RECENZIJA “Sahrana” (2023): Smrt je njihov posao VIDEO
Problem sa filmovima koji nose predznak “nastao po istinitoj priči”, jeste koliko bi stvarnim događajima trebalo dodati fikcije, kako bi se dobilo na atraktivnosti, koja bi mogla privući publiku u bioskop ili u ovom slučaju pred mali ekran.
Sa jedne strane, premala doza fikcije može film pretvoriti u naturalistički dokumentarac težak za gledanje, dok prevelika doza fiktivnog urušava autentičnost i mogućnost identifikacije sa likovima.
U slučaju filma “Sahrana” (Burial), taj problem srećom je minimalan, jer stvarna priča u dobroj mjeri nadmašuje fikciju, čineći idealan predložak za ekranizaciju, koja, naravno, u krajnjem rezultatu zavisi od talenta umjetnika koji su stali iza nje. Bazirana na novinarskom tekstu o suđenju povodom tužbe male pogrebne firme u vlasništvu Džeremaje O'Kifa (Tomi Li Džons) iz Biloksija u Misisipiju protiv moćne pogrebne korporacije “Levin grupa” ova sudska drama u režiji Megi Bets ima zaplet, koji teško da bi mogao smisliti i najtalentovaniji holivudski scenarista, iako, pisac Dag Rajt, koji je sa Betsovom napisao predložak, ima veoma dobru reputaciju uključujući “Pulicerovu” nagradu i nagradu “Toni” u svom vlasništvu.
Izvorni materijal o borbi pogrebnog Davida protiv pogrebnog Golijata ne samo da potvrđuje tezu da je i smrt u kapitalizmu dobar posao, već uz začine u vidu ekscentričnog crnog advokata Vilija Garija (Džejmi Foks), teškog rasnog bremena američkog juga, odštete teške 100 miliona dolara i napetih advokatskih obračuna, jednostavno čini idealni predložak za izgradnju napete sudske drame, koji je nošen majstorskom glumom i odličnom kamerom, bila na jedan korak do vrhunskog filma.
Utisak kvari scenaristička priča koja se sapliće u finišu kroz pomalo isforsiranu rasnu agendu na račun drame u sudnici, kao bazičnog motiva na kojoj ostvarenje funkcioniše, ali i dalje je to uzbudljiv i zabavan film koji u moru uniformisanih produkcija u rasponu od glomaznih blokabstera do hermetičnih arthaus drama, svojom tradicionalističkom dramskom postavkom predstavlja zanimljivo osvježenje.
Tamo gdje priča kalkuliše i pravi nepotrebne kompromise, glumački ansambl pod vještim vođstvom Betsove izvlači maksimum iz svojih karaktera, dajući im crte filmskog glamura i herojsku epiku njihovim postupcima. Tomi Li Džons briljira u još jednoj roli porodičnog čovjeka i tihog američkog junaka, dok Džejmi Foks u svojoj roli ekscentričnog i brbljivog advokata Gerija nije ovako bio ubjedljiv od filma “Rej”.
Jednako glavnim vedetama filma svoj posao obavlja i sporedni ešalon od veterana Alana Rika kao bijelog južnjačkog advokata, prilično nepoželjne prošlosti u modernom demokratskom dobu, zatim talentovanog Mamodua Atia kao Hala Dokinasa, crnog advokata u usponu koji ne dozvoljava da ga progutaju advokatske ajkule oko njega, do Bilija Kempa kao pohlepnog menadžera Rejmonda Lovena, poslovnog čovjeka koji ne vidi bilo kakav etički problem u tome što crnoj sirotinji uzima posljednji novčić iz džepa za sahranu najmilijih, dok jede jastoge na jahti od 25 miliona dolara.
Kamera francuske snimateljke Marise Alberti maestralno funkcioniše na svim vizuelnim nivoima filma, od kamerne sudske atmosfere i kičastih scenografija Vilija Gerija do prekrasnih, sunčanih krajolika Misisipija koje spaja u funkcionalni vizuelni identitet, nadograđujući priču u svakom pogledu.
Jasno je da ova filmska priča mora pratiti okvir stvarnih događaja i da će na kraju pohlepna korporacija pasti na terenu kojim je godinama suvereno vladala zahvaljujući novcu i skupim advokatima, ali je Betsova mudro shvatila da u ovom slučaju njen film mora biti u službi realnosti kako bi na kraju dobili priču, koja će vas natjerati da shvatite da mali ponekad mogu pobijediti velike u stvarnom životu, a ne samo na filmu koji istina finansira “Amazon”, moćni kralj svih korporacija modernog doba.
Ocjena 4
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
