RECENZIJA “Cijena spasa 2”: Pusti teoriju, daj praksu VIDEO
Nakon što se “Netfliksov” akcioni film “Cijena spasa” (Extraction, 2020) sa Krisom Hemsvortom u ulozi smrtonosnog i neuništivog plaćenika Tejlora Rejka neočekivano pretvorio u jedan od najvećih pandemijskih hitova striming ere, nije bilo pitanje da li ćemo dobiti nastavak, već kada će on stići pred publiku.
To se desilo prošle sedmice i sudeći po prvim reakcijama publika je ponovo dobro reagovala na Rejkovu novu misiju spasavanja, ovaj put, za razliku od bujne tropske egzotike Bangladeša u prvom nastavku, smještenu u oporu istočnoevropsku egzotiku Gruzije. Međutim, sam film nažalost nije dostigao visoki adrenalinski intenzitet prvenca, gubeći trku za titulu akcionog filma godine sa konkurentima poput filmova “Džon Vik 4” i posebnog finskog dragulja “Sisu”.
Sitnica da Rejk pada izrešetan s mosta na kraju prvog dijela nije spriječila producentsko-scenaristički par braće Ruso i režisera Sema Hargrejva da ga ožive, oporave i pošalju u novu smrtonosnu misiju izvlačenja talaca s mjesta gdje su svi protiv njihovog heroja.
Autorski tim filma, svjestan je da snimanje nastavka nema smisla ako on neće biti veći u svakom pogledu, od više priče preko više akcije do više krvi, i to se u “Cijeni spasa 2” očekivano i dobija. Ispostaviće se da je problem to što se u toj ideji pretjeralo bez preciznog balansiranja elemenata produkcije. Prije svega, ozbiljno se podbacilo na polju scenarija, koji je iskomplikovan i konfuzan, što je za akcioni film problem, jer žanr traži jednostavnost ideje kako bi se akcenat sa priče (teorije) lako i efikasno prebacio na akciju (praksu).
Jednostavno, teško je povjerovati da opasnog mafijaša, koji po priči scenarista iz sjene vlada Gruzijom, može od slobode zadržati oronuli zatvor iz sovjetskog doba zbog navodnog straha gruzijskih vlasti od DEA agencije, pa on drži uz sebe ženu i djecu u zatvoru i zbog čega Rejk dolazi po njih, jer je supruga mafijaša inače sestra njegove bivše supruge Mije (Olga Kirilenko)... Ovako nategnutu konstrukciju nekako bismo i progutali da ne gubimo skoro pola sata predugog uvoda čekajući dok Rejk napokon ne počne da radi ono zbog čega je postao zvijezda samog žanra i što radi odlično. A to je, da ne okolišamo, brutalna i žestoka akcija tokom koje više nego uvjerljivi Hemsvort udara, ubada i puca na sve što se ispriječi na putu još jednog spasavanja djece iz kandži zlih i brojnih negativaca.
Obilno nahranjen adrenalinskim epovima Džona Vuda (“Ubica”, “Tvrdokuvan”, “Bolje sutra”) i Gareta Edvardsa ( “Racija 1 i 2”) prvi film je rudimentarnu postavku malo priče-puno akcije doveo do savršenstva, da bi nakon predugog uvoda, ponovo u drugom dijelu bez potrebe napravio odstupanje od sopstvene filozofije kroz višak priče, istina zadržavajući drugi dio premise, kroz puno akcije, što često remeti pripovjedački tempo filma i kvari mogućnost tzv. “suspenzije nevjerice” kod publike.
I bez obzira što Hargrejv briljira u nekim akcionim momentima, poput eksplozivne 20-minutne scene u jednom kadru tokom bjekstva iz zatvora ili spektakularnog obračuna u Beču, ideja da se glavnom junaku podari kompleksniji karakter kroz scene sjećanja na pokojnog sina, popravljanja odnosa sa bivšim suprugom ili naglašavanja njegove očinske veze sa djecom taocima postaju zamorna svojim ponavljanjem, kao i komične fore koje se takođe ponavljaju po istom receptu iz prvog dijela.
Da li je u pitanju zamor materijala ili prevelika brzina u pisanju kod Džoa Rusoa, koji radi desetak projekata paralelno, teško je znati, ali je šteta što nadahnuti nastup Hemsvorta, koji vidno uživa u ovoj roli ili besprijekoran zanatski rad Hargrejva, nisu imali bolji i uvjerljiviji predložak koji bi podržao smrtonosnu kinetičku putanju njihovog žilavog heroja kroz baraž metaka i leševa od istočne do srednje Evrope.
Ocjena 3
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
