RECENZIJA “The Suicide Squad”(2021): Krvavo, zabavno i totalno otkačeno
Režiser i scenarista Džejms Gan, koji je reputaciju u Holivudu izgradio najzabavnijim filmovima u “Marvelovom” filmskom univerzumu, u dva nastavka filma “Guardians of the galaxy” nije propustio priliku radeći za konkurentsku kuću “DC”, da ode nekoliko koraka dalje u rušenju granica političke korektnosti uz obavezni PG-13 predikat koji garantuje obilje krvi, nasilja i seksa na ekranu.
Njegova verzija filma “Suicide Squad”, neka je vrsta slobodnog rimejka-nastavka, istoimenog filma Dejvida Ajera iz 2016 godine, sa kojim osim imena, bez odrednice “The”, dijeli samo nekoliko istih glumaca i ništa više. Da budemo precizniji, Ganov film je ultimativni antiherojski film, koji više duguje izvornom strip predlošku nego bilo kojem drugom filmu iz DC univerzuma.
Objektivno gledano, njegova poetika je više spoj uticaja modernih suberzivnih superherojskih serija poput “The Boys” i “Umbrella Academy, te Ganovog kreativnog ludila, ovdje puštenog sa lanca, što je u praksi kombinacija, koja je kilometrima daleko od bilo kojeg drugog supeherojskog filma prikazanog u bioskopima posljednjih godina. Priča o grupi superzločinaca i psihopata, koju angažuje amoralna državna agentica Amanda Voler u okviru specijalnog tima “otpisanih”(koji uključuje recimo kralja ajkula Nanua, gospodaricu pacova i momka koji bombarduje tufnama?!), kako bi obavili specijalnu misiju na karipskom ostrvu Korto Malteze (baš taj Korto Malteze) i uništili čudovišno vanzemaljsko biće Morsku zvijezdu nadglednog od antiamerički nastrojene ostrvske vlade, zvuči kao gomila klišea i besmislica vrhunskog tipa.
I ne brine, priča stvarno jeste besmislena, a taj zaplet je samo kap u moru budalaština, koje Ganov scenario svjesno i namjerno pumpa pred publiku, kako bi taktikom šoka naglasio satirično-parodijski momenat njegove vizije, koju on iz režiserske stolice dodatno pojačava suludo prenaglašenom karakerizacijom likova, vrtoglavim tempom akcije punom eksplozija, metaka, krvi i komada tijela, te epileptičnim napadom kamere, koja uživa u oštrom sudaru jarkih kolorita svijetla i tame. Kada na do dodate maestralnu igru glumačke ekipe koju predvode Idris Elba kao Blodsport i Margo Robi kao Harli Kvin, ali im ostatak tima jednako uspješno parira, tada dobijate brutalno krvav, zabavan i otkačen film, koji zna da pretjeruje u svakom pogledu, ali ne krije da u tome uživa. Od uvodne do završne scene Gan nas doslovno bombarduje tolikom količinom suludih podzapleta, neočekivanih preokreta, krvave akcije, slašer nasilja i bizarnih likova, da ne znate da li on to planski parodira/glorifikuje žanr koji ga je proslavio ili se samo dobro zabavlja u okviru projekta snimljenog za “DC”, ne hajući pri tome za granice političke korektnosti, očekivanja publike i glavešina studija “Varner Bros”.
Poigravajući se obrascima žanra Džejms Gan je putem šaka, oružja, kandži i zuba svojih junaka, kasapio svijet superheroja, američkog patriotizma, svijet tajnih službi, demokratije, nauke, egzotike trećeg svijeta, jakih žena, mačo muškaraca, seksualnih manjina, ekologije i svega drugog što je moglo postati, da se izrazimo škrtim jezikom jednog od njegovih junaka, “njam, njam” kojim bi mogao nahraniti džinovsko i glupo čudovište od svog filma. Ukratko, ako vam ne pripadne muka u prvih pola sata, dobili ste omiljeni antiherojski film godine!
Ocjena 4
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
