Šekovići

Izrazito nerazvijena opština na istoku Srpske u kojoj skoro da i nema industrije, u kojoj svake godine "nestane" jedno odjeljenje osnovaca, a lista socijalno ugroženih svakodnevno raste i prijeti da brojem nadmaši listu zaposlenih i lokalnim firmama i ustanovama.

Šekovići su i opština u kojoj nama hotela, robnih kuća... odnosno imaju zgrade, bolje reći ruine, koje je nekada neko privatizovao, obećao da će "oživjeti",  ali na obećanjima je sve i ostalo.

U Šekovićima imaju vode, i to mnogo vode, jer tu su Drinjača i Lovnica, prije svih, kao i brojne druge rječice i potočići, ali manjka im vode za piće, pa ovih dana ponovo moraju da štede.

Biće vode, kažu, ako bude kiše, a još više ako poprave sadašnji vodovod koji "slabo vuče" pa zavisi od atmosferskih padavina.

Novac za popravku u iznosu od nekoliko miliona maraka davno je odobren, ali nije operativan, jer je opština u finansijskoj blokadi i nije u stanju da servisira kreditni aranžman za taj projekat.

To je opština koja, evo, u sedmom mjesecu 2012. godine nema budžeta, kao što ga, manje-više nije imala ni prethodnih godina, jer šta može da "zakrpi" budžet od milion i po, ili koju stotinu hiljada konvertibilnih maraka više.

Opštinski čelnici iz kruga takozvane zakonodavne i izvršne vlasti  čekaju, valjda, deveti mjesec da "budžetska beba" krene, a onda će, kada i to prođe i dođe mjesec oktobar, svrstani u stranačke timove,  da se "isprse" pred narodom i kažu kako su oni i samo oni tu da njihov život učine boljim i da druge glavešine, "doli njih" nikako ne zaokružuju na glasačkom listiću.

I ponovo će Šekovčani imati priliku da čuju ono što su godinama slušali sa političkih govornica i tribina, o novim putevima, radnim mjestima za mlade i nešto starije, o šansama koje nude turističke ljepote ove opštine, dobrim uslovima za proizvodnju voća, povrća  i za stočarstvo, o hidro i elektropotencijalima.

O "onima koji su nas zadužili i kojima moramo na svaki način da se odužimo, pomažući njihove potomke i čuvajući sjećanje na njih".

U čiju čast je pred šekovačkim Domom kulture trebalo da stoji mermerni spomenik u obliku krsta, da generacije koje dolaze podsjeća na njihovu hrabrost i žrtvu, umjesto betonske kreature, koja je danas tu, i koja simboliše bahatost vlastodržaca koji su se poslije rata smjenjivali na čelnim opštinskim pozicijama.

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.