Usko grlo pravosuđa

Taj JSAP program uspostavio je Savjet bezbjednosti UN sa zadatkom da “prati i vrši procjenu sudskog sistema u BiH u okviru cjelokupnog programa pravosudne reforme”. Od 1998. do 2000. godine kao dio tog programa pripremljeno je trinaest izvještaja koji su pokazali, gle čuda, da je potrebno izvršiti reformu pravosudnog sistema u BiH. Razlozi za reformu, navedeno je, su to što “sudije ne djeluju nezavisno, da sebe ne smatraju nezavisnim i da druge institucije ne postupaju prema sudijama u skladu sa principom nezavisnosti”.

Sljedeći “reformski” korak bila je odluka, a koga bi drugog, nego tadašnjeg visokog predstavnika Volfganga Petriča iz marta 2001. godine o formiranju Nezavisne pravosudne komisije sa zadatkom da “vodi i koordinira nastavak reforme pravosuđa u BiH”.

U nastavku intenzivne reforme u periodu od 2001. do 2004. godine prvo su formirana tri visoka sudska i tužilačka savjeta i to na nivou RS, FBiH i BiH, osnovani su entitetski centri za edukaciju sudija i tužilaca, formirani Sud i Tužilaštvo BiH, izvršena reorganizacija mreže sudova i tužilaštava u cijeloj BiH i donesen niz pratećih zakona. Najintenzivnija faza reforme završena je krajem marta 2004. godine, kada su praktično prestali da funkcionišu VSTS RS i VSTS FBiH iako suštinski nikada nisu ni postojali osim na papiru, jer je njihove funkcije i zvanično u potpunosti preuzeo VSTS BiH.

U međuvremenu, tačnije od 2003. do 2006. godine, uporedo sa reorganizacijom mreže redovnih sudova izvršena je i reforma dotadašnjih sudova za prekršaje. Taj proces završen je tako što je ukinuto 112 sudova za prekršaje i pripojeni su redovnim sudovima u kojima su formirana prekršajna odjeljenja. “Reformatori” ovo smatraju jednim od najvećih uspjeha reforme pravosuđa u BiH.

A koliko je to uspjeh, najbolje pokazuje zvanični podatak da pred Opštinskim sudom u Sarajevu stoje neriješena čak 966.744 komunalna predmeta. Istovremeno, u najvećem sudu u Srpskoj - Osnovnom sudu u Banjaluci trenutno se nalazi 26.411 neriješenih komunalnih predmeta ili skoro četrdeset puta manje nego u Sarajevu.

To znači da Republika Srpska po tom pitanju jeste bolji dio BiH, tako da svakodnevne optužbe istih onih “eksperata” koji stoje i iza reforme pravosuđa da “RS koči napredak BiH” padaju u vodu. Da budem precizan, usko grlo pravosuđa nije u Banjaluci, već u Sarajevu. Tačka.

I da ne zaboravim, prije sedam dana bilo je punih devet godina od dolaska Ketrin Ešton u Banjaluku. Ko je rekao strukturalni dijalog?

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.