Knjiga nobelovca Petera Handkea u novom izdanju na srpskom jeziku: Stiže “Nesreća bez želja”
BANjALUKA - “Nesreća bez želja”, djelo nobelovca Petera Handkea, koje su kritičari ocijenili kao jednu od najboljih i najvažnijih knjiga našeg vremena, pojaviće se u novom izdanju na srpskom jeziku.
Knjigu koju je Handke posvetio majci objaviće beogradska “Laguna”, a pred čitaocima bi trebalo da se nađe u avgustu.
- Majka Petera Handkea bila je nevidljiva žena. Celog života, koji je zahvatao nacističku eru, rat i posleratnu potrošačku ekonomiju, borila se da ne pokazuje osećanja, samo da bi stigla do strašnog zaključka: “Uopšte više nisam ljudsko biće.” U nesreći obično postoji želja da se iz nje izađe, dok je nesreća Marije Handke bila totalna, nesreća bez želja, koja ju je mogla odvesti jedino ka samoubistvu. U 51. godini ubila se prekomernom dozom tableta za spavanje - navodi izdavač.
Kritika je ovu knjigu okarakterisala kao Handkeovo remek-djelo.
- Nekoliko nedelja po njenoj smrti Peter Handke počinje da beleži ono što zna, ili misli da zna, o svojoj majci, da ispisuje stranice o njenom životu i smrti pre nego što ga prevladaju “krajnja potreba za saopštavanjem i krajnja onemelost”. Pa ipak, iskustvo neizrecivog, koje označava tugu i ljubav, leži u srcu ove kratke i duboko potresne knjige, možda najboljeg dostignuća velikog savremenog pisca - ocjenjuje izdavač.
Peter Handke (1942, Grifen, Austrija) jedan je od najznačajnijih pisaca njemačkog jezika i savremene svjetske književnosti. Autor je stotinak knjiga, romana, pripovijesti, drama, poezije, eseja i filmskih scenarija. Takođe je autor više filmova te koautor i saradnik u mnogim filmovima Vima Vendersa, kao i likovni ilustrator svojih tekstova.
Dobitnik je niza nagrada: Bihnerove, Kafkine, Šilerove, Ibzenove, Nestrojeve, nagrade “Tomas Man”, nagrade “Milovan Vidaković” i drugih. Nobelova nagrada za književnost dodijeljena mu je prošle godine “zbog uticajnog rada koji sa lingvističkom genijalnošću istražuje periferiju i posebnost ljudskog postojanja”.
Handkeov prvi roman “Stršljenovi” i prva drama “Psovanje publike” objavljeni su 1966. Iste godine se na sastanku Grupe 47 u Prinstonu u SAD distancirao od “opisivačke” književnosti novog realizma i utvrdio poziciju svoje književnosti kao usmjerenost na jezik i na odnos jezika i svijeta.
Motiv ugroženog subjekta u problematičnoj komunikaciji sa spoljašnjim svijetom karakterističan je za rana Handkeova ostvarenja, kao što su romani “Golmanov strah od penala” (1970) i “Kratko pismo za dugo rastajanje” (1972).
Knjiga “Spori povratak kući” (1979) predstavlja prekretnicu u Handkeovoj književnosti i okretanje prirodi i materijalnosti svijeta, gdje su film i slikarstvo izvori književne inspiracije. Istovremeno je u Handkeovim ostvarenjima prisutno neprekidno traganje za smislom postojanja.
Nostalgija među riječima
U djelima Petera Handkea je prisutan snažan avanturistički duh, ali i nostalgija, koji su uočljivi u pripovijestima kao što su “Ponavljanje” (1986), “Još jedanput za Tukidida” (1990), “Zimsko putovanje do reka Dunava, Save, Drine i Morave ili Pravda za Srbiju” (1996), “Moravska noć” (2008) i “Veliki pad”. Nostalgija se osjeća i u dramama “Vožnja čunom ili komad za film o ratu” (1999) i “Lepi dani u Aranhuezu” (2012).
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
