Stiže hvaljeni dokumentarac: Život, karijera i sve ljubavi holivudske dive
LOS ANĐELES - Hvaljeni dokumentarac “Elizabet Tejlor: Izgubljeni snimci” režiserke Nanete Burstejn premijerno će biti prikazan 4. avgusta na striming platformi “Maks”.
Film je svjetsku premijeru imao na filmskom festivalu u Kanu 2024. godine, a predstavlja impresivan portret holivudske legende Elizabet Tejlor ispričan njenim riječima.
Film nije samo ponovo otkrio novim generacijama superzvijezdu zlatnog doba Holivuda već je predstavio i kompleksnu ženu koja je od samog početka upravljala slavom, ličnim identitetom i javnošću.
Kroz novopronađene intervjue sa Tejlorovom i do sada neviđenim pristupom ličnoj arhivi filmske zvijezde, film otkriva složeni unutrašnji život i ranjivost holivudske legende, a takođe izaziva publiku da istraži njenu karijeru i ostavštinu.
Najveći dio filma baziran je na materijalu od 40 sati razgovora između Tejlorove i pokojnog novinara Ričarda Merimena 1964. i 1965. godine, u vrijeme kada je odnos oskarovke sa novim suprugom Ričardom Bartonom (njen peti muž od ukupno sedam) podizao toliko pažnje da su paparaci postali nove zvijezde pop kulture.
Glumici rođenoj u Londonu nije bilo potrebno ohrabrenje njenog oca, trgovca Frencisa Tejlora ili majke, glumice Sare Sotern, da pokuša stvoriti karijeru u Holivudu, kada se porodica preselila u Los Anđeles u vrijeme kada je Tejlorova imala sedam godina. Ipak, u filmu se brzo otkriva da su radosti glume ustupile mjesto stalnim problemima zbog svoje “mračne” škole u zloglasnom studiju MGM, opsesivnih pratilaca, dugim tinejdžerskim godinama zaglavljenosti nasuprot mnogo starijim glumcima. U “Izgubljenim snimcima” zvijezda iskreno govori o tome da je morala prebrzo odrasti i da je njen prvi poljubac bio sedmicu prije prvog poljupca pred kamerom.
Godine 1950. Tejlorova se udala za svog prvog muža, hotelskog nasljednika Konarda Nikija Hiltona juniora. U jednom od razgovora prisjeća se da je doživjela pobačaj tokom njihovog osmomjesečnog braka nakon što ju je pijani Hilton udario nogom u stomak. Tejlorova se zbližila sa mnogim svojim kolegama, uključujući i projekat u kojem je posebno uživala, hit Džordža Stivensa iz 1956. “Div”, u kojem glume Rok Hadson i Džejms Din. Na snimcima se ona takođe prisjeća vijesti o Dinovoj smrti u saobraćajnoj nesreći 30. septembra 1955. godine, kada je “Div” bio u postprodukciji. Tejlorova je dodala da je upravo bila s njim tog dana, vozeći se po studiju u njegovom “poršeu”.
- Bio je tako živ, bio je tako vitalan. Nisam mogla vjerovati da je mrtav - govori glumica.
Malo ko bi tvrdio da su Hilton, Majkl Vajdling, Edi Fišer, Džon Varner ili Lari Fortenski (muževi broj jedan, dva, četiri, šest i sedam, redom) bili prave ljubavi u njenom životu, makar ne u poređenju sa Majkom Todom, “Oskarom” nagrađenim producentom filma “Put svijetom za 80 dana” koji ju je oborio s nogu i s kojim je dobila ćerku Lizu 1957, a koji je poginuo u avionskoj nesreći 13 mjeseci nakon vjenčanja.
Tejlorova ne skriva da je njena potreba da bude dominantna dovela do njene burne veze sa kolegom Ričardom Bartonom i njihovih 11 zajedničkih filmova, dva braka i dva razvoda između 1964. i 1976. godine.
Takođe, film otkriva da je diva vjerovala da je njena prva pobjeda u borbi za “Oskara” bio glas simpatije zbog njenih problema u životu, prije svega zbog zdravlja i razvoda. Prije nego što je najavila zaokret u filmu “Ko se boji Virdžinije Vulf” iz 1966, koji joj je donio drugog “Oskara”, Tejlorova je osvojila prvi za film “Baterfild 8” iz šezdesetih godina prošlog vijeka, koji je prezirala kao i svoj nastup u njemu. Teški napad upale pluća tokom snimanja “Kleopatre” rezultirao je visokom upalom traheotomije, zbog koje je kasnije tvrdila da je četiri puta proglašena mrtvom. U dokumentarcu se žali da je dobila porvog “Oskara” za svoju traheotomiju.
Završne scene u filmu prikazuju kako Tejlorova osniva Američku fondaciju za istraživanje AIDS-a 1985. i “Elizabet Tejlor AIDS fondaciju” 1991. godine jer, kako sama kaže, niko nije želio da priča o toj bolesti tokom osamdesetih.
- To me je toliko naljutilo da sam na kraju pomislila u sebi: “Kučko! Uradi nešto sama” - kaže glumica u filmu.
Prijateljstvo sa homoseksualcima poput Hadsona, koji je umro od AIDS-a 1985. godine, probudilo je njen aktivistički duh, ali njena ljubav i saosjećanje su je natjerali da javnost shvati bolest kao medicinski, a ne moralni problem.
Najviše od svega Tejlorova je sebe smatrala velikom porodičnom osobom, kaže njen saradnik Sem Berkovic u filmu, dok je javnost projektovala potpuno drugačiju sliku glamurozne dive opijene slavom.
- U 20 i više godina, koliko sam radio s njom, uvijek je imala svoju porodicu tamo za praznike. Bilo joj je veoma važno da bude ljepak koji drži svu njenu djecu , unuke, praunuke na okupu - rekao je Berkovic.
Uz Tejlorovu, dokumentarac uključuje glumce Rodija Mekdovala, Debi Rejnolds, Ričarda Bartona, Džordža Hamiltona, producenta Sama Marksa, agenta Marion Rozenberg i Džona Hejmona, dugogodišnjeg pomoćnika i povjerenika Tima Mendelsona kao i prijatelje Liz Smit i Doris Bryner.
Autorka
Autorka filma Natet Burstejn je američka filmska i televizijska režiserka poznata po svojim hvaljenim i nagrađivanim dokumentarnim filmovima.
Berstejnova je producirala desetak dokumentarnih filmova, uključujući film “Na konopcima” koji je nominovan za “Oskara” i koji je osvojio posebnu nagradu žirija “Sandens”. Godine 1998. zajedno sa Nani Tong napisala je scenario za Tongov dokumentarni film “U ime cara” o masakru više od 300.000 kineskih civila od strane Japanaca u zloglasnom događaju poznatom kao “Silovanje Nankinga” 1937. godine. Takođe je radila još nekoliko hvaljenih dokumentaraca poput filmova “Američki tinejdžeri”, “Klinac ostaje u slici”, “Hilari” i druge.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
