RECENZIJA: “Crna udovica” (2021): Vrijeme je za superheroine
Pažljivo isplanirana strategija masovnog pokoravanja filmske i televizijske publike od strane studija Dizni, putem superherojske franšize “Marvelovog kinematografskog univerzuma”(MCU) pažljivo naciljane na svaku potencijalno moguću ciljnu grupaciju gledalaca, novi je korak napravila filmom “Crna udovica”.
Ovaj put je u skladu sa diktatom vremena, na red je stigao zadatak privlačenja pažnje nepokorenog ženskog dijela publike na žanr superherojskog filma, a kome bi taj zadatak mogao pripasti osim Nataši Romanov alias Crnoj udovici. Opasna, misteriozna, samostalna žena, bivši ruski profesionalni ubica, koji je prešao na “pravu” stranu i koja bez većih problema parira svojim kolegama bez obzira da li je u pitanju, nordijski Bog Tor, brbljivi plejboj-genije Ajron Men ili bijesno, zeleno čudovište po imenu Hulk.
Spoj seksipila, emotivnosti, inteligencije i vrhunske vještine u jednoj osobi, jednako zanimljive muškom (gikovskom) i ženskom (profeminističkom) dijelu publike, ona je idealna junakinja vremena u kojem se deklerativno insistira na brisanju rodnih granica i to u tumačenju ženske glumačke zvijezde broj jedan - Skarlet Johanson.
Glavešine studija “Marvel”, na čelu sa Kevinom Fejgom, šefom svih operacija “Marvelovog” filmskog univerzuma, to dobro znaju. Upravo zato je ona i dobila svoj samostalni film, u kojoj je glavna junakinja istovremeno izvršni producent, uz velik uticaj na izbor režisera i ostataka ekipe, a rezultat je, sad je to jasno, prvi pravi ženski superherojski film studija “Marvel”. Nije to bio ni “Kapetanica Marvel”, bez obzira na na naslov, jer je on prosto u osnovi muški postavljen film sa glavnom junakinjom, koja zahvaljujući dobijenim kosmičkim supermoćima postaje centralni lik i pobjeđuje negativce, dok je protagoniskinja “Crne udovice”, obična djevojčica a potom i žena koja iz pomoć surovog treninga i čelične volje izgrađuje samu sebe do statusa superheroja i članice “Osvetnika”. Nešto kao marvelov ženski odgovor na Betmena, junaka konkurentskog DC univerzuma, koji superjunački status stiče sam, bez intervencije neke “više sile”, a kada takvu junakinju smjestite u tradicionalno, superherojsko muško okruženje, tada dobijate ultimativnu žensku heroinu.
Insistiranje Johansonove da ulogu režiserke dobije slabo poznata nezavisna autorka Kejt Striklend, a ne neko od “Marvelovih” režiserskih teškaša poput Džejmsa Gana ili braće Ruso, u ovom slučaju bio je pravi pogodak. Naglašen rodni senzibilitet, u ovako dominatnoj ženskoj ekipi nije skrenuo u jeftini aktivizam ili patetiku, već je vođen neopterećenom rukom niskobudžetne režiserke na zabavan i duhovit način promovisao ozbiljnu ideju scenariste Erika Pirosona o snažnoj ženi ili da budemo precizniji, o snažnoj porodici, u kojoj su muškarci svedeni na dobronamjerna smetala (Crveni Stražar), krute službenike (sekretar Ros), simpatične asistente (Mejson) ili psihopatske siledžije poput glavnog negativca-generala Drejkova.
Uz tako jasno postavljenu scenarističku bazu, ostalo je samo da se održava visok tempo pripovijedanja i na pravi način iznesu glavni karakteri. Ovaj zadatak za Striklend i nije bio pretjerano težak, uz vizuelni visokooktanski akcioni “prodor na istok “, snimljen na atraktivnima lokacijama od Norveške preko Mađarske do Rusije i vrhunsku glumačku ekipu u kojoj glavnoj vedeti Skarlet dostojno pariraju ultratalentovane dame poput Rejčel Vejs, Florens Pug i Olge Kirilenko i ništa manje ubjedljivih kolega Dejvida Harbura ili Reja Vinstona.
Uz skoro deceniju pažljivo građen profil glavne junakinje, uklopljen u kvalitetnu priču, koja tokom svog trajanja uglavnom na pravi način balansira umjetničke ambicije i populističku zabavu, sigurnu režiju i impresivnu glumu, dobili smo blokbaster težak 200 miliona dolara, koji je u isto vrijeme napeta akcija, zabavna komedija, profeminstički aktivizam, pop satira, porodična melodrama i da bude bolje, od svega toga, vam ne pripadne muka u bioskopu. Osim, možda malo na samom kraju, ali to je ipak posljedica nefleksibilnih ograničenje samog podžanra, nego loših autorskih odluka.
Možda je, Nataša, kako to kaže njena mlađa sestra Jelena, atraktivna pozerka, ali ona je dočekala svojih 134 minuta, održala lekciju mačo kolegama, uništila demone mračne prošlosti, spasila svijet od uništenja (muškog), uvela “Marvelov” filmski univerzum u četvrtu fazu i dostojno se oprostila od najveće franšize u istoriji filma. Počivaj u miru, Nataša Romanov. O crnim udovicama, sigurno ćemo čuti još.
Ocjena 5
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
