Kako je horor spasio čast Holivuda: Nema lake zarade bez strave i užasa

Naime, tokom zatvaranja bioskopa i izolacije zbog pandemije, kada su veliki studiji trpjeli ogromne gubitke, zbog odgađanja filmova i odsustva publike iz bioskopa, žanr horora pokazao se kao najotporniji dio moderne kinematografije. Da bude bolje za njihove producente, većina tih filmova snimljena je za holivudske prilike uz smiješno male budžete, a zarade su bile višestruko veće, otvarajući tako priliku za stvaranje superisplativih franšiza i nova ulaganja.

Tako je film “Tiho mjesto 2”, snimljen za 50 miliona dolara, a prikazan u maju 2021. u jeku pandemije zaradio skoro 300 miliona dolara, dok je iste godine “Noć vještica ubija” uz budžet od 20 miliona dolara stigao do 133 miliona dolara. Horor je u tom trenutku podstakao umiruću industriju, povećavajući bioskopski interes dobropoznatim konceptima, ulazima u stare franšize i počecima novih. Međutim, uspješnost horora nije bila samo konceptualna, bila je i finansijska, jer je horor bio krajnje isplativ odgovor na krizu, koja se stalno širi, jer su filmovi postajali sve veći i veći, dok je publike počelo bivati sve manje, što zbog pandemije, što zbog uspona striminga. Dvije godine nakon što su se bioskopi ozbiljno vratili, veliki studiji i dalje uče lekcije od horor filmova, jer njihovi filmovi malo koštaju, a puno zarađaju, čak i kada padaju, gubici ostaju na prihvatljivom nivou.

Možda je 2023. godina obilježena katastrofama velikih blokbastera, prije svega iz superhrojskog žanra, ali to ne biste saznali gledajući rezultate ostvarenja iz žanra strave i užasa. Recimo, akcioni horor “Meg 2” stigao je do 400 miliona dolara zarade, a koštao je oko 100 miliona, dok je ekranizacija horor igre “Pet noći kod Fredija” postala fenomen godine, pošto je uz budžet od 20 miliona dolara stigla do 300 miliona dolara zarade i to za samo mjesec dana prije odlaska na striming.

Još upečatljiviji rezultat postigao je niskobudžetni horor “Pričaj sa mnom”, koji je svojih 4, 5 miliona dolara budžeta vratio sa 20 puta većom zaradom u iznosu 91 milion dolara ili doslovno kućni film “Skinmark”, koji je u režiji Kajla Edvarda Bola zaradio dva miliona dolara na blagajnama sa budžetom od 15.000 dolara, iako je procurio na internet i postao fenomen na “Tik toku” i drugim mrežama.

Da bude gore, kao potvrda ovog nepisanog pravila o konstantnosti žanra na blagajnama, jedini horor koji nije uspio da pokrije troškove ulaganja i donese zaradu jeste “Diznijevo”, visokobužetno ostvarenje “Ukleta kuća”, koje je sa budžetom od 150 miliona zaradilo 117 miliona dolara, neslavno ugasivši snove o novoj franšizi, ali treba reći, sa razlogom, jer je riječ o vrlo prosječnom i predvidljivom ostvarenju.

Horor žanr je dugo bio suštinski, iako mali dio filmske industrije, ali posljednjih godina postoji niz horor hitova koji su donijeli impresivnu zaradu na budžete male i srednje veličine, dok su blokbasteri primorani na zarade od nekoliko 100 miliona dolara, da bi pokrili jednako džinovske budžete. Mudro iskoristivši pandemijsku krizu, jer u normalnim okolnostima horor filmovi bi slijedili sličan obrazac objavljivanja po principu ograničene bioskopske distribucije u kombinaciji sa trenutnom dostupnošću za iznajmljivanje putem interneta, oni su postali dio bioskopske ponude na duže staze, uz uvijek solidne prihode od striminga. Ispostavilo se da su jeftini horor filmovi, koji su bili dio holivudskog eko-sistema otkad postoji bioskop dobili svoju veliku priliku zahvaljujući agilnosti malih studija poput “Blumahaus”, “A 24”, „Šader”, “Atomik monster”, “Sejben films” i drugih tokom krize.

Taktika davanja prilike kreativcima uz ograničen budžet i visok udio u podjeli profita, računavši na vjernost horor publike, koja prati sve iz žanra i koristi jeftinu promociju putem usmene predaje da širi famu oko predmeta svog interesovanja, ispostavilo se bila je dobitna kombinacija.

Računica horor producenta poput legendarnog Džejsona Bluma (“Blumhaus”) vrlo je jednostavna, ako recimo potroši tri miliona dolara na film i zaradi 15 miliona, onda je to 500% profita, dok sa druge strane veliki studio potroši 200 miliona dolara na film od 300 miliona dolara, onda se to može smatrati blokbasterom, ali to je bio ogroman rizik za profit od 50 odsto.

Njegov sistem, tvrdi on, daje umjetnicima kreativnu slobodu i istovremeno ih podstiče da rade posao koji ima odjek kod publike.

- Sistem “Blumhausa” je samo preuveličana i jasnija verzija klasičnog sistema dijeljenja uspjeha. Isti posao koji izdavačka industrija nudi sa tantijema i koji su tradicionalni holivudski studiji uvijek koristili i još rade, ali daleko rjeđe od nas, budući da se naše uplate bonusa zasnivaju na široko dostupnim podacima o blagajni i transparentnost je ugrađena u dogovor - rekao je Blum.

Rezultat ove taktike jeste da da je žanr horora u godini, kada su blokbasteri doživjeli seriju katastrofa, a tri najuspješnija filma na boks-ofisu čine ostvarenja koja nisu dio franšize (“Barbi”, “Openhajmer” i “Supermario Bros”), postao iz drugog plana, najisplativiji i najuspješniji žanr filmske industrije čuvajući moć, ali i džep Holivuda, koji je godinama ignorisao pravilo koje je on stvorio filmovima poput “Psiha”, “Noć živih mrtvaca” i brojnih drugih klasika žanra strave i užasa.

Pravilo je možda staro, koliko i žanr horora, ali mali budžeti nikad nisu spriječili ovu vrstu filmova da osvoje i filmske gledaoce i kritičare, dokazujući po ko zna koji put da su motivisani kreativci, dobra priča i zaplet ponekad sve što vam je potrebno da publika ode u bioskope.

ZARADA

Top 10 horora po zaradi 2023.

“Meg 2” (395 miliona $)

“Pet noći kod Fredija” (289 miliona $)

“Časna sestra 2” (268 miliona $)

“Podmuklo: Crvena vrata” (188 miliona $)

“Vrisak 6” (168 miliona $)

“Zla smrt: Početak” (146 miliona $)

“Istjerivač đavola - Vjernik” (135 miliona $)

“Ukleta kuća” (117 miliona $)

“Slagalica strave 10” (110 miliona $)

“Pričaj sa mnom” (91 miliona $)

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.