Antologija “Isusov sin” Denisa Džonsona objavljena na srpskom jeziku
BANjALUKA - Zbirka priča Denisa Džonsona “Isusov sin”, koja se sad već svrstava u red modernih klasika američke književnosti, dobila je prevod na srpski jezik u izdanju banjalučkog “Imprimatura”.
Knjiga Denisa Džonsona čitaocima donosi priče o američkim odmetnicima i lutalicama, o halucinacijama i blaženstvu, o zavisnosti, neuspjehu i iskupljenju. U pitanju je moderna hronika haotičnog i neobuzdanog svijeta zavisnika i izgubljenih duša, nasilnog i neuređenog pejzaža, koji obuhvata sve ekstreme američke kulture ili po riječima samog autora ispitivanje palog svijeta.
- Ono o čemu pišem, jeste dilema življenja u palom svijetu i propitivanja zašto je to tako ako bi već trebalo da Bog postoji - govorio je Džonson.
Pisanje Denisa Džonsona je direktno i dinamično, nemilosrdno i iskreno, povremeno neuhvatljivog ritma, ali istovremeno poetično, uvjerljivo i autentično.
- Bog u kojeg želim da vjerujem ima glas i smisao za humor Denisa Džonsona - napisao je književnik Džonatan Frenzen, dok je “Njujork tajms” napisao da je Džonsonov univerzum jedan je od onih kojim upravljaju zavisnost, pakost, vjera i neizvjesnost. To je mjesto gdje pokušaji spasenja ostaju izrazito privremeni i gdje nepostojana narativna arhitektura istovremeno odražava i hrišćanske i patološke crte uma.
Džonson (1949-2017), američki književnik koji se dva puta našao u užem izboru za “Pulicerovu” nagradu za književno djelo i dobitnik je Nacionalne književne nagrade za roman “Drvo dima” (2007). Poznat je po romanima i kratkim pričama posvećenim likovima s dna društvene ljestvice, marginalizovanim i odbačenim - narkomanima, lutalicama, alkoholičarima, duševnim bolesnicima, nasilnicima. Džonsonov najuspješniji roman osvojio je Nacionalnu književnu nagradu za fikciju. Njegovi ostali romani su “Anđeli” (1983), “Fiskadoro” (1985), “Zvijezde u podne” (1986), “Reanimacija obješenog čovjeka” (1991), “Već mrtav: kalifornijska gotika” (1997), “Ime svijeta” (2000), “Niko se ne pomjera” (2009), “Voz snovi” (2011) i “Čudovišta koja se smiju” (2014). Njegovo pisanje, istovremeno svedeno i ekstatično, dinamičnog ritma i ispunjeno kratkim rečenicama zasnovano je na ličnim iskustvima, ali i na tradiciji velikih američkih književnika poput Ernesta Hemingveja ili Rejmonda Karvera. Knjiga je objavljena u prevodu Andreje S. Gluščević.
Pravila
Sam Džonson je vodio buran život, imao je tri braka iza sebe te dugogodišnju borbu s alkoholom i narkoticima.
Imao je tri jednostavna pravila pisanja: “Pišite goli. To znači pisati ono što nikada ne biste rekli. Pišite krvlju. Kao da je mastilo toliko dragocjeno da ga ne možete potrošiti. Pišite u egzilu, kao da se nikada više nećete vratiti kući i morate se pozvati na svaki detalj”.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
