Predstavljeni filmovi "Moja noć" i "Plavi mjesec" na FEST-u

Francuskinja Antoanet Bule je rekla na konferenciji za novinare da je nakon 25 godina karijere kasting direktorke u jednom trenutku dobila priliku da se okuša kao rediteljka sa filmom “Moja noć”, čiji je za francuske prilike mali budžet iznosio manje od milion evra.

“Tako je ispalo. Nisam to iščekivala i bila frustrirana. Uživala sam u svom poslu. Jednostavno, naišla je tema koja me je zanimala i dobila sam mogućnost da sa malim budžetom ostvarim i rediteljsku ambiciju”, rekla je Bule.

Prema njenim riječima, u filmu “Moja noć” kroz melanholičnu priču o djevojci koja se drži na odstojanju prema svom okruženju željela je prikazati kako danas mladi Parižani uslijed nedostatka prespektive postavljaju sebi pitanja o smislu.

“Oduzeta im je jedna osobina koja karakteriše mladost, a to je bezbrižnost i žale što je nemaju”, rekla je Bule za likove u svom filmu.

Glavna glumica Lu Lampro je dodala da igra Marion introvertnu, ranjivu devojku, koja nakon lične tragedije “nosi određenu muku u sebi”, do noći kada sreće nekoga ko će joj pomoći da se otvori prema drugima i dobije neku nadu.

Upitana da prokomentariše činjenicu da su na proteklim festivalima u Kanu, Veneciji i Berlinu glavne nagrade osvojile žene, Bule je rekla da je to sjajno i da se zalaže da žene pod istim uslovima snimaju filmove kao i muškarci.

Bule je međutim primjetila da se “često od rediteljki traži da budu muškarci” i da neki filmovi ženskih autora imaju “muški pogled”, navevši film “Titan” za koji je Žuli Dukorne dobila “Zlatnu palmu” za režiju na prošlom Kanu.

“To je na neki način mačo ženski film koji daje muški pogled...Ne sudim filmu, ali mislim da je bilo drugih filmova koji su imali ženskiji pogled”, ocjenila je Bule.

Francuska rediteljka se našalila da se nada da će dobiti “nagradu na FEST-u, iako to nije cilj sam po sebi”.

Rumunska rediteljka Alina Gligore je rekla da se pišući scenario za “Plavi mjesec” borila da prikaže priču kroz žensku perpspektivu, koja nema određen recept i već prati emocionalno putovanje glavne junakinje.

“Smatram da svaki film treba da čini preko 70 posto emocija”, rekla je Gligore.

Premda rođena u Bukureštu, Gligore je djetinjstvo provela na selu, što joj je kasnije pomoglo da shvati da su veliki gradovi balon unutar koga se u kulturi i umjetnosti ne priča o dešavanjima u ostatku zemlje.

Slušajući priče o ženama na selu, Gligore je shvatila da se njihov položaj pogoršao u Rumuniji, gdje veliki broj napušta školovanje prije srednje škole, a samo u proteklih godinu dana je njih tridesetak izgubilo živote kao žrtve porodičnog nasilja.

Gligore je tokom rada na filmu razvijala svaki lik zasebno, ali i pokušavajući da za njih sa glumcima i direktorom fotografije izgradi “zajedničko pamćenje, koje se možda u filmu ne vidi”.

Rumunska glumica rodom iz Pančeva Joana Flora rekla je da glavnu ulogu u “Plavom mjesecu” nije dobila na kastingu već je pozvana pošto vjeruje u rediteljkin način rada u koji je uključena čitava ekipa.

Prema njenim riječima, Gligorin pristup se može nazvati grupnim radom u kome nema mnogo improvizacije, ali se u skladu sa situacijom nalazi rješenje šta glumci trebaju da donesu.

Flora je upisala glumačku akademiju u Rumuniji gdje je od 2001. godine glumila u dosta filmova, ali do sada nije igrala u Srbiji, iako bi to voljela.

Glumica je rekla da je ipak u “u procesu” snimanja jednog srpskog filma, iza koga stoji “sjajan režiser koji je odradio par kultnih filmova”, ali nije mogla da otkrije o kome se radi.

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.