RECENZIJA “Munje opet” (2023): Umjereno komično, pretežno tragično VIDEO

Branislav Predojević 19.04.2023 09:00

Nošen sjajnom energijom i odličnim prijemom publike kritike i publike svog povratničkog filma “Leto kada sam naučila da letim” (2022), jedan od najzanimljivijih režisera srpske kinematografije Radivoje Rašo Andrić, pristao je da uradi nešto što je godinama odbacivao, a to je da snimi nastavak kultne komedije “Munje” iz 2001. godine.

Originalni film, snimljen kao niskobudžetna komedija, postao je ultimativni film jedne generacije, hvatajući momentum 5. oktobarskih promjena, kroz nepretencioznu i zabavnu priču scenariste Srđe Anđelića o sudaru urbanog, rokerskog mentaliteta s narodnjačkim polukriminalnim miljeom Miloševićeve Srbije.

Neuništivi narodski optimizam rođen u očaju i mraku tragedije 90-ih, je uz Andrićevu nadahnutu režiju, sjajnu glumačku postavu i odličnu muziku pretvoren u eksplozivni koktel humora, muzičkog filma, filma ceste i tarantinovske krimi/strip estetike, koji slijedeći humorističku tradiciju Kovačevića ili Nušića, ali prilagođenu kraju milenijuma, uz smijeh koji pobjeđuje usud tragične pozadine iz koje je smućkan. Neočekivani bioskopski hit postao je kult kod nekoliko generacija publike i kapsula iz vremena kada su svi vjerovali da će sve biti bolje kada on ode i da ćemo svi postati dio normalnog svijeta uključujući i glavne junake Mareta (Boris Milivojević) i Popa (Sergej Trifunović).

U proteklih dvadesetak godina sav optimizam “Munja” prosut je u nepovrat, generacija idealista utopila se u kaljugu tranzicije socijalizma u liberalni kapitalizam ili se rasula širom planete, dok su Mare i Pop ostali isti (istina, malo deblji ), spremni za novu priču o sebi. Što je legitimna postavka za pisanje nastavka, ali način na koji se pristupilo ideji, nažalost odveo je “Munje opet” u konfuznu prosječnost, koja se konfekcijskim rječnikom meterologa može opisati otprilike kao: umjereno komično, pretežno tragično.

I dok u prvom dijelu filma priča o dva dobro znana gradska luzera, koliko toliko funkcioniše koristeći repetetivne fore na račun njihove zaglavljenosti u vremenskoj kapsuli, kada film scenaristički krene dalje dobijajući akcioni zamah putovanjem u Beč gdje glavni junaci treba da nađu Gojka Sisu (Nikola Đuričko) i vrate svoju traku koju je Gojko “pozajmio” trep folk zvijezdi Mili Sili za hit singl, on se pretvara u konfuznu i na momente agresivnu parodiju na račun kič estetike novog doba, bez jasnog cilja i smisla.

Daleko od toga da je film potpuno loš i dalje se smijemo na račun nekoliko dobrih fora ili nam ikonične pojave starih junaka na momente izazivaju sentiment, problem jeste to što je takvih komičnih ili emocionalnih momenta u filmu koji pretenduje da bude komedija premalo i bez pravog uticaja na njegov pripovjedački ritam. S druge strane, agresivna turbo-trep-folk estetika i slabo razrađeni karakteri novih likova (posebno mlađe generacije) dotiču momente tragičnosti sopstvenom promašenošću, pojačavajući konfuznost priče u kojoj se ne zna ko šta radi u suludom “pinkovskom” okruženju gastarbajterskog Beča u kojem se istim žarom konzumiraju tehno, narodni folklor, turbo fol i trep narodnjaci, narkotici, šampanjac, viski, domaća rakija, ajvar i nostalgija, sve dok vam ne pripadne muka.

Jednako polovičan utisak ostavljaju nastupi glumačke ekipe (uz evidentno odsustvo Zorana Cvijanovića), od standardno solidnih rola Milivojevića i Đurička ili uvjerljive Mione Marković kao trep zvijezde Miladinke ili Mile Sile, pjevačice koja se spretno dočeka na svoje vještačke nokte do krajnje iskarikiranih nastupa Dragana Marinkovića Mace kao krimi bosa Mikija Gasa ili Seke Sablić kao razredne Smilje Torture.

Jasno je da je Anđelić novi scenario pisao iz druge perspektive stvarnosti, u kojoj Mare i Pop, napokon naprave hit, ali tako što prodaju sopstveni muzički integritet zarad turbo trep uspjeha, dok Gojko Sisa na kraju otkriva da nikad nije želio biti estradni muljator već pravi panker. Što bi žanrovski moglo opisati da su “Munje” bile vrhunska komedija rođena iz korijena stvarne tragedije, dok su “Munje opet” neuspjela tragedija rođena na slavi unikatne komedije, koju od kreativnog neuspjeha nisu mogli spasiti ni tvorci uspjeha originala.