RECENZIJA “The Card Counter” (2021): Partija uz loše karte

Poslednjih desetak godina snimio je kao scenarista i režiser niz prilično hermetičnih, nezavisnih ostvarenja skromnih budžeta, koja su uglavnom ostajala izvan radara publike, baveći se uglavnom opsesivnim  ličnim, vjerskim i društvenim preokupacijama autora.

Ipak, ove godine ovaj veteran se neočekivano vratio odličnim filmom “The Card Counter”, koji nosi sve pozitivne karakteristike koje su Šredera proslavile u autorskom smislu, uz dosta komunikativniji pristup u krajnjem skoru. Od provokativne teme, preko maestralno razrađenog scenarija i upečatljivo izgrađenih karaktera, do vrhunskih glumačkih rola, Šreder nudi ostvarenje koji odskače kvalitetom, ne samo iz opusa samog autora posljednjih godina, već i većeg dijela filmske ponude u aktuelnoj godini. Prepoznatljivi lajtmotiv većeg dijela njegovih filmova, usamljeni individualac mračne prošlosti i asketskog karaktera ponovo je tu kroz lik kockara Vilijama Tela (Oskar Ajzak), bivšeg zatvorenika, koji je na robiji naučio vještinu brojanja karata i provodi život idući od kazina do kazina, igrajući blek džek i poker na male uloge i male, ali sigurne dobitke.

Usamljenik, bez prošlosti i budućnosti, odsjeda po motelima zamotavajući namještaj u bijele plahte, dok noći bez sna prekraćuje pisanjem dnevnika. Stvari se iz uhodane rutine mijenjaju kada sretne mladića Kirka (Taj Šeridan), koji je sin njegovog bivšeg saborca Rodžera Baforta. Ispostavlja se da je Tel, jedan od ispitivača iz zloglasnog zatvora Abu Garib i da je robijao u vojnom zatvoru zbog zlostavljanja iračkih zatvorenika kao i Kirkov otac, koji je nakon toga izvršio samoubistvo, dok je “civilni instruktor” Džon Gordo (Vilijem Defo), koji je vodio zatvor i njih uveo u  “dužnost”, elegantno izbjegao pravdu, radeći nakon toga kao konsultant za vladu SAD.

Kirk opsesivno želi osvetu za oca i razorenu porodicu, tražeći od Vilijama da mu pomogne u otmici i mučenju Gordoa, što ovaj odbija i uzima mladića pod zaštitu, pokušavajući da mu sredi život i isplati dugove,  igrajući poker za misterioznu La Lindu (Tifani Hadiš), šeficu kockarske “štale”, kako bi ga postepeno odvratio od začaranog kruga osvete i promašenog života.

Mračna, ogoljena kamera u scenama motelskih soba ili fleš-bek scena iz zatvora pojačana odličnom psihodeličnom muzikom Roberta Tarnera, smjenjuje se sa blistavim neonskim kadrovima potrošačkih rajeva u kockarnicama, savršeno gradeći napetu i tjeskobnu atmosferu, kroz koju se Tel u nevjerovatnom tumačenju Ajzaka, neumitno kreće kao neki usamljeni revolveraš sa Divljeg zapada. Samo što Ajzak umjesto pištolja drži karte u rukama, dok mu ostatak glumačke ekipe, nenametljivo, ali krajnje ubjedljivo parira vodeći zajednički film u jedinom mogućem pravcu. Rasplet koji postaje neizbježno jasan kada Tel u razgovoru sa svojim štićenikom izgovara riječi: “Ništa ne može opravdati ono što smo učinili”. 

Šrederov antijunak bježi od ljudi i izgarajuće želje za osvetom, koja tinja u njemu, pokušavajući da usamljeničkim životom okaje svoj grijeh, ali osveta ga koliko god on bježao, neumitno stiže, jer je Tel savršeno svjestan da za njegovu krivicu nema lakog oprosta i da je jedina moguća isplata ona u starozavjetnom maniru, oko za oko, zub za zub. I da je to jedino što može zadovoljiti čudovište, koje je Gordo probudio u njemu.

Šreder kao režiser nakon dugo vremena savršeno nadopunjuje sebe kao scenaristu, ne dozvoljavajući da mu film sklizne u banalizovanu patetiku ili jeftinu agitaciju, s obzirom na ovako tešku i uznemirujuću temu. Iskusno i hladnokrvno on gradi zlokobnu i uznemirujuću atmosferu filma, koji vješto balansira između krimi trilera i drame, do finalnog tragičnog raspleta na temu zločina i kazne. Jednostavno, Tel zna da život nije poker i koliko god imate dobre karte, možete izgubiti partiju kada izgubite kontrolu nad emocijama. Pitanje je da li možete podnijeti bolni poraz i vratiti se ponovo u partiju. Sudeći, po Polu Šrederu, moguće je!

Ocjena 5

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.