Ko su glavni favoriti u trci za najbolji film na 94. dodjeli “Oskara”: Akademija o politici, publika o bioskopu VIDEO
Filmska sezona za 2021. godinu završiće se kao i posljednjih nekoliko decenija dodjelom nagrada “Oskar”, koja će kao i uvijek izazvati kontradiktorne reakcije, ali je neće ignorisati ni struka niti publika.
Ove godine u trci za najbolji film našlo se deset filmova, ali pobjednik naravno može biti samo jedan, što će kao i uvijek izazvati polemike o ispravnosti odluke glasača Američke filmske akademije.
Uzimajući u obzir reputaciju i promašene izbore tokom istorije, često u raskoraku sa željama publike, teško je okriviti i povremene gledaoce i vatrene filmofile, što su često znali dočekati ceremoniju sa ogorčenjem nakon proglašenja pobjednika.
Akademija je napravila tradiciju od ignorisanja sjajnih talenata i odvažnih izdanja u korist konvencionalnih i osrednjih djela koja igraju po pravilima političke korektnosti i podilaze društvenim grupacijama.
Kao i kod svakog izdanja, ovogodišnji uži izbor je zasjenjen nekim propustima, uključujući ignorisanje indi filmova (“Svinja”, “Zeleni vitez”) ili preskakanjem etabliranih autora (“Brojač karata” i “Tragedija Magbeta”). Umjesto toga, moramo se zadovoljiti čudnom mješavinom rimejkova, biografskih filmova i slabo gledanih arthaus djela krojenih po ukusu festivalskih žirija, a čiji bi izbor trebalo da zadovolji sve.
Ipak, iako je sama ceremonija pala u popularnosti u posljednjih nekoliko godina, dotaknuvši dno 2021. sa najnižim ocjenama do sada, kao i uvijek svi ćemo u nedjelju uveče ili ponedjeljak ujutro, provjeriti ko je pobjednik. U trci je deset imena, a ova lista je pregled njihovih šansi za pobjedu.
“Moć psa”
Favorit za pobjednika u kategoriji najbolji film, ujedno je i najprecjenjeniji film godine, ali ima gomilu karakteristika koje glasači obožavaju. Favorit je kod liberalno orijentisanih kritičara, režirala ga je žena režiser Džejn Kempion, bavi se dekonstrucijom mita o bijelom mačo muškarcu, porodičnom nasilniku i pritajenom homoseksualcu. Uz spor ritam pun lijepih pejzaža i upečatljive muzike i glume, djeluje kao programski kolaž agresivnih ljevičarskih društvenih grupacija, koje haraju javnim mnjenjem u SAD. Šanse da izgubi, svedene su na minimum, ali ostaje šansa da će se desiti iznenađenje da politika izgubi, a bolji film pobijedi.
“Koda”
Kao jedan od favorita iz sjenke i rival filmu “Moć psa” mogla bi se pokazati ova priča o djevojci razapetoj između sopstvenih snova i brige o svoj gluvoj porodici, koja je odmjereno napisana te sigurno režirana porodična drama. Filmovi ovog profila takođe dobro prolaze u oskarovskoj trci, a šanse su mu skočile nakon osvojenih nagrada Udruženja filmskih glumaca, Udruženja pisaca i Udruženja producenata. Upravo bi ta posljednja mogla pružiti pregled ceremonije dodjele “Oskara”, jer je “Koda” pobijedila “Moć psa” na preferencijalnom glasanju, što je isti sistem koji koristi Akademija.
“Belfast”
Uz prethodna dva filma, ovo je favorit broj tri u 10 nominovanih. U pitanju je biografsko-porodična priča devetogodišnjeg dječaka ispričana unutar intenzivnih društveno-istorijski okolnosti, što je omiljeni podžanr u Akademiji. Film je snimljen u crno-bijeloj tehnici, sa vrhunskom fotografijom i glumačkom ekipom te nadahnutom režijom Keneta Brane, koji je napravio omaž vlastitom odrastanju u Belfastu 60-ih. Pozitivna stvar je što je možda i najbolji film u Braninoj karijeri emotivan, duhovit i ličan te lišen njegove ambiciozne sklonosti prema teatralnom.
“Vozi moj auto”
Ekranizacija djela cijenjenog pisca Harukija Murakumija, pozorišni klasik “Ujka Vanja” u pozadini, spor ritam, naglašena vizuelna poetika i nadahnuta gluma rade u korist filma “Vozi moj auto”, japanskog režisera Rijesake Hamagučija. Sa druge strane, nakon trijumfa “Parazita” prije dvije godine, novoj egzotici sa Dalekog istoka u velikoj mjeri su smanjene šanse za trijumf. Bolno trosatno razmišljanje o gubitku i mehanizmima kojima se štitimo od smrti dragih osoba ipak je previše ozbiljno za momenat nakon pandemije, kada je sjena smrti i tuge prevelika za Holivud, posebno nakon trijumfa sporog i mračnog “Nomadlanda” prošle godine.
