RECENZIJA “Svi smo mi mrtvi” (2021): U paklu srednje škole
Ideološka estetika južnokorejske kinematografije, trenutno jedne od najagilnijih i najkreativnijih, u velikoj mjeri se naslanja na estetiku francuskog novog talasa ili italijanskih špageti vesterna, što u praktičnom smislu znači transformaciju kreativnih uticaja Holivuda prilagođenih duhu i uticajima nove sredine uz novi intenzitet bazičnih motiva u krajnjem rezultatu.
Nakon velikog proboja K-filmografije oskarovskim trijumfom filma “Parazit” i komercijalnim blickrigom serije “Igra lignje”, razumljiv je uspjeh serije “Svi smo mi mrtvi”, koja hara listama gledanosti na “Netfliksu” prodajući zapadnom tržištu stare teme u novom pakovanju.
Spojivši neskrivene uticaje zapadnjačkog horora na tematiku zombija i tinejdžerske melodrame sa južnokorejskim angažovanim filmom režiserski tandem Džej Ku Li i Kim Nam Son uz pomoć scenariste Čang Sung Lija napravio je napetu, krvavu i zabavnu seriju koja pod maskom priče o zombi apokalipsi preispituje brojne teme današnjice, ne gubeći dinamiku i napetost bazičnog žanra. Ono što počinje kao tinejdžerska drama o ljubavi, zlostavljanju i otuđenju u svijetu podivljalih hormona i strogih pravila korejske gimnazije, jednim ugrizom laboratorijskog zamorca zaraženog tajanstvenim virusom pretvara su u apokalipsu u kojoj pohod gladnih zombija prijeti globalnom svjetskom katastrofom.
Dobra namjera školskog biologa da sina spasi od školskih nasilnika tako što će ga ojačati virusom koja suzbija strah i podstiče agresivnost pretvara se, kao i uvijek kada se čovjek igra Boga, u katastrofu. Gimnazija u gradu Hojosan pretvara se u poprište najezde živih mrtvaca, grupa đaka pokušava da se spasi od bivših mrtvih drugova željnih njihovog živog mesa, dok se u pozadini odvija drama u kojoj država pokušava ograničiti širenje virusa po svaku cijenu. Autorska ekipa vješto gradi zaplet na nekoliko paralelnih nivoa i kroz odnose desetak likova stvara napet narativni ritam, maestralno varirajući prastari motiv zombi filmova “mala grupa u masovnoj opasnosti” kroz kontekst specifičnih društvenih okolnosti i filmske estetike Južne Koreje.
Ubrzo se ono što djeluje kao klasična horor priča o borbi grupe tinejdžera da prežive zombi apokalipsu pretvara u napeti triler katastrofe uz naglašenu kritiku jalovosti školskih institucija, mračnu studiju nasilne prirode čovjeka i nesposobnosti društvenih sistema da se izbore sa neočekivanim okolnostima.
Serija “Svi smo mi mrtvi” ne bježi od estetike horor žanra, odjeljak Daleki istok, pa krv i iznutrice prskaju na sve strane dok zombiji čereče svoje žrtve, đaci nakon početne zbunjenosti odgovaraju brutalnošću u borbi uz maštovitost u primjeni nasilja, dok se stradali gomilaju iz minuta u minut, pretvarajući do juče uređenu školu i mirni grad u krvavu pozornicu koja izvlači najbolje i najgore iz preživjelih.
Brzo postaje jasno da serija od 12 epizoda ima mnogo više da pokaže osim nasilja, zombija, mesa i krvi. Dok je školsko maltretiranje inicijalna kapisla koja dovodi do katastrofe, nakon što sistem pada u kolaps, brzo na površinu izbija ličniji, ljudski motiv djelovanja. Bilo da je to surovi izbor da pobjegnete i ostavite zaraženog prijatelja kako biste preživjeli ili da se suočite sa činjenicom da su vaši najbliži poput roditelja ili ljubavnika pretvoreni u bezumna čudovišta željna vašeg mesa i da ih jedino razbijena lobanja može zaustaviti. I dok se klinci bore sa leševima u pokretu, postoji i pozadinski rat između žrtava i krivaca, samo što su i žrtve jednako jake, dok svijet odraslih pokazuje nesposobnost da reaguje na vrijeme, a na vanredne okolnosti odgovara prvo zakasnjelom reakcijom, a potom jednako bezumnim nasiljem i uništenjem.
I tamo gdje bi Holivud postavio cenzuru ili podilazio diktaturi političke korektnosti, u K-hororu nema milosti bez obzira na mladost glavnih likova i rejtinge gledanosti, svi karakteri pokazuju dobre ili loše strane i svi junaci mogu stradati, a cijena opstanka skupo košta svakog preživjelog u emotivnom i fizičkom smislu.
Scenografija, protetika i rad kamere su vrhunski, što uz odličnu glumu, napet scenario i režiju pretvara seriju u obavezno štivo za svakog ljubitelja K-kinematografije.
Možda je generalno serija mogla imati nekoliko epizoda manje, ali kad se naviknete na nešto teatralniji pristup glumi i shvatanju humora, koji na momente usporavaju suludi pripovjedački tempo, brzo budete “kupljeni” ovom fantastičnom i mračnom pričom o životu i smrti u paklu srednje škole.
Ocjena: 5
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
