Roman “Rekvijem za snove” Hjuberta Selbija na srpskom jeziku: Sirovi jezik urbanih košmara
BEOGRAD - Kultni roman “Rekvijem za snove”, slavnog američkog pisca Hjuberta Selbija, krajem sedmice biće objavljen na srpskom jeziku, u beogradskoj izdavačkoj kući “Laguna”.
Radi se o jednom od najvećih američkih romana 20. vijeka, po kojem je 2000. godine snimljen istoimeni film režisera Darena Aronofskog, dodatno učvrstivši kultni status predloška objavljenog krajem sedamdesetih.
Selbi (1928-2004) već u svom prvom romanu “Posljednje skretanje za Bruklin” (1964) predstavio je tamnu stranu američkog urbanog života i odmah se našao na meti optužbi za opscenost, kako u Americi, tako i u Evropi. Njegov neumoljivi pogled na svijet, izražen divljom i zastrašujućom snagom i sirovim, realističkim jezikom, prisutan je i u kasnijim romanima, kao što su “Soba” (1971), “Demon” (1976) i posebno u romanu “Rekvijem za snove” (1978), u kojem se bavi sudarom životnih snova, urbane usamljenosti i narkotika na život četvoro stanovnika Njujorka.
- Na Koni Ajlendu u Bruklinu usamljena udovica Sara Goldfarb želi po svaku cijenu da smrša i učestvuje u omiljenom televizijskom kvizu. U svojoj opsesivnoj želji postaje zavisna od tableta za mršavljenje, dok njen sin narkoman Hari sa svojom djevojkom Marion i najboljim prijateljem Tajronom pravi plan za brzu zaradu tako što će pribaviti pola kilograma čistog heroina. Opčinjeni vizijom svoje budućnosti, Selbijevi junaci zavaravaju sebe da su neočekivane prepreke na njihovom putu samo privremene. Čak i kada njihovi životi počnu da se urušavaju, oni će se čvrsto držati svojih sumanutih ideja dok ne potonu u vrtlog droga i zavisnosti, odbijajući da vide da su se njihovi snovi pretvorili u najgore košmare - piše u najavi izdavača.
Pisac i kritičar Ričard Prajs u predgovoru piše da je Selbi glas tihih stradalnika velikih gradova.
- Selbi se zavlači pod kožu i u glave stanovnika gradova i prenosi paklene monologe tragičnih zabluda, kratkotrajnih ekstaza i opsesivnih bjesova koji se sukobljavaju i previru na svakoj stranici - rekao je on.
Slabog zdravlja, sa hroničnim bolešću pluća, Selbi se na nagovor prijatelja posvetio pisanju. Bez formalne književne obuke, Selbi je koristio sirovi jezik da prikaže sumoran i nasilan svijet koji je bio dio njegove mladosti.
- Pišem, djelimično, po sluhu. Slušam, osjećam i vidim ono što pišem. Uvijek sam bio oduševljen muzikom govora ulice i slikama uličnih košmara u Njujorku - naveo je Selbi.
Malo brinući o pravilnoj gramatici, interpunkciji ili dikciji, Selbi je koristio neortodoksne tehnike u većini svojih djela. Uvlačio je svoje pasuse naizmjeničnim dužinama, često jednostavnim spuštanjem jednog reda kada je završio s paragrafom. Kao i Džek Kerouk u svojoj “spontanoj prozi”, Selbi je često završavao svoje pisanje brzim stilom toka svijesti.
Ogromnu ulogu u proboju njegovih romana u šire čitalačke krugove odigrao je čuveni pank muzičar Henri Rolins, koji je bio obožavalac Selbijevog pisanja i pomogao mu je da se poveže sa modernim medijima i filmskom industrijom promovišući njegove pisanje.
Među njegovim obožavaocima bili su brojni drugi umjetnici, poput Dejvida Bouvija, Stinga ili Patrika Morisija, koji je treći album svog benda “Smits” nazvao po njegovoj priči “Kraljica je mrtva”.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
