RECENZIJA “Pčelar”(2024): Malo meda, a previše uboda VIDEO

Svejedno je da li je riječ o blokbasterima, kao npr. “Brzi i žestoki” i “Megalodon” ili o srednjobudžetskim akcijašima poput “Operacija Fortuna” ili ovogodišnjeg “Pčelara”. Njegova radnička estetika, koja bi se mogla opisati riječima “pošteno odradi i dobro naplati”, funkcioniše jednako efektno, iako rezultat zavisi od kvaliteta i ambicija filma.

Nažalost njegov novi film “Pčelar”, u kojem Stejtam po ko zna koji put glumi opasnog tipa, koji malo priča i dosta više djeluje, dijeleći šakama i oružjem pravdu po vlastitom moralnom kodeksu, nalazi se na teritoriji jeftinog eksploatacijiskog akcijaša, čije su ambicije vidljive od samog naslova do zapleta i raspleta. Naime, od uvodne scene u kojoj namrgođeni tip po imenu Adam Klej (Stejtam) u pčelarskoj opremi iz košnice brižljivo vadi okvire ispunjene medom, svakome bi trebalo da bude jasno da “Pčelar” nema ambicija da bude ozbiljan projekat, već slijedi estetiku B-filma, nudeći laganu zabavu nabijenu akcijom harizmatičnog glumca, koja u krajnjem skoru publiku pošteđuje napora, osim da registruje ko je negativac, a ko dobar momak.

U ovom slučaju Stejtam je penzionisani veteran supertajne organizacije “Pčelari”, koji se u svojim penzionerskim danima bavi uzgojem pčela na selu. Problem nastaje kada njegovu mirnu komšinicu Elojzu Parker (Filisija Rašad), koja ima dobrotvornu fondaciju, na brzinu opljačka prevarantski fond pod vođstvom ljigavih hakera na čelu sa još ljigavijim bogatašem Džošom Hačersonom (Derek Danfort), otjeravši je u samoubistvo, što razljuti našeg pčelara, koji primjenjuje radikalne metode spaljivanja sjedišta prevaranata, uz šlagvorte kao npr.: “Ja brinem o pčelama”.

Njegov osvetnički pohod otkriva da su tragovi masovne pljačkaške internet operacije duboko uvučeni u vrh američkog sistema i jasno je da našem pčelaru ne preostaje ništa drugo nego da uz još jednu mudru repliku: “Ja sam pčelar. Ja štitim košnicu”, krene u zaštitu svoje “košnice”, pobivši jedno pedesetak loših momaka, dok ne istjera pravdu.

Realni problem gledaoca jeste što scenario Kurta Vimera djeluje jednolično i šuplje, da osim što vrijeđa inteligenciju publike, ne može ga popraviti ni evidentan trud režisera Dejvida Ajera (“Posljednja patrola”, “Bijes”), niti pomenuta Stejtamova estetika “radnika teške klase”.

Zaplet, koji osim što slijedi opšta mjesta žanra na relaciji zločin-osvetnik-osveta, djeluje kao da ga je pisala vještačka inteligencija, a ne živ scenarista, uz bezbroj promašenih rješenja, ponavljanja i dijaloga uglavnom u vezi sa pčelarskim asocijacijama ili policijskom istragom. Srećom Stejtam na zanimljiv način udara i ubija protivnike, uz dosta improvizacije, što Ajer koristi da podiže adrenalinski nivo scenarija sa bolničkih aparata, tjerajući film do prihvatljivih 105 minuta trajanja.

Film se mogao koliko-toliko spasiti iz zone suvog bioskopskog prosjeka da je uz Stejtama i Danforta bilo više raspoloživih članova glumačke ekipe, ali nažalost većina njih, poput veterana Džeremija Ajronsa u roli bivšeg CIA operativca Volasa Vestvilda, Emi Raver Lampman kao FBI agenta Verone Parker i Bobija Naderija kao agenta Mata Vilija, doslovno je tu da uzme honorar i da obavi pojavljivanje pred kamerom bez bilo kakvog interesa za svoju rolu.

Sve je to zajedno “Pčelara” ostavilo u konfekcijskom okeanu sličnih ostvarenja, koja pokušavaju iskoristi uspjeh filmova iz serijala “Džon Vik” i da uzmu svoj dio kolača na tržištu. Ono što producenti ovih “fast fud” akcijaša zaboravljaju ili ne znaju jeste da ambicija, rutinerska režija i prisustvo Džejsona Stejtama možda mogu pokriti troškove i donijeti solidnu zaradu (oko 122 miliona dolara), ali da je za status akcionog klasika potreban i dobar scenario, nadahnut režiser i raspoložen ansambl, koji će publici dati satisfakciju vrijednu cijene bioskopske ulaznice ili striming pretplate. U suprotnom da se poslužimo riječima pčelarskog zanata, med u ovom vrcanju nije vrijedan ni ponekog uboda pčela.

Ocjena 3

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.