RECENZIJA “Pistol” (2022): Bučno, kratko i impresivno VIDEO
U skladu sa reputacijom svojih junaka, televizijska mini-serija “Pistol”, posvećena usponu i padu legendarnog pank benda “Seks pistols”, podigla je medijsku prašinu i kontroverzu prije prvog snimljenog kadra, ali je krajnji rezultat takođe jednak impresivnoj muzičkoj ostavštini brzometne karijere rodonačelnika panka.
Naime, frontmen i tekstopisac Džoni Lajdon u startu je na nož dočekao ideju da se snima serija po knjizi “Lonley Box: Tales from a Sex Pistol”, biografiji gitariste Stiva Džonsa, sporeći pravo na upotrebu muzike, ali je, srećom, izgubio na sudu pa su režiser Deni Bojl i scenarista Krejg Pirs, uz podršku ostatka grupe, uspjeli svoj projekat, rađen za striming servis “Hulu”, da privedu kraju.
I mora se priznati da su autori na impresivan način prenijeli životnu priču gomile britanskih gubitnika, koji su pod vođstvom beskrupuloznog, ali talentovanog menadžera Malkoma Meklarena u četiri godine zapaljive karijere uspjeli da prodrmaju svijet rok muzike i pop kulture iz temelja, ne padajući pri tome u zamku sladunjave rasprodaje pank nostalgije, niti radikalne dekonstrukcije njihovog mita s druge strane.
Pirs je seriju podijelio u šest epizoda, koje rekonstruišu priču od Džonsove krađe opreme nakon koncerta Dejvida Bouvija, preko sklapanja benda od grupe otpadnika okupljenih oko Malkomovog butika “Seks” i izdavanja prvog albuma “Never Mind the Bollocks, Here's The Sex Pistols”, do zlosrećne američke turneje, razlaza grupe i smrti Sida Višousa.
Ovakav pristup je ostavio prazninu u samom razvoju priče ili građenju interakcije među likovima, ali, s druge strane, Bojl, poznat kao režiser atraktivnog vizuelnog stila, snažno naslonjenog na pop ostavštinu, nikad nije pretjerano mario za velike priče kada ima savršenu priliku da gledaoce bombarduje zapaljivom atmosferom, likovima većim od života i arhetipski prepoznatljivom muzikom.
Definitivno to najbolje funkcioniše u momentima kada je bend na bini, posebno u hororičnoj trećoj epizodi “Bodies”, koja u finalu djeluje kao udarac noge u stomak gledaoca, otprilike onako kako su “Pistolsi” u svoje vrijeme djelovali na ostatak rok scene. Međutim, intenzitet ne pada ni u momentima koji prate stvarna ili fiktivna porodična ili emotivna iskušenja članova grupe, nošen prije svega Bojlovom atraktivnom režijom, žestokim tempom naracije, te sjajnim doprinosom mlade glumačke ekipe. Preciznije rečeno, Tobi Valas kao Stiv Džouns, Luis Partridž kao Sid Višous, Sidni Čandler kao Krisi Hajnd, Tomas Sangster kao Meklaren i Talula Rajli kao njegova partnerka Vivijan Vestvud prosto briljiraju pred kamerom. Ostatak ekipe ne zaostaje puno za njima, ali jednostavno, imaju manje mjesta u scenariju, koji je shodno Džounsovom uglu priče više baziran na njegovom životu nego na Rotenu ili ostalim članovima grupe.
Ono što je šteta, jeste što serija nije imala nekoliko epizoda više, jer je u posljednje dvije epizode primjetna određena zbrzanost u raspletu i tempu, što je posebno naglašeno nakon dužeg uvoda u prve četiri epizode, ali, u principu, koga zanima preciznost u priči o bendu, koji je u rok muziku vratio energiju i bunt, podigao svoje članove iz ulične anonimnosti u vječni mit i sagorio kao zvijezda padalica, ostavljajući trag koji sija sve do danas.
I šta god o tome mislio njihov lajavi frontmen Roten, koji je za četiri decenije od simbola pank pobune stigao do tragikomičnog konzervativca koji javno podržava kraljicu Elizabetu i pljuje bivše kolege za višak sentimenta, ovo je kratka, bučna i impresivna priča o velikom rok bendu.
Ocjena: 5
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
