RECENZIJA “Kralj Talse”: Naša stvar u preriji
Glumačka karijera Silvestera Stalonea u velikoj mjeri imitira život njegovog filmskog junaka Rokija Balboe, u smislu da, taman kada pomislite da je vremešni holivudski veteran završio poražen u konopcima, on se podigne i sruši publiku na pod udarcem u velikom stilu.
Njegov prvi angažman na televiziji, serija “Kralj Talse”, iza koje kao autori stoje Tejlor Šeridan (“Sikario”, “Jelouston”, “1883”, “1923”) i Terens Vinter (“Carstvo poroka”, “Sopranosi”, “Vuk sa Vol strita”), predstavlja 75-godišnjeg Slaja kao glavnu zvijezdu jedne od zabavnijih serija u protekloj godini. Navodno je hiperproduktivni Šeridan trebalo za sedam dana da ideju pretvori u pilot, razradi prvu sezonu s Terensom Vinterom i angažuje Stalonea, od čega je ovo treće apsolutno bilo ključno, što se jasno vidi nakon nekoliko prvih kadrova. Ovo je serija pisana za Stalonea i ova serija u suštini i jeste Stalone, jer on tokom prve sezone velikodušno rasipa svoje iskustvo, šarm i harizmu u svakoj sceni u kojoj se pojavi glumeći mafijaškog veterana Dvajta Manfredija.
Dvajt poznat i pod “porodičnim” nadimkom General, nakon 25 godina zatvora izlazi na slobodu, a umjesto nagrade za vjernost i ćutanje od svoje mafijaške porodice Invernici, dobija kartu u jednom pravcu za Talsu, glavni grad u nedođiji zapadne prerije poznate i kao država Oklahoma. Relikt prošlog vremena nije poželjan kod mladih ambicioznih nasljednika porodice, a previše je neprijatna uspomena za propuste starijih pa je poslat u Talsu, da bude zaboravljen, eventualno smaknut daleko od kuće, ali on ima druge planove i neće stati dok ne ih ostvari.
Igrajući na žanrovsku kombinaciju komedije i krimića, autori su stvorili nepretencioznu i zabavnu priču, koja solidno barata u oba svoja žanrovska pola, koristeći Stalonea kao efikasnu poveznicu. Briljirajući u roli mafijaša starog kova, koja drži do pojmova poput porodice, časti i omerte, ali je svjestan da se vrijeme promijenilo, Stalone brzo pokazuje da se ispod Dvajtove maske priprostog džentlmena starog kova u skupim odijelima krije opasan i inteligentan kriminalac koji radi ono što najbolje zna, a to je eksploatacija nasilja i brza zarada na tuđi račun.
Njegovo 25-godišnje odsustvo iz spoljnog svijeta idealan je poligon za duhovit humor u prvim epizodama serije, prije svega kroz kontradiktorni sudar čovjeka starog kova i novog tehnološkog svijeta, ali brzo u prvi plan izbija mafijaški dio priče, u kojem u najboljoj tradiciji “Sopranosa” brutalni humor postaje idealna protivteža za šokantne izljeve brutalnog nasilja u kojima nema mnogo mjesta za smijeh.
I možda Dvajt vješto šarmira dame i svoje buduće saradnike, ali on je čovjek koji je davno izgubio iluzije da može biti nešto drugo, osim kriminalca i predatora koji stalno traži novi plijen, a tamo gdje predatori love krv se brzo prosipa, privlačeći druge grabljivice.
Iako Stalone drži centralno mjesto pred kamerom, oko njega je okupljena iskusna ekipa televizijskih veterana (Maks Kasela, Domenik Lombardoci, Andrea Sevidž) i talentovanih novih snaga (Džej Vil, Martin Star, Garet Hedlund) koji mu nenametljivo daju podršku, dok on poput pravog generala predvodi svoje snage na bojnom polju, gradeći polako, ali sigurno sopstveno mafijaško carstvo u preriji, čvrsto riješen da naplati svoje godine provedene u zatvoru i propuštene životne šanse.
Istina, u nekim momentima postaje jasno da je scenario i generalno razvoj priče platio danak brzini pisanja, odlazeći u određenim momentima u kreativni ćorsokak i narativne nelogičnosti. No, Šeridan i Vinter, dobro znaju da, dok imaju odlično napisane likove i upečatljive glumce da ih ožive na ekranu, svaki propust u priči se može iznijeti, prije svega na šarm i mišiće vitalnog i raspoloženog Stalonea, a potom i ostataka sjajno složene autorske ekipe.
Ocjena 4
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
