RECENZIJA “Projekat Adam”(2022): Povratak u bolju prošlost
Striming servis “Netfliks” svoju seriju blokbaster produkcija sa velikim glumačkim imenima (“The Old Guard”, “Project power”, “Outside The Wire”, “Red Notice”), okrenutih prema porodičnoj publici, nastavio je filmom “Projekat Adam” režisera Šona Levija, poznatog po filmovima slične orijentacije poput “Night at The Museum” i “Free Guy”.
Žanrovski postavljen između naučnofantastične akcije i porodične melodrame-komedije, uz vrhunsku glumačku ekipu, predvođenu jednom od najvećih holivudskih zvijezda današnjice Rajanom Rejnoldsom i moćnim budžetom od 116 miliona dolara, film je na kraju kreativno uspio dobaciti samo do rutinskog prosjeka.
Prije svega, spotakao se na samom startu, na bazičnoj priči, koju je četvoročlani scenaristički tim (Džonatan Troper, Mark Levin, Tomas Skot Nolin i Dženifer Flaket) napisao kao otvorenu posvetu osamdesetim godinama prošlog vijeka i radovima režisera poput Stivena Spilberga, Džordža Lukasa, Roberta Zemekisa i Frenka Maršala, bazirajući je na premisi putovanja kroz vrijeme i potencijalne “popravke” budućnosti.
U ovom slučaju konkretno pratimo hrabrog i mačoidnog pilota Adama Rida (Rejnolds), koji mučen misterioznim nestankom supruge Laure (Zoi Saldana) iz 2050. godine vraća se u 2022. godinu, gdje sreće samog sebe kao 12-godišnjaka (Volker Sobel). Slučajni tandem starijeg i mlađeg Adama zajedničkim snagama ponovo putuje u 2018. godinu, ovaj put kako bi pronašao svog pokojnog oca fizičara Luisa (Mark Rufalo), čiju tehnologiju njegova ambiciozna i pohlepna saradnica Maja (Ketrin Kiner) želi da iskoristi kako bi svijet budućnosti stavila pod diktaturu. I ako vam ovo zvuči poznato, u pravu ste, jer je slična premisa iskorišćena u desetinama filmova u proteklih pola vijeka i ovdje ne nudi ništa novo i zanimljivo u segmentu vremenskih putovanja.
Da bude gore, režiser Levi ovu izlizanu akciono-humorističko-fantastičnu premisu i drži pod kontrolom, prije svega dinamičnim ritmom akcionih scena, zabavnim glumačkim nastupima i duhovitim dijalozima. Želja scenarističkog tima da zaplet oplemeni elementima porodične melodrame na relaciji djeca-roditelji-supruge, njegov film vas uvlači u seriju isforsiranih i klišeiziranih scena, koje, osim što ostavljaju utisak da ste gledali u daleko boljim filmovima, ovdje jednostavno rečeno, djeluju prilično zalutalo.
Istina, poneki istinski dirljiv momenat se i dešava, poput barskog razgovora odraslog Adama sa majkom Eli (Dženifer Garner) iz perioda kada je imao 12 godina, ali nakon nekoliko sličnih poteza na istom tragu, to postaje prilično predvidljivo i manipulatorsko podilaženje emocijama određenim grupacijama publike, po prepoznatljivim obrascima Spilbergovog porodičnog konzervatizma: razgovor-suze-priznanje-oproštaj, ali uz ogradu, da to stari majstor daleko bolje radi.
Da Levi sličnim materijalom melodramsko-komičnog tipa, takođe zna daleko bolje baratati pokazao je njegov odlični film “This Is Where I Leave You” iz 2014. godine, ali treba biti iskren i priznati da u ovoj poziciji nije mogao puno da napravi od ravnolinijski napisanog eksploatacijskog materijala na tragu akcione fantastike studija “Amblin” iz dana najveće slave.
Možda je “Projekat Adam” imao ambicije da ponovi zabavni eskapizam jednog “Povrataka u budućnost” za novi milenijum, ali je na kraju uspio samo da sklizne u rutinerski izvedeni povratak u bolju prošlost Holivuda, kako bi obradovao tvrdokorne fanove Rajana Rejnoldsa i dokone pretplatnike “Netfliksa” koji žele odmor uz (pre)lak sadržaj na svom ekranu.
Ocjena 2
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
