RECENZIJA “Prošli životi” (2023): Obična ljubavna priča VIDEO
Oskarovski proboj južnokrejskog filma “Parazit” skrenuo je pažnju šire publike na ono što su radoznaliji i avanturistički nastrojeni filmofili već odavno saznali, da je južnokorejska filmska industrija u 21. vijeku postala jedna od najzanimljivijih i najagilnijih kinematografija unutar svijeta modernog filma.
Sposobna da u isto vrijeme isporuči uzbudljive akcione trilere, autentične kriminalističke filmove, napete horore, maštovitu fantastiku, provokativne društvene drame ili nadahnute melodrame poput filma “Prošli životi” (Past Lives). Istina u ovom slučaju riječ je o južnokorejsko/američkoj koprodukciji, u režiji talentovane Kanađanke korejskih korijena Selin Song, koja je u svom debitantskom dugometražnom filmu pokazala kreativnost i talenat kakav se rijetko sreće i kod daleko iskusnijih kolega.
Selin, ovdje u ulozi režisera i scenariste, polazi od standarda, koje su postavili filmovi iz trilogije “Prije sumraka/svitanja”, “Izgubljeni u prevodu” ili “Vječni sjaj nepobjedivog uma” (sa direktnom referencom “ovaj film moraš pogledati”…) ali čiji se korijeni porežu dublje do radova velikana melodrame poput Hala Ešbija, Frenka Kapre ili Bili Vajldera, ali ni u jednom momentu Songova ne robuje normama svojih uzora, već ih koristi da stvori autentičan autorski rukopis u velikoj mjeri baziran na vlastitom životnom iskustvu.
Priču o dvoje ljudi Nori (Greta Li) i Hae Sungu (Teo Jo) u tri životna perioda od djetinjstva preko dvadesetih do tridesetih godina života i njihovoj sudbinskoj povezanosti u različitim fazama života, mogla se lako pretvoriti u patetičnu i banalizovanu filmsku romansu, ali je Song jednostavnom pričom, nadahnutom glumom i efektnom režijom, napravila dirljivu i emotivnu romantičnu priču kakva se ne sreće često u modernom filmu.
Film počinje od naivne ljubavi dvoje školske djece, koja se brzo razdvajaju kada se porodica djevojčice Najong odseli u Kanadu, gdje ona mijenja ime u Nora, potom se razvija dalje preko onlajn veze dvoje studenata 12 godina kasnije koja brzo puca usljed fizičke razdvojenosti na dva kontinenta, da bi stigao do svog klimaksa fizičkim susretom dvoje 30 godišnjaka, gdje je Nora sada srećno udata žena, a Hae dobrodržeći usamljenik posvećen poslu, koji stiže u Njujork da vidi prijateljicu i ljubav iz djetinjstva i mladosti.
Iako u ovom momentu u ljubavnu priču ulazi i drugi muškarac, Norin suprug Mark (Džon Magaro), autorka ne odustaje od svoje tihe emocionalne poetike i ne previ dramatične preokrete, praveći recimo predvidljivi zaplet o ljubavnom trouglu, već priču razvija u smjeru kojim je krenula od početka kroz prikazivanje ljubavne veze dvoje ljudi za koje sudbina ima druge planove u ovom životu. Najjače oružje Sungove su briljantno napisani dijalozi u kojim svaka riječ ima svoje mjesto i značenje i vrhunska gluma glavnih protagonista, koji plijene svojom minimalističkom svedenom glumom, gdje svaki pokret lica i očiju ili izgorena replika grade hemiju između njih na nivou tinjajuće eksplozije emocija.
Ovo stvarno jeste kako, Norin bijeli, američki muž kaže “sjajna priča u kojoj bi on po vokaciji bio negativac, koji staje na put ljubavi iz djetinstva” da je ovo manje kvalitetan film, ali “Prošli životi” su obična ljubavna priča o ljubavi koja će ostati obična, ali time ništa manje važna i značajna.
I dok u finalnoj trećini filma Nora i Hoe šetaju prepoznatljivim pejzažima Njujorka međusobno razgovarajući, iako u njihovom odnosu daleko više govori ono neizgovoreno, iako se stalno očekuje momenat kada će njihove platonske emocije postati nešto više, to se u ovom filmu ne dešava. Za razliku od recimo “Izgubljeni u prevodu”, ovdje se u završnoj sceni čekanja taksija kojim Sung napušta Njujork i Noru, ne dešava ni posljednji poljubac, koji visi u vazduhu, veće samo nevješt, ali iskren zagrljaj dvoje ljudi koji se vraćaju svojim životima, čekajući priliku da se njihova veza ostvari u nekom od drugih ili kako to autorka sama kaže prošlih života.
Ocjena 5
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
