RECENZIJA “Obi Van Kenobi” (2022): Stari, dosadni ujka Ben VIDEO

Nakon avantura Mando ratnika, stigla je i “Knjiga Bobe Feta”, a potom i novi favorit - šestodijelna serija “Obi Van Kenobi” i povratak Juana Mekgegora i Anakina Skajvokera u vode legendarne franšize, a to je tek početak lavine, jer stižu i serije “Andor”, “Ašoka” i drugi projekti u produkciji. Ipak, povratak džedaj učitelja Van Kenobija i njegovog štićenika Anakina Skajvokera, kao Sit lorda Darta Vejdera, sa pričom smještenom negdje između treće i i četvrte epizode u filmskom serijalu, bila je u trejlerskim najavama stvar koja je tjerala vodu na usta svakog ljubitelja “Ratova zvijezda”.

Nažalost, velika očekivanja su jedno, a njihova uspješna realizacija nešto drugo. Nemajući hrabrosti da naprave radikalniju odstupnicu od izvornog filmskog materijala poput hrabre autorske vizije Džona Favroua u “Mandalorijanu”, scenaristička ekipa, sa Britancem Džobijem Haroldom na čelu, pišući zaplet (tačnije preradu prvobitnog scenarija Hoseinija Aminija), previše je igrala na opštu mitologiju filmskog serijala, što se ispostavilo da je i dobro i loše za njihovu priču.

Polazeći od završnih sezona “Osvete Sita”, koje Van Kenobija ostavljaju kao slomljenog bjegunca i čovjeka koji je zakazao kao džedaj i mentor svog učenika, sada ga nalazimo pod lažnim imenom Ben, kako se krije u pustinji Tatuina, držeći navodno na oku Anakinovog sina Luka, ali u stvari nesposobnog da se vrati svom zvanju, nakon bolnog poraza svojih uvjerenja i vještina i osjećaja krivice zbog smrti svog učenika. Mekgregor bez većih problema iznosi moralnu raspolućenost svog lika, koji ne vidi ni svoju svrhu niti nadu za palu Republiku, ali kada radnja dobija na zamahu, progonom inkvizitora koji traže preživjele džedaj bjegunce i otmicom male princeze Leje, tokom čije istrage Van Kenobi otkriva da je Anakin preživio, serija počinje gubiti zamah i cilj. Tačnije rečeno, nije toliko problem u samoj priči, koliko u njenoj isfosiranosti da traje šest, iako je objektivno mogla biti ispričana u tri epizode, i da niko ne osjeti žal za viškom materijala.

Tačnije rečeno, iako režiserka Debora Čou daje sve od sebe da održi tempo i vodi priču od nekog razumnog i logičkog uvoda preko razvoja do finala, njena serija doslovno teče u ritmu toplo/hladno. Naravno, toplo je kada se napokon pojave Dart Vejder i Kenobi zajedno u kadru, dok je hladno kada nijedan od njih nije u kadru, pošto nijedan od sporednih likova nije ni blizu ubjedljive karakterizacije glavnog tandema, ali, nažalost, ni blizu nekog realnog smisla u unutrašnjoj logici samog serijala. Bez obzira na to što se scenaristi i režiserka maksimalno trude da likovima inkvizitorke Reve ili male princeze Leje daju dramski i epski patos, njihovi karakteri se besmisleno vrte u opštim mjestima poput konstantnih potjera i obračuna, koji su sami sebi svrha i koji ne postižu ništa drugo, osim da budemo prilično ravnodušni prema njihovim sudbinama, dok čekamo, znate već koga, da se pojave na ekranu.

I upravo zato najbolje funkcionišu 3. i 4. epizoda  u kojima Van Kenobi i Vejder imaju najviše prostora, dok većina ostalih likova ne uspijeva da, u svijet koji serija pokušava da dočara, donese ništa osim prosječne rutine u svojim nastupima uz sporo i nezainteresovano pripovijedanje.

Serijal “Obi Van Kenobi” u generalnom smislu funkcioniše poput svog glavnog junaka u originalnom serijalu. Stari dobri ujka Ben, poluzaboravljeni član porodice, koji se uglavnom krije u sjenci, pojavi se u par uzbudljivih momenata na porodičnim okupljanjima Skajvokerovih, ali kada ponovo ode, brzo ga zaboravite, jer njegov štićenik i učenik Anakin i dalje dominira porodičnim skupovima. Što, ruku na srce i nije teško kada imate legendarnu crnu kacigu na glavi sa čudnim glasom ispod nje.

Ocjena: 3

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.