RECENZIJA “Knjiga o Bobi Fetu” (2022): Zao, loš i dobar
Munjevito reagovanje “Diznija” i “Lukasfilma” na eksploziju popularnosti serije “Mandalorijan” iz franšize “Ratova zvijezda” rezultiralo je ekspresnom produkcijom spin-ofa “Knjiga o Bobi Fetu” o zloglasnom lovcu na glave Bobi Fetu.
On je jedan od negativaca iz matične filmske trilogije Džordža Lukasa, koji se neočekivano pojavio u drugoj sezoni “Mandalorijana” kao saveznik na strani Mando ratnika, iako je u filmu “Povratak Džedaja: Epizoda 6”, završio u stomaku pustinjskog čudovišta Sarlaka.
Brza reakcija, s jedne strane bila je očekivana nakon sjajnog reagovanja obožavalaca na oživljavanje Bobe, dok je sa druge strane mini-serija od sedam epizoda poslužila kao idealan materijal za povezivanje brojnih rukavaca svijeta “Ratova zvijezda” u cjelinu za nove generacije gledalaca i popunjavanje emiterske praznine.
Kao posljedice brzine stigle su i prve slabosti, otkako je Džon Favro preuzeo mjesto prvog kreativca, koje nisu epohalnog karaktera, ali kvare pozitivan utisak i otkrivaju mane striming ere, na polju scenarističke nedorađenosti i površnosti na režiserskom planu, nastale zbog pritiska jurnjave za rokovima i publikom usljed agresivne borbe sa striming konkurencijom.
Favro jeste mudro iskoristio popularnost Bobinog lika i potencijal njegove skoro pa mitske pojave da mudro napravi idejnu transformaciju njegovog lika od zlog negativca prema lošem tipu, pa čak i pozitivcem na strani dobra, ali priča i njen razvoj na momente “baguju” zbog nedorečenosti ili traljavo postavljenih karaktera.
Naslanjajući se na vestern poetiku, idealnu za prašnjavo pustinjsko okruženje Tatuina, talentovani Favrou je svog junaka polumrtvog izvukao iz stomaka pustinjske planete, da bi ga smjestio u tribalno, indijansko okruženje plemena Tuskana, gdje klon-sin Đanga Feta, kao dijete odgojen u surovom plaćeničkom okruženju, postepeno otkriva svoju ljudsku stranu. Boba je nakon ritualnog pročišćenja u pustinji spreman da zasnuje porodicu, istina kao parijarh kriminalnog ganga u tvrđavi Džabe Hata, ali dok kroz seriju flešbekova saznajemo njegovu istoriju nakon bjekstva iz utrobe Sarlaka, u realnom vremenu on se uz pomoć plaćenice Fenek Šand suprotstavlja invaziji kriminalnog Pajk sindikata na Tatuin.
U ovaj sukob loših i zlih momaka u surovoj divljini pustinje postepeno se upliću Mandalorijanc Đin Djarin, njegov štićenik Grogu, plaćeni revolveraš Čad Bant, pustinjski šerif Kob Van, džedaji Luk Skajvoker i Ašoka Tano i brojni drugi likovi iz mitologije ovog svijeta. Ogroman broj karaktera i podzapleta, bilo bi teško uvezati u smislenu priču i da je produkcija pripremana sporije nego što jeste, ali u ovom slučaju ceh brzine plaćen je kroz nelogičnosti u zapletu i višak likova upetljanih u njih.
Možda se igranje na kartu nostalgije i povratka starih likova isplatilo pojačanim sentimentom publike, ali uz masovno i često bespotrebno uvođenje neubjedljivih novih karaktera, samo je pokvarilo sjajnu efektnost ogoljene priče “Mandalorijana”. Pojedini scenaristički poropusti, eventualno bi se mogli ispeglati preciznijom režijom, ali pošto je šef režiserske ekipe bio Roberto Rodrigez, poznat po polugerilskom pristupu režiranja, propusti u pisanju su čak naglašeni traljavom režijom, što je kvarilo ritam i funkcionalnost ideje o prelasku Bobe Feta iz društva zlikovaca na stranu dobrih momaka. To se najbolje vidi na par epizoda koje nije režirao Rodrigez, koje djeluju bolje nego one pod njegovom direktnom režijom.
Ono što drži zabavnu i zanimljivu priču o povratku Bobe Feta jeste glumačka ekipa koja je na samom vrhu po kvalitetu. Temura Morison i Ming na Ven, kao udarni tandem Boba-Fenek, šarmom i upečatljivošću drže magiju “Ratova zvijezda” u životu, uz ništa manje upečatljivu asistenciju Pedra Paskala kao Mando ratnika ili Kori Bartona kao smrtonosnog Čada Banta, svemirskog revolveraša i Bobinog mentora iz mladih dana.
Spektakularni obračun u završnoj epizodi jeste radost za oči svakog ljubitelja priča iz daleke galaksije, kako vizuelnom spektakularnošću, tako i raspletom priče te hvatanjem priključaka za mitologiju univerzuma, ali on ujedno i otkriva i sve dobre i loše strane serije. Srećom ovih prvih je daleko više, tako da mogu zamaskirati ove druge, omogućivši uživanje u gledanju, makar dok čekamo prvu sezonu serijala “Obi Van Kenobi” ili treću sezonu “Mandalorijana”. Ukratko, sila na Tatoinu možda ponekad zakaže, ali kao što znamo iz istorije, kada se vrati ona potrese sve ćoškove galaksije.
OCJENA 4
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