“Kralj Ričard”
Još jedno ostvarenje iz omiljenog biografskog žanra, ovaj put sa naglašenom rasnom i socijalnom notom, prati uspon sestara Vilijams od crnih klinki iz geta do kraljica bijelog sporta pod nemilosrdnim vođstvom oca Ričarda. U momentu kada je rasno pitanje jedno od gorućih pitanja SAD, šanse mu svakako nisu zanemarljive, ali ipak ova sportska drama nema kvalitet za trijumf, posebno ako Vil Smit osvoji “Oskara” za najboljeg glumca iz trećeg pokušaja.
“Priča sa zapadne strane”
Očigledno, čak ni njegov najveći promašaj na blagajnama u karijeri kroz rimejk klasičnog mjuzikla i oskarovskog pobjednika 1961. godine, ne može spriječiti Akademiju da oda počast svom višegodišnjem miljeniku Stivenu Spilbergu nominacijom za najbolji film. Obje verzije mjuzikla ispituju klasnu nejednakost i etničke tenzije u Americi kroz ljubavnu vezu osuđenu na propast. Spilberg jeste modernizovao i usavršio original, ali ima problem što niko ne zna zašto mu je to trebalo u karijeri, osim da ispuni sopstvene dječačke snove.
“Pica od sladića”
Da je svaki film Tomasa Pola Andersona kandidat Akademije za najbolji film odavno je jasno, čak i kad je režiser savršeno zadovoljan da napravi zabavnu i pitku posvetu sopstvenoj mladosti u Kaliforniji 70-ih, bez naglašenih “dubljih” umjetničkih ambicija. Lako je odbaciti ovaj film kao površnu zabavu, kada se mjeri sa epskim zamahom remek-djela koje nose Andersonovo ime, ali to ga ne čini lošim filmom. Problem je što je razlika u godinama koja se tiče centralne romanse dvoje glavnih junaka bila predmet žestoke debate kako na internetu tako i u krugovima kritičara, što poslovično oprezne glasače Akademije sigurno neće motivisati.
“Dina”
Nijedno od ovogodišnjih bioskopskih izdanja nije imalo veća očekivanja od svemirske opere Denija Vilneva, ali njegovo odsustvo sa liste najboljih režisera govori da su šanse njegovog filma rezervisana za tehničke kategorije, dok status najboljeg filma može jedino dobiti od publike. Akademija ne voli fantastiku, posebno onu u nastavcima, čak i kada ona zahvata ozbiljne teme ekologije, politike i religije. Šteta, jer su Vilnev i njegov tim postigli nevjerovatan podvig osmišljavanja vizuelnog spektakla da ujedno privuku publiku i da dostojno ožive klasik Frenka Herberta.
“Ne gledaj gore”
Adam Mekej režiser i scenarista filma “Ne gledaj gore” nije nepoznat kod Akademije, ali je njegova fantastična satira previše radikalna za suptilni ukus glasača kada su u pitanju komedije. Njegov ulazak u uži izbor od 10 nominovanih ravan je pobjedi, posebno kada se zna da autor nije bio blagonaklon prema liberalnim krugovima, koji tradicionalno vladaju holivudskim kuloarima. Istina, nije bio blag ni prema konzervativnim krugovima na čelu sa Trampom, ali dok se širi histerija oko 3. svjetskog rata, zna se, nema mjesta kritici sopstvenih redova.
“Aleja noćnih mora”
Film koji zasluženo ima najmanje šanse da se domogne “Oskara”, jeste drugi rimejk na ovoj listi “Aleja noćnih mora” oskarovca Giljerma del Tora. Za razliku od većine kolega on u svojoj srži nudi uvjerljivu priču koju vrijedi ispričati, ali je problem vizuelno lijepa, ali potpuno isprazna realizacija nekad vrhunskog autora, koji očekivano dobro gradi mračnu atmosferu i koristi talenat svojih glumačkih zvijezda. To je ujedno i sve vrijedno pažnje unutar pretencioznog nereda pravljenog po receptu za “Oskare”, već uspješno korištenom u jednako precijenjenom “Obliku vode”.
Izbor
Čuveni sajt Golden derbi objavio je sedmice predviđanja pobjednika na osnovu glasova posjetilaca i novinara, a lista izgleda ovako:
“Koda”
“Moć psa”
“Belfast”
“Kralj Ričard”
“Priča sa zapadne strane”
“Dina”
“Vozi moj auto”
“Ne gledaj gore”
“Pica od sladića”
“Aleja noćnih mora”
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
