sposobnost da stvori kontemplaciju i izazove gledaoce da razmišljaju o suštini života. Kroz svoj simbolički jezik i emotivnu rezonancu umetnost može da prevaziđe verbalnu komunikaciju, podstičući pojedince da istražuju egzistencijalna pitanja, perspektive i emocije. Iako umetnost možda ne pruža konačne odgovore, njena sposobnost da podstakne misao i izazove razmišljanje doprinosi filozofskom istraživanju prirode postojanja.

Snaga umetnosti u promišljanju suštine života leži u njenoj sposobnosti da saopštava složene ideje i emocije bez oslanjanja na konvencionalni jezik. Vizuelni elementi, kao što su boja, oblik i kompozicija, mogu izazvati visceralne odgovore, pozivajući gledaoce da se udube u sopstvene interpretacije. Umetnost često služi kao ogledalo, odražavajući različite aspekte ljudskog iskustva i izazivajući unapred stvorena shvatanja.

GLAS: Ritam prirode je nit koja je provučena kroz ovu postavku, jer su i iskustva protkana ritmovima prirode. Umije li čovjek ovog vremena da osjeti taj ritam prirode u potpunosti?

KOKOTOVIĆ: U modernoj eri, tempo i zahtevi savremenog života ponekad mogu odvojiti pojedince od suptilnih ritmova prirode. Usred tehnološkog napretka i urbanog načina života, za mnoge je izazov da se prilagode nijansiranom kadencu prirodnog sveta. Međutim, čini mi se da je sve veća svest o važnosti ponovnog povezivanja sa prirodom za dobrobit, za blagostanje, za kolektivni napredak. Negovanje ove osetljivosti zahteva namerne napore da zastanemo, posmatramo i cenimo harmonije svojstvene svetu oko nas, podstičući dublju vezu između ritmova prirode i iskustava savremenog života.

GLAS: Čovjek i priroda su harmonija. A jedna ovakva postavka je u stvari i poziv da se toga i prisjetimo. Koliko imamo svijest o tome sada? I kako “popraviti” nešto na tom polju?

KOKOTOVIĆ: Svest o skladnoj povezanosti čoveka i prirode varira, sa sve većim uviđanjem potrebe da se ova delikatna ravnoteža očuva. Za jačanje ove svesti, obrazovanje i zagovaranje igraju vitalnu ulogu. Promovisanje ekološke edukacije, održive prakse i negovanje osećaja odgovornosti prema prirodi može doprineti dubljem razumevanju. Implementacija i podrška politikama koje daju prioritet ekološkoj održivosti i očuvanju su suštinski koraci u “popravljanju” i izgradnji harmoničnog odnosa između čovečanstva i prirodnog sveta. Uključuje kolektivne napore da se usadi i održi poštovanje međusobne povezanosti.

GLAS: Elma Hodžić u tekstu o izložbi pominje umjetnost Alberta Đakometija, kojeg se sjetila posmatrajući tijela skulptura u Vašoj izložbi. Da li ste imali na umu ovog umjetnika i ko su umjetnici za koje biste mogli reći da su Vam bili inspirativni tokom Vašeg rada u svijetu umjetnosti?

KOKOTOVIĆ: Tokom rada na izložbi umetnost Alberta Đakometija je možda indirektno uticala na skulpture, rezonujući sa istraživanjem forme i egzistencijalnih tema. Umetnici često crpe inspiraciju iz mnoštva izvora, a moj kreativni proces je možda apsorbovao elemente različitih umetničkih uticaja. Neki umetnici koji su, opet kažem možda, ostavili podsvesno trag u mom radu mogli bi da uključuju Đakometija, ali i druge poput Henrija Mura, Luizea Buržoa, Lazara Vozarevića ili savremene ličnosti koje pomeraju granice izražavanja u svetu umetnosti. Dok na svesnom nivou materijal s kojim radim usmerava način na koji ću izvesti sliku, a posebno skulpturu. Intuitivno crtam skice ili direktno oblikujem formu vođena narativom i maštom koja nikada ne spava.

GLAS: Vi ste umjetnica koja živi i radi na Floridi, u Beogradu i Londonu. Kada posmatramo te tri lokacije, kakve sličnosti i razlike uočavate uopšte u odnosu prema umjetnosti i umjetnicima?

KOKOTOVIĆ: Umetničke scene na Floridi, Beogradu i Londonu nose jedinstvene karakteristike oblikovane kulturnim, istorijskim i društvenim kontekstom. Zajedničke stvari mogu biti u univerzalnom jeziku umetnosti, kao obliku izražavanja i refleksije, ali se pojavljuju razlike u temama, stilovima i uticajima koji preovladavaju na svakoj lokaciji.

GLAS: Koliko su umjetnici važni svijetu i društvu - tačnije da li su važni onoliko koliko bi trebalo da budu?

KOKOTOVIĆ: U smislu važnosti za svet i društvo umetnost i umetnici igraju ključnu ulogu. Oni doprinose kulturnom identitetu, izazivaju društvene norme i služe kao odraz ljudskog iskustva. Značaj umetnosti seže dalje od estetskog uvažavanja; podstiče dijalog, podstiče kritičko razmišljanje i pruža puteve za introspekciju. Međutim, priznanje i podrška umetnosti može varirati. Dok neka društva pridaju veliku vrednost umetničkom izražavanju, druga će možda morati da pojačaju svoje uvažavanje dubokog uticaja umetnosti na oblikovanje perspektiva i obogaćivanje kolektivne svesti.

Uticaji

GLAS: Koliko su život na različitim lokacijama i njihova raznolikost uticali na čitav Vaš umjetnički put?

KOKOTOVIĆ: Lično, život na različitim meridijanima od tinejdžerskog doba, pa do danas, kao i izrazito raskošno i ispunjeno avanturama i radoznalošću djetinjstvo u Sarajevu obogatilo je i zasigurno uticalo na smer mog umetničkog puta. Živa kulturna raznolikost Floride i Njujorka, istorijske rezonance Beograda, Sarajeva, Bejruta i dinamična umetnička scena u Londonu, duži i kraći boravci po Indiji, Japanu, Kini, Maroku, Kairu, Rimu, Firenci, Parizu, Južnoj Africi, Turskoj, Izraelu, Moskvi, Argentini, Kubi, Brazilu, ostavili su karakteristične tragove na mom radu. Ukrštanja raznolikih sredina razvila su višeslojnu perspektivu, utičući na teme i pristupe u mojoj umetnosti. Što se tiče značaja umetnosti u društvu, verujem da je dubok, jer služi kao most između različitih kultura i nudi univerzalni jezik koji prevazilazi granice, negujući veze i razumevanje.

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.