RECENZIJA “Nindža kornjače: Haos” (2023): Povratak u kanalizaciju VIDEO

Komičar Set Rogen, koji se već dokazao kao vrstan scenarista i producent (“Dječaci”, “Dobri momci”...), poduhvatio se iz pomoć kolega Evana Goldberga, Dena Hernadeza, Bendžija Smita i režisera Džefa Roa oživljavanja  voljene franšize animiranim filmom “Nindža kornjače: Haos”,  kako bi je predstavio novoj publici na poseban i drugačiji način, a krajnji rezultat je spektakularno iznenađenje i jedan od najboljih crtaća godine.

Taktika, koju je autorski tim izabrao bila je, da se ne lažemo, jedina logična opcija, a to je povratak u kanalizaciju, tačnije na sami početak priče u kojoj mutirani pacov Splinter (glas  legendarnog Džekija Čena) usvaja četvorku mutiranih kornjača u kanalizaciji Njujorka, gdje ih u strahu od zlobe i pohlepe ljudskog roda, pretvara u majstore nindžucua i nepokolebljive borce protiv zla.

To se, naravno, ispostavilo kao lakši dio posla, jer je početnu ideju trebalo pretvoriti u praksu i realizovati film dostojan ugleda svoje omiljene franšize. Srećom, ispostavilo se da je autorski dio ekipe dorastao zadatku u svakom smislu od jednostavnog i duhovitog scenarija preko majstorski odrađene animacije i sinhronizacije do uzbudljive režije, kojom se sedmi dugometražni i drugi animirani film pretvorio u pravi dragulj ovogodišnje produkcije.

Vrativši se bazičnim podešavanjima priče iz ugla istinskih obožavalaca, koji dobro znaju da mašta može sve, pa i prihvatiti sagu o mutiranim kornjačama iz kanalizacije koji se bore protiv zla u Njujorku, ako se poštuje njihova inteligencija i uvjerljivo kreira univerzum u kojem se priča odvija, scenaristi su bacili akcent na problem koji muči 90 odsto publike serijala, a to je neprihvatanje.

Tako da smo dobili film o odrastanju autsajderskih tinejdžera koji su u ovom slučaju humanoidne mutantske kornjače, ali su jednako željni prihvaćanja okoline kao i svi drugi neprilagođeni klinci širom planete, pri čemu su Rogen i ekipa svjesni da je ovo 2023, a ne 1987. godina i da su određena prilagođavanja novom dobu neizbježna. I ona su prisutna, od ekstremnijeg prikaza nasilja preko prljavijeg humora do bržeg hiperaktivnog ritma u kojem pulsira “Tik­ tok” generacija publike. Međutim, zlatno srce koje je u osnovi priče o borbi dobra i zla, kroz glorifikovanje snage prijateljstva i porodice i dalje kuca bez obzira na prljavštinu kanalizacije i vremena u kojima se nalazi.

Jednako ubjedljivo funkcioniše i fantastična animacija, koja varira između CGI animacije i stripa, uz jasan upliv 2D animacije, manga i anima estetike u radu animatora, koju je udahnula dozu topline, koja je nedostajala klasičnoj CGI animaciji u Brukhajmerovim igranim filmovima.

Film šarmira svojim starinskim stilom u novom pakovanju, dok majstorska pogođena muzika Trenta Reznora maestralno pojačava utisak svakog kadra i scene u kojoj se čuje, jednako kao što vrhunska sinhronizacija odlično gradi karaktere animiranih junaka putem glasa.

Ipak, da se to ne bi pretvorilo u slijepo glorifikovanje predmeta obožavanja, tu je sjajni režiser i koscenarista Džef Rou, autor jednog od najboljih animiranih filmova milenijuma “Mičelovi protiv mašina”, koji ovdje briljira u svom dijelu posla tempirajući režiju kao brilijantno podmazan mehanizam,  koji smanjuje i podiže adrenalin po potrebi, vodeći publiku na urnebesno putovanje niz multižanrovski tobogan izgrađen od avanture, fantastike, akcije i melodrame.

Četvorka Donatelo, Mikelanđelo, Rafaelo i Leonardo, uz malu pomoć prijatelja,  vratila se tamo gdje i treba da bude,  u svijet  u kojem njihova minimalistička priča i upečatljiva vizuelna rješenja funkcionišu bez greške, dok je sve ostalo na čarobnoj moći mašte. Naravno, ako je imate.

Ocjena 5

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.