Težina srca
Zahvaljujući, prije svega, ličnom entuzijazmu mladog banjalučkog istoričara Nikole Borkovića svjetlost dana ugledala je knjiga pod nazivom “Šta su skrivile” koja predstavlja do sada najobimnije i najpreciznije svjedočanstvo i pravi istorijski dokument o smrti dvanaestoro novorođenčadi u Banjaluci u maju i junu 1992. godine, odnosno o 12 banjalučkih “zvjezdica”.
Autor ove knjige-dokumenta u vrijeme kada su u banjalučkom Kliničkom centru zbog nedostataka kiseonika umirale bebe imao je svega devet godina. Po sopstvenom priznanju, bio je dječačić koji se ne sjeća vijesti o humanitarnoj krizi iz tog perioda i kome je bilo najvažnije da mu otac ili neki drugi vojnik po povratku sa ratišta pokloni metak. Kada je riječ o tragediji i stradanju beba, najveći utisak na njega ostavila je pjesma “Dvanaest zvjezdica” na čije taktove i stihove se i danas naježi i koja mu je predstavljala svojevrstan podstrek da se upusti u i te kako ozbiljan posao pisanja knjige.
Banjalučki muzičar i kompozitor Momo Nikić priznao je da je ta njegova pjesma uz koju bi i kamen pustio suze nastala u jednom dahu i u nemogućim uslovima, ali da je ponosan što je i do dana današnjeg ostala spomenik na 12 banjalučkih beba.
Pored pjesme čiji značaj ne blijedi, ali koja nikada nije imala publicitet kakav zaslužuje i Borkovićeve knjige koja tek treba da zauzme mjesto koje joj pripada, spomenik “12 zvjezdica” u vidu fetusa koji se nalazi u parku ispred banjalučkog Muzeja savremenih umjetnosti predstavlja jedini značajan spomenik u Banjaluci koji podsjeća na humanitarnu krizu koja je pogodila grad na Vrbasu i Republiku Srpsku u proljeće 1992. godine.
Bez optužbe na bilo čiji račun, ali to je sramotno malo od strane Republike Srpske i njenih institucija koje, htjele to priznati ili ne, toj tragediji nisu poklonile ni približno dovoljno pažnje koliko ona zaslužuje. Ruku na srce, mladi banjalučki istoričar priznao je da njegova knjiga ne bi ugledala svjetlost dana da njen značaj nisu prepoznali u Republičkom centru za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih. Ali i to je malo.
Priča o smrti 12 banjalučkih “zvjezdica” već 27 godina čeka da se nađe na filmskom platnu zato što to u svakom pogledu zaslužuje. Za film je potreban novac, a njega Republika Srpska nema ili ne da. Iako se čini da je bilo pametno što prije sedam-osam godina, kada je iz budžeta Srpske davano i za Lenija Kravica i za Brene, Cece i Noći šampiona, nije dat novac za film o banjalučkim bebama pod nazivom “Težinu srca”, čije snimanje su pompezno najavljivali holivudski mešetari. Da su imali ozbiljne namjere, ne bi tako lako odustali. Što ne znači da film ne treba snimiti.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
